Facies, pen. cor. huius faciéi. pen. pro. f. g. Plin. A face: a visage: a similitude: the cheere or countenaunce: the sigure, forme, or fashion of a thing. Facies.The stature or sigure of.-qua facie est homo? S. Sesquipede quidem est qum tu, longior. Pla. Of what stature or proportion is the man.Forma & facies.Cic.Fauour and figure.Facies & statura.Cic. Insignis facie lunenis. Virg.Præsignis facie puella.Ouid.A mayden of a passing goodly fauour.Aduersa facies. Quint. Cadauerosa. Terent.Cicatricosa. Quint. Decora. Horat. Egregiæ facies. Lucret. Flaccida facies.A flaggingface, hanging with the skinne wrinckled.Flammata facies. Sen. An angrie face.Hispida. Hor. Humana. Ouid.Incœsta. Lucan. Ingenua. Plaut.Informis. Lucan. A dissigured face.Inspta. Claud. A face marked with a hote pron.Inuisa.Virg. Irata Lucan. Liberalis.Terent. Mala. Qui. An ill fauored face.Mendosè.Ouid. Mœsta. Lucan. Mœstilsima.Val. Flac. Peregrinæ facies. Plaut.Præstante facie puella.Ouid.Prima facie. Caius. At the first sight.Puerilis facies.Ouid. Pulchra. Ouid.Rara puella facie.Ouid. Recta facies. Quint. Rugosior facies passa vua. Claud. A face more wrinckled tha the skinne of a reyson.Sacræ facies. Pers. Torua facies Senec.Tristis facies.Ouid. Tauces facies. Lucan. Varia ac noua facies. Quint. Vieta facies.A wrinckled or writheled face.Virginea facies.Ouid. Cogitare faciem alicuius.Cicer.To conceiue ones face in my minde.Cubare in saciem. Iuuenal. To lie groncling.Dimouere faciem ab aliquo. Hor. To turne from.A vet bis facies dissidet ista tuis.Ouid.Thy countenance and thy wordes agree not.Habere liberi hominis faciem. Quine. Ad eam rem habeo omnem faciem. Plau. I wil handle this matter euen as you woulde haue me.Pulchram faciem induere turbido animo. Seneca. Muratus facie & ota. Virgil. Hauing chaunged his face and countenaunce.Neglecta facies Ouid.A face not sinonthed or trimmed.De facie aliquem noscere.Cic.To know one by sight.Perfricare faciem. Pli. To shake off al shame: to be shamelesse.Prostitucre faciem suam lucro.Ouid.Torquere faciem. Quint. Frigora vexant faciem. Sene. Facies. Gellius, The fignre or fashion: the forme or ont wardeshewe and face of any thing.Sardinia facie vestigij humaui.Salust.Sardinia in fashion like the steppe of a mans foote.Sæua ac deformis tota vrbe facies.Tacit.All the citie was in estate cruell and horrible to see vnto: or there was in all the citie a eruell and shamefull sight.Facies arboris. Plin. The forme or fashion of a tree.Armorum ciuilium facies.Tacit.The face or shewe of, &c.Expressa facies ciuitatis in persona alicuius.Cic.Consilij publici facies.Tacit.Facies honesti.Cic.The shape and sigure of, &c.Loci facies.Tacit.Locorum facies.Tacit.The sigure or fashion of places.In faciem montis curuata vnda circunfterit. Virgilius. In fashion of au hil: like an hil.Positis loricis & galeis, in pacis faciem veniretur. Tac. That they shoulde come in peaceable wise, or as nien of peace.Ea pugnæ facies erat.Tacit.Such was the fashion of.Facies puluetis. Gellius. Contusaque in pulueris faciem. Ponnded like to vust or poulder.Scelerum facies.Virg.The formes of.Senatus faciem afferre. Cicero. To beare the face or countenaunce of a Senate at his comming.Sermonis simplicis facies. Quint. Solœcismi faciem habere. Quint To be like a Solœtisme.In faciem stagni.Tacit.Like to a standing poole.Proximus dies faciem victoriæ latius aperuit.Tacit.The nerte day declared more plainely howe notable or greate the victorte was.Immntata vrbis facies erat.Salust.The citie was in an other forme, o al was then chaunged in the citie to see to. Vertere se in omnes facies.Virg.To assay all meanes and wayes that he can.
