Domina, huius dominæ, f. g. Ci. A lady or maistresse.Dominæ rerum omnium, virtutes.Cic.Vertues bee ladies and rulers of al things.Dura domina.Cic.A hard maistres.Herilis. Claud. Vna quedam virtus omnium domina & regina virtutum. C. Domí icus, pen. cor. Adiectiuum. Percaining to the lorde and maister.Dominicus dies.Sunday.Domimca sides. Paulus. Dominicæ habitationes. Col. The pleaces where the maister dwelleth.Pecunia dominica. Vlp. The maisters money.
Lewis and Short: Latin dictionary
dŏmĭna, ae (dat. and abl. plur. only dominis, Curt. 3, 12, 8; Inscr. Orell. 1629), f. [dominus]. I. Prop., mistress, she who rules or commands, esp. in a household, = hera, materfamilias, Plaut. Cist. 4, 2, 107; id. Stich. 2, 1, 24; Ter. Heaut. 2, 3, 57; Quint. 5, 11, 34 sq.; Ov. M. 4, 5; Juv. 6, 376; 377 al. —II. In gen., like the Gr. de/spoina, a mistress, lady: sit sane Fors domina campi, Cic. Pis. 2; cf.: haec una virtus omnium est domina et regina virtutum, id. Off. 3, 6, 28: voluptates blandissimae dominae, id. ib. 2, 10, 37: cupiditas honoris, imperii, provinciarum quam dura est domina!id. Par. 5, 2 fin.: juncti currum dominae subiere leones, i. e. of Cybele, Verg. A. 3, 113; 438; of Venus, Ov. A. A. 1, 148; Prop. 3, 3, 31 (4, 2, 31 M.); of Juno, id. 2, 5, 17; of Diana, Mart. 12, 18; of Isis, Inscr. Grut. 82, 2; cf. Inscr. Orell. 1884; Vulg. Gen. 16, 4 al.—b. As adj.: domina Urbs,
the queen city
, Mart. 12, 21, 9.—B. In partic. 1.The appellation of a lady belonging to the imperial family, Suet. Dom. 13; id. Claud. 39.—2. A term of endearment, a.Wife, Verg. A. 6, 397 Serv.; Ov. Tr. 4, 3, 9; 5, 5, 7; Inscr. Orell. 2663.—b.Sweetheart, Tib. 1, 1, 46; 3, 4, 74; Prop. 1, 4, 2 et saep.