Effigies, simulachrúmque Mithridatis. Cic. Diuûm simulachra. Virg. Aenea simulachra. Gell. Non ita antiqua simulachra, Cic. Aurea simulachra, Lucret. Cærea simulachra, Ouid. Inania fimulachra. Ouid.Illusions: apparitions: vaine images that we thinke to see and doe not in deede.Lignea simulachra deorum.Ouid.Nitentia simulachra fragili cera.Iuuen.Vasta ferar um simulachra Ouid. In qua nec Senatus, nec iudicia, nec ompino simulachrú aliquod ac vestigium ciuitatis.Cic.No semblance, token or stcppe of a citie.Statuæ & imagines non animorum simulachra, sed corporum. Cic Not figures of the mind but of the body.Simulachra virrutum.Cic.Images of vertne: shadowes.Belli simulachra cientes. Lucre Iusting as though they did sight.Pugnæ simulachra. Quint.
Effigio, aui, âre. To make ones shape or Image.
Lewis and Short: Latin dictionary
effĭgĭes, ēi (ante-class. form nom.: effĭgĭa, Plaut. Rud. 2, 4, 7; Afran. ap. Non. 493, 2; Inscr. Orell. 7416l.—Nom. plur.: effigiae, Lucr. 4, 105.—Acc. plur.: effigias, id. 4, 42 and 85), f. [effingo, I.], an (artistic) copy, imitation of an object (in concreto— for syn. cf.: imago, pictura, simulacrum, signum, statua, tabula). I. (Class.) With the accessory idea of resemblance obtained by imitation, a likeness, portrait, image, effigy.A.Lit.: formarum, Lucr. 4, 105; cf. id. ib. 42 and 85: Veneris, Plaut. Rud. 2, 4, 7; cf.: deus effigies hominis et imago, Cic. N. D. 1, 37, 103: quandam effigiem spirantis mortui, id. Q. Fr. 1, 3, 1; cf. also: simulacrum deae (Veneris) non effigie humana, Tac. H. 2, 3 fin.; and: quam satus Iapeto ... Finxit in effigiem moderantum cuncta deorum, Ov. M. 1, 83: vix convenire videretur, quem ipsum hominem cuperent evertere, ejus effigiem simulacrumque servare,
his mere effigy
, Cic. Verr. 2, 2, 65 fin.: effigiem Xanthi Trojamque videtis, Verg. A. 3, 497; of shades, ghosts: effigiem nullo cum corpore falsi finxit apri, Ov. M. 14, 358; Sil. 13, 778; cf.: effigies, immo umbrae hominum, Liv. 21, 40, 9; of the shade of a deceased person in a dream, Plin. Ep. 3, 5, 4; or in the lower world, Sil. 13, 779. —2.Adv.: in or ad effigiem or effigie, after the likeness of, in the form of, like, Sil. 5, 5; Plin. 5, 10, 11, 62; 21, 5, 11, 23.—B.Trop. (a favorite expression of Cic.): perfectae eloquentiae speciem animo videmus, effigiem auribus quaerimus,
its imitation
, Cic. Or. 3 (v. the passage in connection); cf.: consiliorum ac virtutum effigiem relinquere, id. Arch. 12, 30: Sex. Peducaeus reliquit effigiem et humanitatis et probitatis suae filium,
the image
, id. Fin. 2, 18, 58; cf. id. Tusc. 3, 2; id. de Or. 1, 43, 193; Liv. 26, 41; 1, 56: ad effigiem justi imperii scriptus,
the ideal
, id. Q. Fr. 1, 1, 8: ut res ipsas rerum effigies notaret, id. de Or. 2, 86 fin.; cf. effingo, I. B.: ostensus est in alia effigie,
appeared in another form
, Vulg. Marc. 16, 12.—II.Poet. and in post-Aug. prose, in gen., the plastic (less freq. the pictorial) representation of an object, an image, statue, portrait: saxea ut effigies bacchantis, Cat. 64, 61; Verg. A. 2, 167; 184; 3, 148; 7, 177; Hor. S. 1, 8, 30; Ov. H. 20, 239; Tac. A. 1, 74; 6, 2; id. H. 5, 9 al.; Quint. 6, 1, 32; cf. id. 12, 10, 5; Ov. Tr. 1, 7, 7; Vulg. Sap. 15, 4.