Facio, facis, feci, factum, facere. To do: to make: to cause.Facit hoc argentum.Plaut.Money is cause of this.Facere suo arbitratu, vel arbittio.Cic. Facere, pro sacrisicate.Virg.To sacrisice. Factum, in responsione. Ter. dic mihi, Ausugistin? C. hera, factum. Yea sir I did. Facio, cum præpositiouibus, A vel AB, pro eo quodest PRO Vide A vel AB præpositiones.A se aliquid facere.Cic.To doe a thing of his owne head.Facere ab aliquo.Cicer.To make for one: to serue his purpose.Facit ad difficultatem vrinæ. Plin. It is good to prouoke vtiue, or against the strangutie.Facit præclarè cœliacis. Pli. It is verie medicinable for them that are sicke of the cholike.Factæ ad ipsum furcæ.Liu.Made for that purpose.Mirè ad pullatum circulum facit. Quint. Ats nostra facit ad bonos mores. Oui. Helpeth to the instruction of honest behauiour.Ad putum facere. Cæl. To do at ones becke.Ad perpendiculum facere. Plin. Vide AD. Manus illius faciunt ad omne seelus.Ouid.Non facit ad stomachum hæc res. Martial. This matter lyketh not vs: this is not to our appetite.Ad vnguem factus homo. Hora. A persire man in al points. Facere abortum. Plin. To trauaile before time.Quæ res mox acorem facit. Colum. Whiche thing maketh it sower by and by.Accessionem facere dicuntur hostes. Plancus ad Cicero. To increase: to grow to a greater number.Facere aditus ad causam illustres.Cic.Facere aditum. Quint. To make his entrie.Adiutorium in aliquam rem. Suet. To help or aide to do a thing.Facite adsitis domi.Terent.See that you be readie at home.Aduersus edictum facere.Terent.Adulterium. Gell. To commit adnoutrie.Ægrè alicui facere.Terent.To do that shall griene one.Æqui boni.Terent.To take in good parte.Aes alienum.Liu.To borrow money: to be come in debt.Aestimationem.Cic.To value.Alienationem.Cic.To alienate.Ambitus citca rem aliquam. Li. To go about: to make agreat circumstance about a matter.Amicitiam facere. Cæs. To alie in sriendship.Amicum me tibi fecir tua virtus. Horat. Animum alicuifacere.Liu.To incourage: to animate.Animos facere alicui in aliquem.Ouidius.To giue stomacke against: to make sterce, &c.Faciunt animos druitiæ. Li. Riches puffeth vp men, and maketh them prowde.Apertum aliquid facere alicui. Lucr. To declare, &c.Arbitrium Hor.To giue iudgement.Ardorem animis.Liu.To inflame mens heartes.Argentariam. Vide Argentaria in ARGENTVM. Artem ludicram.Plaut.To hoppe or daunce.Ascensionem ad locum aliquem.Plaut.To clime vp.Assulas forrbus.Plaut.To breake the doores in peeces.
Lewis and Short: Latin dictionary
făcĭes, ēi (old form facies, rarely facii, Gell. 8, 14, 1: facie, Plaut. Mil. 4, 4, 36; dat. facie, facii, Gell. l. l.; plur. very rare; nom. and acc. facies, Vulg. Thren. 5, 12; id. Jer. 42, 12; dat. faciebus, Hier. Eph. 3, 5), f. [root fa- of fari, strengthened fac-; cf. fax, facetus]. I. Orig., make, form, configuration, figure, shape.A. In gen. (= universa corporis forma; cf.: figura, species): Quidam faciem esse hominis putant os tantum et oculos et genas, quod Graeci proswpon dicunt: quando facies sit forma omnis et modus et factura quaedam corporis totius, etc., Gell. 13, 29: Sardinia in Africo mari facie vestigii humani, Sall. H. ap. Gell. l. l.; Plaut. Poen. 5, 2, 151 sq.; cf. Non. 52, 27 sq.: non est formosa, cujus crus laudatur aut brachium, sed illa, cujus universa facies admirationem singulis partibus abstulit, Sen. Ep. 33; cf. Lucr. 5, 1169 sq.; Hor. S. 1, 2, 87.