Exitium, huius exitij. o. ge. Ter. Death: mischief: distruction: a piteous or euil ende.Interitus & exitium.Cic. Pernicies & exitium. Cic.Crudele exitium.Val. Flac.Derestabili exitio interire. Gel. To bee cruelly and wickedly slaine.Dírum exitium. Sil. Ital. Furiale.Val. Flac. Magnum. Virg. Afferre exitium alìcui. Plau. To bring destruction to.Exitio dare. Lucr. To destroy or abolish.Imminere exitio alicuius. Oui. To be ready to siea or desiroy one.Insolita exitia machinatus. Sen. Mereri exitium. Oui. Mittere exitium alicui. Vir. To send mischiefe to one.Parare exitium alteri. Ci. To worke ones mischiefe.Ponere modum exitijs.Virg.Ab exitio refrænare. Lucr. To stay from doing mischiefe.Graui exitio sternere aliquem. Hor. To kil one crnelly.Esse exitio alicui. Vir. To be ones death or destruction.Esse exitium alicui. Idem. Virg.Exitium superat opes. Ou. The disease is stronger then the remedies, or ouercommeth the remedies.
Lewis and Short: Latin dictionary
exĭtĭum, ii (gen. plur. exitium, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 67, and Or. 46, 155), n. [exeo]. I.Lit., a going out, egress (ante-class.): exitium antiqui ponebant pro exitu; nunc exitium pessimum exitum dicimus, Paul. ex Fest. p. 81, 6 Müll.: quid illi ex utero exitiost, priusquam poterat ire in proelium?Plaut. Truc. 2, 6, 30 (but for exitium exitio est, id. Capt. 3, 3, 4, the true reading is auxilium mist, etc., Fleck. Lorenz). —II. In partic., destruction, ruin, hurt, mischief (freq. and class., sing. and plur.; syn.: pernicies, interitus, ruina, infortunium, casus, clades, calamitas, malum). (a).Sing.: satius est mihi Quovis exitio interire, Plaut. Cist. 4, 1, 11: pultando foribus exitium adferre, id. Capt. 4, 2, 52; cf.: qui de meo nostrumque omnium interitu, qui de hujus urbis atque adeo orbis terrarum exitio cogitent, Cic. Cat. 1, 4, 9; Suet. Aug. 94; cf. also: (Lentulus) dignum moribus factisque suis exitium vitae invenit,
end
, Sall. C. 55 fin.: nullius patitur natura, Lucr. 1, 224; cf.: caeli terraeque, id. 5, 98; 344: cum de pernicie populi Romani, exitio hujus urbis tam acerbe tamque crudeliter cogitarit, Cic. Cat. 4, 5, 10: me miserum! ego omnibus meis exitio fuero, id. Q. Fr. 1, 4, 4: exitio esse (alicui), Suet. Caes. 1; Hor. C. 1, 28, 18; cf. Suet. Calig. 11: usque adeo flagitatus est, donec ad exitium dederetur, Tac. A. 1, 32: concidit auguris Argivi domus ob lucrum Demersa exitio, Hor. C. 3, 16, 13 et saep.—(b).Plur.: omnibus exitiis interii, ways or methods of destruction, Plaut. Bacch. 5, 1, 7; cf. Cic. Fin. 5, 10: civitatum afflictarum perditis jam rebus extremi exitiorum exitus, Cic. Agr. 2, 4, 10; cf. Val. Fl. 1, 809: exitiūm examen rapit, Enn. l. l. (Trag. v. 88, ed. Vahl.): quos P. Clodii furor rapinis et incendiis et omnibus exitiis pavit, Cic. Mil. 2, 8: metu crudelissimorum exitiorum carere non possumus, id. ib. 2, 5: id querebatur caput esse exitiorum omnium, id. Leg. 1, 12, 34: haec res suprema manebat Exitiis positura modum, Verg. A. 7, 129.