Domo, agrisque pignori acceptis. Tacit.Hauing taken his house and landes to guage.Pignora auferre.Cic.To straine: to take a stresse for payment of rent: to rest or sease ones goods for disobedience.Capere pignus, Vide CAPIO.Ablatis pignoribus aliquem coercere. Ci. To constrain one by reasting and seasing of his goods.Accipere aliquid pignori. Pompon. To take to guage.Dare aliquid pignori. Vlpia. To lay a thing to one in guage.Habere aliquid pignori. Papinia. To haue a thing in guage.Liberare pigous. Pomponius. To discharge his gage, paying that it lyeth for. Monumentum & pignus amoris.Virg.A sure testimonie and token of lone.Nullum erga me beneuolentiæ pignus atque indicium cmisistis. Curt. Mutua pignora amoris. Sil. Mutual tokens of lone.Charitatis mutuæ pignus. Quint. Fidei pignus.Ouid.Hospitij pignora. Curtius. Pignus vocis, Ouid.An assutance of promise made.Miserabile pignus amoris parum fausti.Ouid.Dare pignus.Ouid.Petis certa pignora.Ouid.Pignus nemus sceleris. Sen. We haue a sure token and testimonie of the naughtie acte: as the sworde of him that committed the murther. Pignora.Children, as pledges of loue betweene the man and wife. Ouidius, Dulcia sollicitæ gestabant pignora matres. Communis filij pignus intercœptum. Sueton. A sonne of both our bodies begottÊ as a sure pledge of our loue, is taken from vs.
Lewis and Short: Latin dictionary
dŏmo, ui, ĭtum (also dŏmāvi, Poëta ap. Charis. p. 252 P.; cf. Flor. 3, 22, 6: domata, Petr. 74, 14), 1, v. a. [Sanscr. root dam-, dām - yāmi, to be tame; Gr. damnhi, da/mar, dama/lhs, dmw/s; Germ. zähmen; Eng. tame], to tame, to break (class.; for syn. cf.: vinco, supero, devinco, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio). I.Lit.: boves, Varr. R. R. 1, 20, 2; Plaut. Pers. 2, 3, 7; 13; cf. poet.: vim taurorum, Enn. ap. Charis. p. 252 P. (Trag. v. 315 ed. Vahl.): et condocefacere feras beluas, Cic. N. D. 2, 64, 161; cf. id. Rep. 2, 40; id. Off. 2, 4, 14; Plaut. Truc. 2, 2, 64: pecus, Sall. J. 75, 4: vitulos, Verg. G. 3, 164: elephantos, Plin. 8, 8, 8, 25 et saep.: asinum ad aliquid, Varr. R. R. 2, 6, 4; cf.: boves aratro, Col. 6, 22, 1; so, trop., linguam, Vulg. Jac. 3, 8.—II.Transf., to subdue, vanquish, overcome, conquer: quas nationes nemo umquam fuit, quin frangi domarique cuperet, Cic. Prov. Cons. 13 fin.; so id. ib. 32; id. Font. 1, 2; Liv. 7, 32; Tac. Agr. 13; Hor. C. 1, 12, 54; 2, 12, 6 ct saep.; cf. poet.: hostis vino domiti somnoque sepulti, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. 291 ed. Vahl.): quae te cumque domat Venus. Hor. C. 1, 27, 14: acrior illum Cura domat, Verg. G. 3, 539: illos longa domant inopi jejunia victu, Ov. M. 1, 312: terram rastris, Verg. A. 9, 608: ferrum igne, Plin. 36, 27, 68, 200; cf.: plurima sulphure, id. 35, 15, 50, 174: vim fluminis, Liv. 21, 30; cf.: impetus fluminum, Plin. 36, 1, 1, 1.—Poet.: uvam prelo, 1. e. to press, Hor C. 1, 20, 9 partem tergoris ferventibus undis, i e. to boil soft, Ov. M. 8, 651: impexos crines certo ordine, Stat. Achill. 1, 328: domitos habere oculos et manus, Plaut. Mil. 2, 6, 81; cf.: domitas habere libidines, coercere omnes cupiditates, Cic. de Or. 1, 43 fin.: virtus omnia domuerat, Sall. C. 7, 5; cf.: horrida verba, Tib. 1, 5, 6: avidum spiritum, Hor. C. 2, 2, 9: invidiam, id. Ep. 2, 1, 12: iracundias, Plin. 37, 10, 54, 144 et saep.