—2. Of things: Dae. Dicito, quid insit, et qua facie, memorato onmia ... Pa. Sunt crepundia. Dae. Qua facie sunt? Plaut. Rud. 4, 4, 105 and 111: curvata in montis faciem circumstetit unda, Verg. G. 4, 361: haec facies Trojae, cum caperetur, erat, Ov. Tr. 1, 3, 26; cf. urbium, Plin. Ep. 2, 17 fin.: antequam Vesuvius faciem loci verteret, Tac. A. 4, 67: arboris, Plin. 12, 14, 31, 55: vehiculi, Gell. 15, 30, 3: alia illi caeli, Plin. 6, 17, 21, 58: ossa contusa in faciem pulveris, Gell. 10, 18, 3: longa quibus facies ovis erit, Hor. S. 2, 4, 12 et saep. —3. Prov.: verte omnes tete in facies, i. e. resort to every expedient (an expression borrowed from, and alluding to, the changes of Proteus), Verg. A. 12, 891.—B. In partic., face, visage, countenance (most freq. in class. Lat.; syn.: os, vultus, frons, lineamenta): facies homini tantum: ceteris os aut rostra, Plin. 11, 37, 51, 138: in facie vultuque nostro cum sint decem aut paulo plura membra, etc., id. 7, 1, 1, 8: non quaeruntur ea, quae nobis non possumus fingere, facies, vultus, sonus, Cic. de Or. 1, 28, 127: prorsus in facie vultuque vecordia inerat, Sall. C. 15, 5: qua facie, qua statura, Cic. Phil. 2, 16, 41: uretur facies; urentur sole capilli, Tib. 1, 9, 15: cf. id. 1, 5, 43: sumit utrumque Inde habitum facies, Juv. 9, 20: peregrina, Plaut. Ps. 4, 2, 9; cf.: affers faciem novam, Cic. Fl. 29, 70: liberali (homo), Ter. Eun. 3, 2, 20: egregiā (virgo),
of rare beauty
, id. Phorm. 1, 2, 50: hispida, Hor. C. 4, 10, 5: cicatricosa, Quint. 4, 1, 61: adversa, id. 2, 13, 9: curvo nec faciem litore demovet, Hor. C. 4, 5, 14: de facie quidem nosti, Cic. Pis. 32, 81: recta facie loqui, i. e.
, Ov. A. A. 3, 105.— Prov.: perfricare faciem, to lay aside shame, Plin. H. N. praef. 4; cf. Quint. 11, 3, 160.II.Trop., external form, look, condition, appearance (class.): set qua faciest tuus sodalis, Plaut. Capt. 3, 4, 113; id. Rud. 2, 7, 7: fateantur, in Maeandrii persona esse expressam faciem civitatis, Cic. Fl. 22, 13; cf.: (C. Popilius) senatus faciem secum attulerat auctoritatemque Populi Romani, id. Phil. 8, 8, 23: una senum facies, cum voce trementia membra, etc., Juv. 10, 198: quibus rebus immutata facies urbis erat, Sall. C. 31, 1: loci, Tac. A. 4, 67: formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides, Cic. Off. 1, 5, 14; Quint. 3, 6, 88; 4, 1, 42 Spald.: quarum (causarum) varia ac nova semper est facies, id. 2, 4, 28: plures eloquentiae facies, id. 12, 10, 69: (inventiunculae) facie ingenii blandiuntur, id. 8, 5, 22: nec ulla facies mali erat, Curt. 3, 11, 22: ad istam faciem est morbus qui me macerat,
has that form
,
is of such a nature
, Plaut. Cist. 1, 1, 73.—2. In partic., in Tac. for the class. species, external appearance, as opposed to reality, a pretence, pretext; publici consilii facie (= specie), Tac. H. 2, 54; id. A. 13, 28; Amm. 20, 5.—B.Transf., poet. and in post-Aug. prose, for the class. aspectus, look, sight, aspect: quae scelerum facies? Verg. A. 6, 560: subita, Sil. 7, 367: decora, Plin. Pan. 56, 5: memoranda, id. ib. 35, 1: foeda, id. ib. 82, 8: vineae unam faciem contexunt, id. Ep. 5, 6, 9: exceptio, quae prima facie justa videatur,
at first sight
, Gai. Inst. 4, 1: prima facie, Dig. 16, 1, 13; Sen. Ep. 87, 1; id. Contr. 5, 10, 15.
