Defodio, défodis, pen. cor. defódi, pen. prod. defóssum, defódere. To digge downe or into the earth: to set or plant in the ground with digging: to burie or hide in the grounde.Scrobem defodere. Colum. To digge a ditch.Vt solum in altitudinem triÛ pedum defodiatur. Col. That the grounde shoulde be digged three foote deepe.Defodere vineam. Caio. Defodere. Plin. To burie.Defossum cadauer domi apud Publium Liu.Humo defodi.Ouid. Defodere in teream. Liui.To hide vnder the ground. Si bos defodiatur in co loco. Pli. Relpõdit coniector, thesaurum defossum esse sub lecto. Ci. That money was hidde in the ground vnder his bed.Aurum multifariam defossum.Cic.Terga defossi verbere. Claud. Hauing holes made in their backes with whipping.
Lewis and Short: Latin dictionary
dē-fŏdĭo, fōdi, fossum, 3, v. a.I.To dig downwards or deep; to dig up, to dig (rare): scrobem in limine stabuli, Col. 7, 5, 17: specus, Verg. G. 3, 376: domos, id. Cul. 273: terram, Hor. S. 1, 1, 42: locum in altitudinem pedum quinque, Plin. 31, 3, 27, 46: defosso lacu, Suet. Caes. 39.—More freq., II.To bury in the earth (quite class.): homines defoderunt in terram dimidiatos, Cato ap. Gell. 3, 14, 19; Lucr. 5, 935; 1366; Liv. 8, 10 fin.: thesaurum defossum esse sub lecto, Cic. Div. 2, 65; cf. id. de Or. 2, 41: cotem et novaculam in comitio, Cic. Div. 1, 17, 33: hospitem (necatum) in aedibus, Plaut. Most. 2, 2, 51; 71: lapidem in agro, Ov. F. 2, 641 al.: aliquem humo, Ov. M. 4, 239; id. F. 6, 458.—B.Transf., to hide, conceal, cover: defodiet (aetas) condetque nitentia, Hor. Ep. 1, 6, 25: quae necessitas hominem defodit, ut erueret aurum, Sen. N. Q. 5, 15, 3; Plin. 19, 1, 2, 9: se, Sen. ad Marc. 2 fin.