Emendo, as, âre. Plin. un. To amend: to correct: to make better: to heale or cure a disease.Corrigi & emendari.Cic.Animum emendare studijs Platonis. Prop. Emendare antiquitatem. Ci. To correct antiquity: to find falt with our forefathers.Consilium aliquod emendare.Cic.To correct and amend.Consoetudinem vitiosam & corruptam, pura & incorrupta consuetudine emendare.Cic.Arte fortunam emendaturus Hor.That wil correct fortune, or with cunning amend that fortune doth amisse.Res Italas legibus emendare. Hor. Vrbes iudicijs emendar. Quint. Emendare.To healt, cure or take away. Plin. Alopecias cmendat cinis è radice asphodeli. Aluum citam emendat flos hederæ. Pi. The Iuy flowre staieth the flire.Dolores capitis emendátur cõtrito nasturtio. Pli. Head aches are healed with.
Lewis and Short: Latin dictionary
ē-mendo, āvi, ātum, 1, v. a. [mendum], to free from faults, to correct, improve, amend (cf. corrigo—class.; not in Caes.): tota civitas emendari et corrigi solet continentia principum, Cic. Leg. 3, 13, 30; cf. Quint. 2, 2, 7; 2, 4, 14; 9, 3, 89: leviter tuum consilium (with conformare), Cic. Mur. 29: consuetudinem vitiosam, id. Brut. 75: vitia adolescentiae multis virtutibus, Nep. Them. 1: facta priora novis, Ov. F. 4, 596: res Italas legibus, Hor. Ep. 2, 1, 3: legem severius, Suet. Aug. 34: sucos acerbos in pomis, Ov. Med. Fac. 5; cf. terram terrā, Plin. 17, 5, 3, 41: bovem cubitorem fame et siti, Col. 6, 2, 11: angorem animi (sui), Amm. 14, 10, 2.—Esp. freq. of correcting, emending language (oral or written), Cic. Att. 2, 16 fin.; id. Or. 46; Quint. 2, 2, 7; 8, 2, 4 et saep.—In medic. lang., like corrigere, for to cure: alopecias, Plin. 20, 13, 50, 129: tussim, id. 20, 16, 62, 170: albugines oculorum, id. 32, 7, 24, 70: cicatrices, id. 36, 21, 42, 156 et saep. —II. In post-class. lang. in partic., to correct by punishment, to chastise: libertum non obsequentem aut verbis aut fustium castigatione, Dig. 1, 16, 9, 3; Lampr. Alex. Sev. 51; Lact. Mort. Pers. 22 al.— Hence, ēmendātus, a, um, P. a., faultless, perfect, pure: mores, Cic. Lael. 17, 61; cf. vir, Hor. Ep. 1, 16, 30; Plin. Ep. 3, 3, 5: e. et Latina locutio, Cic. Brut. 74; cf. Quint. 1, 5, 1; 33; 2, 4, 15 al.: opus, Plin. 34, 8, 19, 92: aquae, id. 36, 15, 24, 121.—Comp.: mulier, Petr. 126, 13: vita, Dig. 4, 3, 11.— Sup.: homo (with optimus), Plin. Ep. 8, 22, 2: libri, Quint. Ep. ad Tryph. 3; cf.: correcta et emendata maxime, Cic. Ac. 1, 4, 13.—Adv.: ēmendāte, faultlessly, perfectly, purely: loqui, scribere, etc., Cic. Opt. Gen. 2; Quint. 8, 1, 2; 8, 3, 1; Hirt. B. G. 8 prooem. 6; Vitr. 10, 11.—Comp.: facere capillum, Plin. 34, 8, 19, 58; Quint. 1, 6, 19 Zumpt.