Far, huius farris, n. g. Varr. Al maner of corne: properly meale of wheate or barley where the corne is beaten in a morter.Aceruus ingens farris.Virg.Farris bilibra.Liu. Farris seges. Liu.Corne haruest.Far adoreum. Colum. Asperum far. Sta. Sordes farris mordere canini. Iuuenal. Flaua farra.Virg. Hordeaceum far. Col. Lætissima farra. Vir. Modicum far. Pers. Pio farre veneratur larem.Virg.Robusta farra.Virg. Salia farra. Ouid.Torrida farra.Ouid. Vegrandia farra. Ouid.Far venaculum. Colum. Pure corne or wheate.Farrinarium.A place where wheate or meale is kept.
Lewis and Short: Latin dictionary
far, farris, n. [akin with frico, q. v.], a sort of grain, spelt, Gr. ze/a, Triticum spelta, Linn. I. Prop., the earliest food of the Romans, both roasted and ground into meal, Cato, R. R. 2, 4; Varr. R. R. 1, 63; 1, 2, 6; Col. 2, 6, 3; Plin. 18, 8, 19, 81 sqq.; 18, 30, 72, 298; Liv. 4, 15, 6; Ov. M. 5, 131 al.: adoreum, i. q. far, Varr. R. R. 1, 9, 4.— In plur., freq. for corn in general, grain: flava farra, Verg. G. 1, 73 (opp. legumen); id. ib. 101; 219; Ov. F. 1, 693; 2, 519 al.— II.Transf., coarse meal, grits, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45; Cato, R. R. 143 fin.; Varr. R. R. 3, 14, 5; Col. 8, 11, 14; Pall. 1, 28; Hor. S. 1, 5, 69; 2, 8, 87 al.: pium, i. e. mola salsa, id. C. 3, 23, 20; Tib. 3, 4, 10; cf.: salsa farra, Ov. F. 3, 284; used in nuptials, Serv. Verg. G. 1, 31; Arn. 4, 140: far caninum,