Elocutio, ônis, f. g. Plaut.A proper forme of wordes and sentences: elocution.Elocutio est idoneorum verborum & sententiarum ad inuentionem accommodatio.Cic.Tenera cutis elocutionis. Quint. Dare aliquid elocutioni. Quint. Elocutrix. pen prod. elocutrîcis, Verbale, fœm. ge. Quint. That speaketh, or that teacheth to speake.
Lewis and Short: Latin dictionary
ēlŏcūtĭo, ōnis, f. [id.]. I. Prop., a speaking out, utterance, expression: pluralis, Dig. 22, 5, 12.—II.Transf., in rhet. lang., oratorical delivery, elocution; the Gr. fra/sis (cf.: locutio, dictio, stilus, etc.), Cic. Inv. 1, 7, 9; Quint. prooem. 22; 8 prooem. 13; 8, 1, 1 et saep.