Decor, decôris. pe. pro. m g. The grace that one hath in comely doing or speaking: beautie: comelinesse.Æui decor integer.Stat.The persite beautie.Honestatis decor.Cic.Ipse decor recti.Ouid.The beautie and grace of vertue.Pulus decorum detrahet. Tibul. Euersor decoris. Sen. Incomptus decor. Seneca. Natiue beautie withoute trimming.Tener nitidi corporis cecidit decor. Sene. Decor virgineus. Sen. Inest proprius quibusdam decor in habitu atq, vultu. Quint. A peculiar comelinesse and grace.Officere decori alicuius.Liu.To hurt ones beautie.Spoliare virtutem decore. Ci. To take from vertue hir comelinesse and grace.
Decorum, Decorus, Vide DECOR.
Decus, Vide DECOR.
Lewis and Short: Latin dictionary
dĕcor, ōris, m. [deceo], what is seemly, becoming; comeliness, elegance, grace, beauty, ornament (poet. word; in prose perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; v. decus). I. In gen.: Mobilibusque decor naturis dandus et annis, Hor. A. P. 157; cf.: suus cuique decor est, Quint. 10, 2, 22; cf. also decor quoque a gestu atque a motu venit, id. 11, 3, 67; and est et in incessu pars non temnenda decoris, etc., Ov. A. A. 3, 299: divini signa decoris, Verg. A. 5, 647: ovibus sua lana decori est, Ov. M. 13, 849; cf. Prop. 4 (5), 11, 29.—In rhetor. lang.: non decorem compositionis quaerimus, sed facilitatem, Quint. 9, 4, 145; cf. id. 9, 4, 44: quantum fuerit illis viris decoris in rebus atque personis, id. 10, 2, 27 et saep.—In architecture: decor est emendatus operis aspectus probatis rebus compositi cum auctoritate, etc., Vitr. 1, 2.—In plur.: varii scenai, Lucr. 4, 984.—II. In partic., of personal comeliness, charms, beauty (cf.: decens, no. 2): fugit retro Levis Juventa et Decor, Hor. Od. 2, 11, 6; Tib. 4, 2, 8; Ov. M. 1, 488; Curt. 8, 4, 23; Tac. H. 2, 1 al.; cf. Vulg. Isa. 33, 17; id. Thren. 1, 6.!*? dĕcor, adj., v. decoris.
dĕcŏris, e, or dĕcŏr, adj. [decus], ornamented, adorned, elegant, beautiful (only in the follg. passages; hence nom. dub.; cf.: dedecor and indecoris): magnam domum decoremque Ditem vexarant, Naev. ap. Prisc. p. 699 P.: equis et armis decoribus cultus, Sall. H. Fragm. ib. (Hist. 3, 14).—Adv.: dĕcŏrĭter, elegantly, beautifully: impeditos crinium globos, App. M. 5, p. 168, 23; 11, p. 185, 19 al.
dĕcōrus, a, um, adj. [decor], Gr. eu)preph/s. I.Becoming, fitting, seemly, proper, suitable, decorous (class.). (a). With dat.: QVAE QVOIQVE DIVO DECORAE GRATAEQVE SINT HOSTIAE PROVIDENTO, Cic. Leg. 2, 8, 20: color albus praecipue decorus deo est, id. ib. 2, 18, 45: quod virginitati decorum, Liv. 2, 13; Quint. 11, 3, 101; cf. ib. 104, and 11, 1, 33 al.: decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus, Liv. 2, 6; cf. Tac. A. 1, 12. — (b). With abl. (after the analogy of dignus): (facinora puerilia) neque te decora neque tuis virtutibus, Plaut. Mil. 3, 1, 24 (cf. id. Aul. 2, 2, 43).— (g). With ad (after the analogy of aptus, accommodatus, etc.): nos auri venas invenimus et ad usum aptas et ad ornatum decoras, Cic. N. D. 2, 60, 151.— (d). With pro: decorum pro causa ratus, Tac. H. 3, 7.—(e) Absol.: decorus est senis sermo, quietus et remissus, Cic. de Sen. 9, 28; cf.: vox et actio, Quint. 10, 1, 17: silentium, Hor. Od. 4, 1, 35 et saep.: nihil nisi quod honestum decorumque sit admirari, Cic. Off. 1, 20: omnino si quicquam est decorum, nihil est profecto magis, quam aequabilitas universae vitae, id. ib. 1, 31, 111; Quint. 5, 10, 40 al.: actuariis minutis Patras accedere ... non satis visum est decorum, Cic. Att. 5, 9; so with a subject-clause, id. ib. 4, 16, 3: dulce et decorum est pro patria mori, Hor. Od. 3, 2, 13; Ov. M. 9, 6 (opp. turpe); cf. ib. 13, 309 al.—B.Subst.: dĕ-cōrum, i, n., in Cic. for the Gr. pre/pon, that which is seemly, suitable; seemliness, fitness, propriety, decorum (for which Quint. uses decor; cf.: decus init.): ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius quam quid deceat videre. *pre/pon appellant hoc Graeci: nos dicamus sane decorum;Cic. Or. 21, 70; cf.: id, quod Graece pre/pon dicitur, decorum dici Latine potest, etc., id. Off. 1, 27 sq.; cf. id. ib. 1, 35; Tac. H. 1, 71.—Plur.: vota pro reditu ejus et alia decora, id. ib. 3, 47: plura tribuere, id. ib. 3, 5. II.Absol., decorated, ornamented, adorned; elegant, fine, beautiful, handsome (not so in Cic.; but freq. in the poets and historians, esp. in Hor. and Tacit.): delubra deum, Lucr. 2, 352; cf.: aedes, Hor. Od. 1, 30, 3; and: supplicationes et alia decora, Tac. A. 3, 47: galeae ensesque, Verg. A. 11, 194: insigne clipei, id. ib. 2, 392: arma, Sall. C. 7, 4 al.: membra juventae, Verg. A. 4, 559; cf.: oculi, id. ib. 11, 480: pectus, id. ib. 4, 589: os, Hor. S. 1, 8, 21: facies, id. ib. 1, 2, 87; Sall. J. 6, 1: caput, Ov. M. 6, 167: juventa, Tac. H. 1, 53: genus, id. A. 6, 27 al.: palaestra,
noble, skilful
, Hor. Od. 1, 10, 3: verba, id. S. 2, 7, 41; id. Ep. 2, 1, 73: temporibus Augusti dicendis non defuere decora ingenia, Tac. A. 1, 1.—Sup.: Zeus decorissimus, Apul. Mag. 4, p. 276, 4.— (b). With abl., adorned with any thing; shining, beautiful with any thing: ductores ostro decori, Verg. A. 5, 133; cf. id. ib. 12, 126: Phoebus fulgente arcu, Hor. Carm. Sec. 61: Bacchus aureo cornu, id. Od. 2, 19, 30: Medi pharetrā, id. ib. 2, 16, 2: dea formāque armisque, Ov. M. 2, 773: satis decorus etiam Graeca facundia, Tac. H. 2, 80.— With ab: voces decorae ab aspectu, Col. 6, 1.Adv.: dĕcōrē. 1. (Acc. to no. I.) Suitably, properly, decorously: ut ea si non decore, at quam minime indecore facere possimus, Cic. Off. 1, 31 fin.; cf. id. de Or. 1, 32, 144; 3, 47, 182; Sall. J. 100 fin.— 2. (acc. to no. II.), elegantly, charmingly, beautifully: formata d. Jovis species, Cic. poët. Div. 1, 12, 20 (cf. above, decora delubra deum).