, id. Fin. 3, 15, 51: versus, id. Q. Fr. 3, 5: vestigium, id. Rab. Post. 17, 47: viam sibi, Liv. 3, 5, 6: vim alicui or in aliquem, id. 38, 24, 4; 3, 5, 5: vires,
to get
,
acquire
, Quint. 10, 3, 3: vitium, Cic. Top. 3, 15 al.— (b). With ut, ne, quin, or the simple subj.: faciam, ut ejus diei locique meique semper meminerit, Plaut. Capt. 4, 2, 20: facere ut remigret domum, id. Pers. 4, 6, 3; id. Capt. 3, 4, 78; 4, 2, 77: ea, quantum potui, feci, ut essent nota nostris, Cic. Ac. 1, 2, 8: facito, ut sciam, id. Att. 2, 4, 4: non potuisti ullo modo facere, ut mihi illam epistolam non mitteres, id. ib. 11, 21, 1: si facis ut patriae sit idoneus, Juv. 14, 71: ut nihil ad te dem litterarum facere non possum, Cic. Ac. 8, 14, 1; for which, with quin: facere non possum, quin ad te mittam,
I cannot forbear sending
, id. ib. 12, 27, 2: fecisti, ut ne cui maeror tuus calamitatem afferret, id. Clu. 60, 168: fac, ne quid aliud cures, id. Fam. 16, 11, 1: domi assitis, facite, Ter. Eun. 3, 2, 53: fac fidele sis fidelis, Plaut. Capt. 2, 3, 79: fac cupidus mei videndi sis, Cic. Fam. 5, 21, 5: fac cogites, id. ib. 11, 3, 4.—In pass.: fieri potest, ut recte quis sentiat, etc., Cic. Tusc. 1, 3, 6: potest fieri, ut iratus dixerit, etc., Crass. ap. Cic. de Or. 2, 70, 285: nec fieri possit, ut non statim alienatio facienda sit, id. Lael. 21, 76; so with ut non, id. Verr. 2, 2, 77, 190 (Zumpt, Gram. 539).—(g). With inf. = efficere, curare, to cause (rare): nulla res magis talis oratores videri facit, Cic. Brut. 38, 142; Pall. 6, 12: aspectus arborum macrescere facit volucres inclusas, Varr. R. R. 3, 5, 3; Sall. Fragm. ap. Sen. Ep. 114: qui nati coram me cernere letum Fecisti, Verg. A. 2, 539; Ov. H. 17, 174: mel ter infervere facito, Col. 12, 38, 5 (perh. also in Ov. H. 6, 100, instead of favet, v. Loers. ad h. l.; cf. infra, B. 4.).—(d).Absol.: ego plus, quam feci, facere non possum, Cic. Fam. 11, 14, 3: faciam, ut potero, Laeli, id. de Sen. 3, 7; cf. id. Rep. 1, 24: noli putare, pigritia me facere, quod non mea manu scribam, id. Att. 16, 15, 1; so, facere = hoc or id facere, Lucr. 4, 1112 (cf. Munro ad loc.); 1153: vereor ne a te rursus dissentiam. M. Non facies, Quinte, Cic. Leg. 3, 15, 33; so after scribam, id. Att. 16, 16, 15: nominaverunt, id. Rep. 2, 28, 50; after disserere: tu mihi videris utrumque facturus, id. ib. 2, 11, 22; after fingere: ut facit apud Platonem Socrates, id. ib.: necesse erit uti epilogis, ut in Verrem Cicero fecit, Quint. 6, 1, 54: qui dicere ac facere doceat, id. 2, 3, 11: faciant equites, Juv. 7, 14; Liv. 42, 37, 6: petis ut libellos meos recognoscendos curem. Faciam, Plin. Ep. 4, 26, 1; 5, 1, 4 et saep. (cf. the use of facio, as neutr., to resume or recall the meaning of another verb, v. II. E. infra; between that use and this no line can be drawn).B. In partic. 1. With a double object, to make a thing into something, to render it something: senatum bene firmum firmiorem vestra auctoritate fecistis, Cic. Phil. 6, 7, 18: te disertum, id. ib. 2, 39fin.: iratum adversario judicem, id. de Or. 1, 51, 220: heredem filiam,
to appoint
,
constitute
, id. Verr. 2, 1, 43, 111: aliquem regem, Just. 9, 6: aliquem ludos, Plaut. Aul. 2, 2, 75: aliquem absentem rei capitalis reum, Cic. Verr. 2, 2, 38, 93: animum dubium, id. de Imp. Pomp. 10, 27: injurias irritas, id. Verr. 2, 2, 26, 63: vectigalia sibi deteriora, Caes. B. G. 1, 36, 4: hi consules facti sunt, Cic. de Sen. 5, 14: disciplina doctior facta civitas, id. Rep. 2, 19: di ex hominibus facti, id. ib. 2, 10; cf.: tua virtute nobis Romanos ex amicis amicissimos fecisti, Sall. J. 10, 2.—In pass.: quo tibi sumere depositum clavum fierique tribuno?
