Explanatio, ônis, f. gen. verbale. A declaration or exposition: a making manifest. vt, Adhibere explanationem. Cice. To vse declaration.Arduæ explanatiouis omnia. Plini. Al that be hard to interprete.Explanatio animi Plin.An vtteraunce of our minde.Portentorum explanationes.Cic.Vniuseuiusque propositionis explanatio. Author ad Herenoium. Emendata explanatio. Quint. A diligent interpretation.Illustris explanatio.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
explānātĭo, ōnis, f. [explano]. I.An explanation, interpretation (class.): somniis, vaticinationibus, oraculis quod erant multa obscura, explanationes adhibitae sunt interpretum, Cic. Div. 1, 51, 116; cf. aequitatis, id. Rep. 5, 2: unius cujusque propositionis, Auct. Her. 4, 16, 23: illustris sententiae suae (with propositio), Quint. 9, 2, 2: res arduae explanationis, Plin. 10, 68, 87, 190.—B. In partic., as a fig. of speech, Auct. Her. 4, 12, 17; Cic. de Or. 3, 53, 202; Quint. 9, 1, 27.—II.A distinct articulation, pronunciation: dentes, cum defuere, explanationem omnem adimentes, Plin. 7, 16, 18, 70: emendata cum suavitate vocum explanatio, Quint. 1, 5, 33: verborum (shortly before: dilucida pronunciatio), id. 11, 3, 33.