Exórdior, exordîris, pen. prod. exorsus sum, exordíri. Plautus. To beginne.Exordiri & Perorare, contraria.Cic.A re ipsa exordiri.Cic. Non gloriosè exordiri. Cic.A principio exordiri.Cicer.Pertexere quod exorsus est aliquis.Cic.To go through with that he hath begonue.Exorditi cum infinitiuo Cic. Tune dicere exorsus est. Exordiri argutias.Plaut.To beginne to prate subrilly.Bellum exordiri.Liu.Consilia.Plaut. Facinus. Plaut.Orationem.Plaut.
Lewis and Short: Latin dictionary
ex-ordĭor, orsus, 4, v. dep. a., to begin a web, to lay the warp, to weave (class.). I.Lit.: funem longum pedes LXXII., Cato R. R. 135, 4; cf. trop.: neque exordiri primum, unde occipias, habes, Neque detexundam ad telam certos terminos, Plaut. Ps. 1, 4, 7; and: pertexe modo, Antoni, quod exorsus es, Cic. de Or. 2, 33, 145.—II.Transf., in gen., to begin, commence, esp. a speech; constr. with the acc., an inf., with ab or absol.(a). With acc. (so perh. not in Cic.): consilia, Plaut. As. 1, 1, 102: argutias adversus aliquem, id. Bacch. 1, 2, 19: facinus, id. ib. 4, 4, 71: hanc rem facete et callide, id. Pers. 4, 1, 7: bellum ab causa tam nefanda, Liv. 4, 17, 6: classicum ingenti spiritu, Suet. Caes. 32: tragoediam magno impetu, id. Aug. 85: causam, Quint. 4, 1, 2: preces, Ov. M. 10, 483: parricidia et caedes a Claudio, Suet. Ner. 33 et saep.—(b). With inf. (Ciceronian): imitabor ergo Aratum, qui magnis de rebus dicere exordiens, a Jove incipiendum putat, Cic. Rep. 1, 36: tunc dicere exorsus est, id. Fin. 1, 8 fin.; cf. id. Div. 2, 49, 101; and Nep. Pelop. 1 fin. —(g). With ab (class.): aut ab adversarii dicto exordiemur, aut, etc., Auct. Her. 1, 6, 10: ab ipsa re, Cic. de Or. 2, 79, 320: a veritate, a dignitate, id. ib. 2, 8, 31.—(d).Absol. (class.): ancilla hoc pacto exordiri coepit, Plaut. Cas. 3, 5, 31: jubent exordiri ita, ut eum, qui audiat, benevolum nobis faciamus, etc., Cic. de Or. 2, 19, 80; so, ita, quasi, etc., Quint. prooem. 4: in hunc modum, Tac. A. 3, 50: his verbis, id. ib. 6, 6: clamore, Cic. Cael. 15, 38.!*? exorsus, a, um, in pass. signif., begun, commenced: exorsa tela, Plaut. Bacch. 2, 4, 116; Visell. ap. Prisc. p. 793 P.; cf.: reperiunt ea, quibus ante exorsa et potius detexta prope retexantur, Cic. de Or. 2, 38, 158.—In the plur. subst.: exorsa, ōrum, n., a beginning, commencement: per ambages et longa exorsa aliquem tenere,
a long preamble
, Verg. G. 2, 45: sua cuique exorsa laborem Fortunamque ferent,
exordĭum, ii, n. [exordior, I.]. I. Prop., the beginning, the warp of a web (rare): non possum togam praetextam sperare, cum exordium pullum videam, Quint. 5, 10, 71.—II.Transf., in gen., a beginning, commencement (the usual meaning; syn.: initium, principium, primordium): neve inde navis inchoandae exordium Coepisset, quae, etc., Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 282 ed. Vahl.): hujus quoque exordium mali, quoniam principium boni diximus, explicemus, Cic. Inv. 1, 3, 3; cf.: institutae rei publicae clarum ac tam omnibus notum, id. Rep. 2, 2: a qua totius vitae ducat exor dium, id. Fin. 5, 7, 18; cf.: a quibus tempo ribus scribendi capiat exordium, id. Leg. 1, 3, 8: paene ab exordio Urbis, Suet. Vesp. 8; id. Tib. 42: tertius (annus) a prima vigilia sumens exordium, Amm. 26, 1, 9.—In plur.: rerum, Lucr. 2, 333; 3, 31; 4, 114; cf. Verg. E. 6, 33: priva animaï, Lucr. 3, 380: solis lunaeque, id. 5, 471: rationis, id. 1, 149: primae pugnae, Verg. A. 7, 40 et saep.—B. In partic., of speech: saepe animadverti, summos oratores in dicendi exordio permoveri, Cic. de Or. 1, 27, 122: ergo ita nascetur exordium, id. Tusc. 1, 4 fin.—As part of a speech or writing, the introduction, exordium, proëm, preface (syn.: prooemium, praefatio, prologus): exordium est principium orationis, per quod animus auditoris aut judicis constituitur vel apparatur ad audiendum, Auct. Her. 1, 3, 4; cf. Quint. 4, 1, 1 sq.: tum denique id, quod primum est dicendum, postremum soleo cogitare, quo utar exordio, Cic. de Or. 2, 77 fin.: proximus liber a prima parte, id est exordio incipiet, Quint. 3, 11, 28; 1, 12, 19: in exordio pro Milone, id. 9, 4, 133; 9, 4, 74 et saep.— In plur., Quint. 11, 3, 161: quae prima exordia sumat?Verg. A. 4, 284.—2.Transf., a writing, treatise, in gen., Col. 5, 11, 13; 7, 5, 1; 7, 12, 1 al.