to become a tribune
, Hor. S. 1, 6, 25.—2.to value, esteem, regard a person or thing in any manner (like the Engl. make, in the phrase to make much of).—Esp. with gen. pretii: in quo perspicere posses, quanti te, quanti Pompeium, quem unum ex omnibus facio, ut debeo, plurimi, quanti Brutum facerem, Cic. Fam. 3, 10, 2: te quotidie pluris feci, id. ib. 3, 4, 2: voluptatem virtus minimi facit, id. Fin. 2, 13, 42: dolorem nihili facere,
to care nothing for
,
to despise
, id. ib. 27, 88: nihili facio scire, Plaut. Pers. 2, 2, 42: negat se magni facere, utrum, etc., Quint. 11, 1, 38: parum id facio, Sall. J. 85, 31: si illi aliter nos faciant quam aequum sit. Plaut. Stich. 1, 1, 43.—3. With gen., to make a thing the property of a person, subject it to him: omnia, quae mulieris fuerunt, viri fiunt, Cic. Top. 4, 23.—Esp.: facere aliquid dicionis alicujus, to reduce to subjection under a person or power: omnem oram Romanae dicionis fecit, Liv. 21, 60, 3: dicionis alienae facti, id. 1, 25, 13; 5, 27, 14; cf.: ut munus imperii beneficii sui faceret, to make it (seem) his own bounty, Just. 13, 4, 9: ne delecto imperatore alio sui muneris rempublicam faceret, Tac. A. 15, 52.—4.To represent a thing in any manner, to feign, assert, say.—Constr. with acc. and adj. or part., or with acc. and inf.(a).Acc. and part.: in eo libro, ubi se exeuntem e senatu et cum Pansa colloquentem facit, id. Brut. 60, 218: Xenophon facit ... Socratem disputantem, id. N. D. 1, 12, 31; cf.: ejus (Socratis) oratio, qua facit eum Plato usum apud judices, id. Tusc. 1, 40 fin. al.—(b).Acc. and inf.: qui nuper fecit servo currenti in via decesse populum, Ter. Heaut. prol. 31: fecerat et fetam procubuisse lupam, Verg. A. 8, 630; cf. Ov. M. 6, 109, v. Bach ad h. l.: poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt, Cic. Tusc. 4, 16, 35: quem (Herculem) Homerus apud inferos conveniri facit ab Ulixe, id. N. D. 3, 16, 41: Plato construi a deo mundum facit, id. ib. 1, 8, 19: Plato Isocratem laudari fecit a Socrate, id. Opt. Gen. 6, 17; id. Brut. 38, 142: M. Cicero dicere facit C. Laelium, Gell. 17, 5, 1: caput esse faciunt ea, quae perspicua dicunt, Cic. Fia. 4, 4, 8, v. Madv. ad h. l.—(g).In double construction: Polyphemum Homerus cum ariete colloquentem facit ejusque laudare fortunas, Cic. Tusc. 5, 39 fin.—5.To make believe, to pretend: facio me alias res agere, Cic. Fam. 15, 18: cum verbis se locupletem faceret, id. Fl. 20: me unum ex iis feci, qui, etc., id. Planc. 27, 65.—6. Hypothetically in the imper. fac, suppose, assume: fac, quaeso, qui ego sum, esse te, Cic. Fam. 7, 23, 1; cf.: fac potuisse, id. Phil. 2, 3, 5: fac animos non remanere post mortem, id. Tusc. 1, 34, 82; 1, 29, 70: fac velit, Stat. Ach. 2, 241: fac velle, Verg. A. 4, 540.— 7. In mercant. lang., to practise, exercise, follow any trade or profession: cum mercaturas facerent, Cic. Verr. 2, 5, 28, 72: naviculariam, id. ib. 2, 5, 18, 46: argentariam, id. ib. 2, 5, 49, 155; id. Caecin. 4, 10: topiariam, id. Q. Fr. 3, 1, 2, 5: haruspicinam, id. Fam. 6, 18, 1: praeconium, id. ib.; so, piraticam, id. Post. Red. in Sen. 5, 11: medicinam, Phaedr. 1, 14, 2.—8. In relig. lang., like the Gr. r(e/zein, to perform or celebrate a religious rite; to offer sacrifice, make an offering, to sacrifice: res illum divinas apud eos deos in suo sacrario quotidie facere vidisti, Cic. Verr. 2, 4, 8, 18: sacra pro civibus, id. Balb. 24, 55: sacrificium publicum, id. Brut. 14, 56.