Eloquium, eloquij. n. g. Plau. Speach in a pleasant maner: eloquent speach.Potentis eloquij vittus. Stat The strength of eloquence.Nitor eloquij.Ouid.Beautie of eloquent speach.Blandiens eloquium. Ausonius. Cultum eloquium. Auson. Trimme eloquence.Fertile eloquium. Claud. Insolitum eloquium. Horat. Latiale eloquium. Sidonius. Eloquence in the latine tongue.Liquidum eloquium. Auson. Flowing eloquence.Melleum eloquium. Auson. Sweete and pleasant.Vincere aliquem eloquio. Oui. Vernans eloquium. Sidon. Vocale eloquium, hoc est, Carmen grande & sonorum. Iuu.
Lewis and Short: Latin dictionary
ēlŏquĭum, ii, n. [id.]. I. In Aug. poets, and their imitators among prose writers, for eloquentia, eloquence, Hor. A. P. 217; Verg. A. 11, 383; Ov. Tr. 1, 9, 46; id. M. 13, 63; 322 al.; Vell. 2, 68, 1; Plin. 11, 17, 18, 55.—II. In late Lat., declaration, communication in gen., Diom. p. 413 P.; Mamert. Pan. Maxim. 9: eloquia pulchritudinis,