Famulâris, & hoc famulâre, penult. prod. Cice. That pertaineth to a seruant.Iura famularia dare.Ouid.To appoint orders as to subiectes and seruaunts. Manus famularis. Sen. Turba famularis mensas instruit. Sta. A côpany of seruantes.Veste famulari indutus.Cic.Hauing a seruants apparell.
Fámulor, pen. cor. famulâris, famulári. Plin. To serue.Labore incundo famulari. Catul. Fortuna famulante aliquid agere. Claud. With the aide and helpe of fortune to do a thing.
Lewis and Short: Latin dictionary
fămŭlāris, e, adj. [famulus], of or belonging to servants or slaves (rare but class.): vestis, Cic. Tusc. 1, 48, 116: turba, Stat. Ach. 2, 67: jugum, Sen. Troad. 747: jura, i. e.
of subjugation
, Ov. M. 15, 597: hederae,
the Bacchantes
, Val. Fl. 2, 268.—In the neutr. adverb., servilely: nec famulare timens, Stat. S. 3, 1, 40.
fămŭlor, ātus, 1, v. dep. n. [id.], to be a servant, to serve, attend, wait upon.I. Prop. (rare but class.): cum autem hi famulantur (with alterius esse and opp. sui esse), Cic. Fragm. ap. Non. 109, 6 (Rep. 3, 25 ed. Mai. et Mos.): alicui jucundo labore, Cat. 64, 161: famulati Deo, Tert. Res. Carn. 47: famulantis fistula Phoebi, Stat. S. 3, 3, 58: Fortuna famulante, Claud. B. G. 513.— Transf., of inanim. objects: terra omnibus cruciatur horis, multoque plus, ut deliciis, quam ut alimentis nostris famuletur, Plin. 2, 63, 63, 157.—Hence, fămŭlan-ter, adv., servilely, submissively, Att. ap. Non. 111, 28 (Rib. Trag. Fragm. p. 218).