—Absol.: a sacris patriis Junonis Sospitae, cui omnes consules facere necesse est, consulem avellere, Cic. Mur. 41, 90.—With abl.: cum faciam vitulā pro frugibus, Verg. E. 3, 77: catulo, Col. 2, 22, 4.—Pass. impers.: cum pro populo fieret, Cic. Att. 1, 13, 3: quibus diis decemviri ex libris ut fieret, ediderunt, Liv. 37, 3, 5.—9. In gram., to make, form in inflecting: cur aper apri et pater patris faciat?Quint. 1, 6, 13; so id. 14; 15; 27; cf.: sic genitivus Achilli et Ulixi fecit, id. 1, 5, 63; 1, 6, 26: eadem (littera) fecit ex duello bellum, id. 1, 4, 15.—10. In late Lat., (se) facere aliquo, to betake one's self to any place: intra limen sese facit, App. 5, p. 159, 25; without se: homo meus coepit ad stelas facere, Petr. 62: ad illum ex Libya Hammon facit, Tert. Pall. 3.—11. Peculiar phrases. a. Quid faciam (facias, fiet, etc.), with abl., dat., or (rare) with de, what is to be done with a person or thing? quid hoc homine facias? Cic. Sest. 13, 29; id. Verr. 2, 2, 16, 40: nescit quid faciat auro, Plaut. Bacch. 2, 3, 100: quid tu huic homini facias?Cic. Caecin. 11, 30; cf.: quid enim tibi faciam, id. Att. 7, 3, 2: quid faceret huic conclusioni, i. e. how should he refute, etc., id. Ac. 2, 30, 96: quid facias illi?Hor. S. 1, 1, 63: miserunt Delphos consultum quidnam facerent de rebus suis, Nep. Them. 2: quid fecisti scipione? what have you done with the stick? or, what has become of it?Plaut. Cas. 5, 4, 6; cf. id. ib. 5, 4, 9.—In pass.: quid Tulliolā meā fiet?Cic. Fam. 14, 4, 3: quid illo fiet? quid me?id. Att. 6, 1, 14: quid fiet artibus?id. Ac. 2, 33, 107: quid mihi fiet?Ov. A. A. 1, 536: quid de illa fiet fidicina igitur?Plaut. Ep. 1, 2, 48: de fratre quid fiet? Ter. Ad. 5, 9, 39.—Absol.: quid faciat Philomela? fugam custodia claudit?Ov. M. 6, 572: quid facerem? neque servitio me exire licebat, etc., Verg. E. 1, 41 al.—b. Fit, factum est aliquo or aliqua re, it happens to, becomes of a person or thing: volo Erogitare, meo minore quid sit factum filio, Plaut. Capt. 5, 1, 32: nec quid deinde iis (elephantis) factum sit, auctores explicant, Plin. 8, 6, 6, 17: quid eo est argento factum?Plaut. Most. 3, 1, 106.—Hence, (b). Esp., si quid factum sit aliquo, if any thing should happen to one (i. q. si quid acciderit humanitus), euphemistically for if one should die: si quid eo factum esset, in quo spem essetis habituri?Cic. de Imp. Pomp. 20, 59; cf.: eum fecisse aiunt, sibi quod faciendum fuit, Plaut. Poen. 5, 1, 23. —c. Ut fit, as it usually happens, as is commonly the case: praesertim cum, ut fit, fortuito saepe aliquid concluse apteque dicerent, Cic. Or. 53, 177: queri, ut fit, incipiunt, id. Verr. 2, 2, 23, 56: dum se uxor, ut fit, comparat, id. Mil. 10, 28: fecit statim, ut fit, fastidium copia, Liv. 3, 1, 7.—d. Fiat, an expression of assent, so be it! very good! fiat, geratur mos tibi, Plaut. Ps. 1, 5, 146; id. As. 1, 1, 27; id. Am. 2, 2, 138; id. Most. 4, 3, 44 al.—e. Dictum ac factum, no sooner said than done, without delay, at once; v. dictum under dico, A. d.—12. In certain phrases the ellipsis of facere is common, e. g. finem facere: Quae cum dixisset, Cotta finem, Cic. N. D. 3, 40, 94; id. Fin. 4, 1 init.—With nihil aliud quam, quid alium quam, nihil praeterquam, which often = an emphatic Engl. only (but not in Cic.): Tissaphernes nihil aliud quam bellum comparavit, Nep. Ages. 2: per biduum nihil aliud quam steterunt parati, Liv. 34, 46; Suet. Caes. 20; id. Aug. 83; Liv. 2, 63; 4, 3; 3, 26.—So with nihil amplius quam, nihil prius quam, nihil minus quam, Liv. 26, 20; 35, 11; Suet. Dom. 3.II.Neutr.A. With adverbs, to do, deal, or act in any manner: recta et vera loquere, sed neque vere neque recte adhuc Fecisti umquam, Plaut. Capt. 5, 2, 7; v. recte under rego: bene fecit Silius, qui transegerit, Cic. Att. 12, 24, 1: seu recte seu perperam,
