Dolium, dolij, n gen. Dolia. Any grcat vessel, as tunne, pipe, or hageshead. In old time it conteined xxx. Amphoras. Patentissuni oris dolium. Col. Caua dolia. Tibul. Culeare dolium, Vide CVLEVS.Curta dolia. Lucr. Fusa. Claud. Inane dolinm. Hor. Contrudere in dolia. Varr. To thrust into pipes: to barrelDeacinata dolis, Vide DEACINATVS.De dolio sibi haurire.Cic.To draw out of.Dulcia vina promens dolio. Hor. Dolíolum. li, n. g. pe. cor. Diminutinum. Col. A tunnellor little barrel.Doliárìus. Qui dolia facit & componit. Plin. A cooper that maketh such vessels.Doliártum rij, n. g. Substant. Caius. A wine celler or place to lay such vessels in.
Lewis and Short: Latin dictionary
dōlĭum, ii, (plur. written DOLEA, Calend. ap. Orell. Inscr. II. p. 381), n. [cf. Gr. dai/dalos, daida/leos, skilfully wrought; Lat. dolo], a very large jar of globular form, with a wide mouth (cf.: vas, arpa, seria, cadus, lagena, culeus, amphora, urna, congius, cyathus, urceus, testa, etc.): dolium aut seria, Varr. ap. Serv. Verg. A. 6, 31; Cato R. R. 69, 1; Juv. 14, 308; Varr. R. R. 3, 15, 2; Col. 11, 2, 70; Plaut. Cist. 2, 2, 7; Ter. Heaut. 3, 1, 51; Hor. C. 3, 11, 27; id. Epod. 2, 47 et saep.: de dolio haurire, wine from the jar, i. e. new, not yet drawn off, Cic. Brut. 83, 288.—Prov.: in pertusum ingerimus dicta dolium, for to talk in vain, Plaut. Ps. 1, 3, 135; cf. cribrum.—B.A meteor having the form of a dolium, Manil. 1, 847.