Eruditio, onis, f g. Verb. Cic.Learning: doctrine.Sine eruditione Græca intelligi non possunt.Cic.Without the knowledge of the greeke.Homo præclara eruditione atque doctrina.Cic.Homo ingenio præstanti & eruditione perfecta.Cic.Omnis eruditionis expers atque ignarus. Cicero. Vtterly vnlearned.Altissima eruditio ac scientia.Quintil.Deepe learning and knowledge.Liberalis eruditío & doctrina.Cic.Potior eruditio in scholis, qum domi. Quint. Exercere eruditionem. Quint. Eruditione varia repletus homo. Suet. A man full of sundrye learnings and knowledges.Intendere eruditionem suam. Plin. inn. Vide INTENDO.
Lewis and Short: Latin dictionary
ērŭdītĭo, ōnis, f. [erudio], an instructing, instruction (cf.: doctrina, disciplina, scientia, intellegentia, cognitio). I. Prop.: de ejus eruditione quod labores, nihil est, quoniam ingenium ejus nosti, Cic. Q. Fr. 3, 1, 4 fin.; cf. Quint. 2, 3, 10; Gell. 11, 7, 3.— Far more freq., II.Transf., learning, knowledge, erudition, obtained by instruction: qui praeclara eruditione atque doctrina aut utraque re ornati, Cic. Off. 1, 33; id. de Or. 2, 1; id. Fin. 1, 21, 71; id. Tusc. 1, 2, 4; id. Div. 2, 63 fin.; Quint. 1, 4, 6; 6, 3, 17 et saep.—In plur., Vitr. 1, 1, 11; Gell. praef. 3.