to do right or wrong
, id. Quint. 8, 31: Dalmatis di male faciant, id. Fam. 5, 11 fin.: facis amice,
in a friendly manner
, id. Lael. 2, 9; cf.: per malitiam,
maliciously
, id. Rosc. Com. 7, 21: humaniter, id. Q. Fr. 2, 1, 1: imperite, id. Leg. 1, 1, 4: tutius, Quint. 5, 10, 68: voluit facere contra huic aegre, Ter. Eun. 4, 1, 10: bene facere, to profit, benefit (opp. male facere, to hurt, injure), Ter. Ad. 5, 8, 25; 5, 7, 19; Plaut. Most. 3, 2, 22; id. Capt. 5, 2, 23; v. also under benefacio and benefactum.—B. Facere cum or ab aliquo, to take part with one, to side with one; and opp. contra (or adversus) aliquem, to take part against one: si respondisset, idem sentire et secum facere Sullam, Cic. Sull. 13, 36; cf.: cum illo consulem facere, id. Att. 6, 8, 2; and: secum consules facere, id. Planc. 35, 86: auctoritatem sapientissimorum hominum facere nobiscum, id. Caecin. 36, 104; cf.: rem et sententiam interdicti mecum facere fatebatur, id. ib. 28, 79: cum veritas cum hoc faciat,
is on his side
, id. Quint. 30, 91: commune est, quod nihilo magis ab adversariis quam a nobis facit, id. Inv. 1, 48, 90: omnes damnatos, omnes ignominia affectos illac (a or cum Caesare) facere, id. Att. 7, 3, 5: quae res in civitate duae plurimum possunt, eae contra nos ambae faciunt in hoc tempore, id. Quint. 1, 1: neque minus eos cum quibus steterint quam adversus quos fecerint, Nep. Eum. 8, 2: cum aliquo non male facere,
to be on good terms with
, Ov. Am. 3, 762.—C. In late Lat. facere cum aliqua = vivere cum aliqua, to live in matrimony, to be married, Inscr. Orell. 4646. —D. Ad aliquid, alicui, or absol., to be good or of use for any thing; to be useful, of service: chamaeleon facit ad difficultatem urinae, Plin. 22, 18, 21, 46; Scrib. Comp. 122: ad talem formam non facit iste locus, Ov. H. 16, 190; cf. id. ib. 6, 128; id. Am. 1, 2, 16 al.: radix coronopi coeliacis praeclare facit, Plin. 22, 19, 22, 48; so with dat., Plin. Val. 2, 1; Prop. 3 (4), 1, 20: facit autem commode ea compositio, quam, etc., Col. 7, 5, 7; 8, 17, 13: nec caelum, nec aquae faciunt, nec terra, nec aurae,
do not benefit me
, Ov. Tr. 3, 8, 23: mire facit in peroratione confessio, Quint. 11, 3, 173; 171; cf. with a subject-clause: plurimum facit, totas diligenter nosse causas, id. 6, 4, 8: ad aliquid or alicui signifies also to suit, fit: non faciet capiti dura corona meo, Prop. 3, 1, 19; cf. Ov. H. 16, 189.—E. Like the Gr. poiei=n or dra=n, and the Engl. to do, instead of another verb (also for esse and pati): factum cupio (sc. id esse), Plaut. Truc. 4, 4, 24: factum volo, id. Bacch. 3, 3, 91; id. Most. 3, 2, 104: an Scythes Anacharsis potuit pro nihilo pecuniam ducere, nostrates philosophi facere non potuerunt?Cic. Tusc. 5, 32, 90: nihil his in locis nisi saxa et montes cogitabam: idque ut facerem, orationibus inducebar tuis, id. Leg. 2, 1, 2; cf.: Demosthenem, si illa pronuntiare voluisset, ornate splendideque facere potuisse, id. Off. 1, 1 fin.; and: cur Cassandra furens futura prospiciat, Priamus sapiens hoc idem facere nequeat?id. Div. 1, 39, 85; so id. Ac. 2, 33, 107; id. Att. 1, 16, 13; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2; Nep. Chabr. 3, 4; 4, 3 al.: vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno (here also with the case of the preceding verb), Cic. Fin. 2, 24 fin. (v. Madv. ad h. l. p. 278): jubeas (eum) miserum esse, libenter quatenus id facit (i. e. miser est),
