Enuntio, as, âre. Cic.To vtter, pronounce, or speake.Orationem enuntiare. Author ad Heren. Enuntiare verbis.Cic. Enuntiare, Siguisicare.Cic. Cossinius hic mihi bonus homo visus est, & talis qualem esse eum tuæ mihi literæ enuntiarant. Did signifie and declare vnto me. Enuntiare, pro diuolgare. Plancus. To publish: to disclose: to reueale: to vtter abroade.Enuntiare consilia amicorum aduersarijs.Cic.To vtter and disclose.Enuntiare mysteria dicendi.Cic.Enuntiare commissa.Cic.To vtter abroad things tolde him in secreate.Enuntiare apud homines quod tacitum erat. Cicero. To tell abroad among men, &c.
Lewis and Short: Latin dictionary
ēnuntĭātum (enunciat-), i, n., a proposition; v. enuntio, II.
ē-nuntĭo (enuncio), āvi, ātum, 1, v. a., to say out (esp. something that should be kept secret), to divulge, disclose, to report, tell.I. Prop. (good prose): ut, quod meae concreditumst taciturnitati clam, ne enuntiarem, quoiquam, Plaut. Trin. 1, 2, 106: sociorum consilia adversariis, Cic. Rosc. Am. 40, 117; cf. Caes. B. G. 1, 17, 5: rem Helvetiis per indicium, id. ib. 1, 4, 1; cf.: dolum Ciceroni per Fulviam, Sall. C. 28, 2: mysteria, Cic. Mur. 11, 25; id. de Or. 1, 47, 206; cf. Liv. 10, 38; 23, 35; Caes, B. G. 1, 31, 2; 5, 58, 1 et saep.— With acc. and inf., Plaut. Poen. 4, 2, 66.— Absol., Caes. B. G. 1, 30 fin.—II.Transf., in gen., to speak out, say, express, declare (for the most part only in Cic. and Quint. in the rhetor., dialect., and gram. signif.): cum inflexo commentatoque verbo res eadem enuntiatur ornatius, Cic. de Or. 3, 42, 168: sententias breviter, id. Fin. 2, 7, 20: obscena nudis nominibus, Quint. 8, 3, 38: voluntatem aliquam, id. 3, 3, 1; cf. id. 9, 1, 16; 8, 3, 62: fundamentum dialecticae est, quicquid enuntietur (id autem appellant a)ci/wma, quod est quasi effatum) aut verum esse, aut falsum, etc., Cic. Ac. 2, 29 fin.—Cf. in the part. subst.: ēnuntiā-tum, i, n., a proposition, = enuntiatio, Cic. Fat. 9, 19, and 12, 28.—B.To pronounce, utter: (litterae) quae scribuntur aliter quam enuntiantur, Quint. 1, 7, 28; cf. id. 1, 5, 18; 1, 11, 4; 2, 11, 4 al.: masculino genere cor, ut multa alia, enuntiavit Ennius, Caesell. ap. Gell. 7, 2, 4.