what he is doing
, Hor. S. 1, 1, 64: in hominibus solum existunt: nam bestiae simile quiddam faciunt (i. q. patiuntur or habent), Cic. Tusc. 4, 14; so, ne facias quod Ummidius quidam (= ne idem experiaris, ne idem tibi eveniat), Hor. S. 1, 1, 94. —F. Facere omitted, especially in short sentences expressing a judgment upon conduct, etc.: at stulte, qui non modo non censuerit, etc., Cic. Off. 3, 27, 101.—Hence, 1. factus, a, um, P. a.A. As adjective ante-class. and very rare: factius nihilo facit, sc. id, i. e. nihilo magis effectum reddit,
is no nearer bringing it about
, Plaut. Trin. 2, 3, 6; cf. Lorenz ad loc.—Far more freq., B. In the neutr. as subst.: factum, i (gen. plur. factūm, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 Trag. 81), that which is done, a deed, act, exploit, achievement (syn.: res gestae, facinus). 1. In gen.: depingere, Ter. Phorm. 1, 5, 38: facere factum, Plaut. Truc. 2, 7, 5; id. Mil. 3, 1, 139: dicta et facta, Ter. Eun. 5, 4, 19; id. Heaut. 4, 5, 12: opus facto est, id. Phorm. 4, 5, 4: ecquod hujus factum aut commissum non dicam audacius, sed, etc., Cic. Sull. 26, 72: meum factum probari abs te triumpho gaudio, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A. 1; 14, 9, 2: quod umquam eorum in re publica forte factum exstitit?id. ib. 8, 14, 2: praeclarum atque divinum, id. Phil. 2, 44, 114: egregium, id. Fam. 10, 16, 2; id. Cael. 10, 23: factum per se improbabile, Quint. 7, 4, 7; 6, 1, 22: illustre, Nep. Arist. 2, 2; cf.: illustria et gloriosa, Cic. Fin. 1, 11, 37: forte, id. Att. 8, 14, 2: dira, Ov. M. 6, 533: nefanda, id. H. 14, 16 al.; but also with the adv.: recte ac turpiter factum, Caes. B. G. 7, 80, 5; cf.: multa huius (Timothei) sunt praeclare facta sed haec maxime illustria, Nep. Timoth. 1, 2; v. Zumpt, Gram. 722, 2: dimidium facti, qui coepit, habet, Hor. Ep. 1, 2, 40: quo facto aut dicto adest opus, Plaut. Am. 1, 1, 15 et saep.: famam extendere factis, Verg. A. 10, 468: non hominum video. non ego facta boum, doings, i. e. works, Ov. H. 10, 60.—2. In partic., bonum factum, like the Gr. a)gaqh\ tu/xh, a good deed, i. e. well done, fortunate (ante-class. and post-Aug.): bonum factum'st, edicta ut servetis mea, Plaut. Poen. prol. 16; cf. id. ib. 44; cf.: hoc factum est optimum, ut, etc., id. Ps. 1, 2, 52: majorum bona facta, Tac. A. 3, 40; cf. id. ib. 3, 65. —At the commencement of edicts, Suet. Caesar, 80; id. Vit. 14; Aur. Vict. Vir. Ill. 49, 17; Tert. Pudic. 1.—(But in the class. per. factum in this sense is a participle, and is construed with an adv.: bene facta, Sall. C. 8, 5; id. J. 85, 5; Cic. Tusc. 2, 26, 64: recte, male facta, id. Off. 2, 18, 62: male facto exigua laus proponitur, id. Leg. Agr. 2, 2, 5; id. Brut. 43, 322; Quint. 3, 7, 13; cf. Krebs, Antibarb. p. 460).— 2. facteon, a word jestingly formed by Cicero, after the analogy of the Greek, for faciendum: quare, ut opinor, filosofhte/on, id quod tu facis, et istos consulatus non flocci facteon, Cic. Att. 1, 16, 13 Orell. N. cr. (for facteon, Ernesti has e)ate/on).