Decor, decôris. pe. pro. m g. The grace that one hath in comely doing or speaking: beautie: comelinesse.Æui decor integer.Stat.The persite beautie.Honestatis decor.Cic.Ipse decor recti.Ouid.The beautie and grace of vertue.Pulus decorum detrahet. Tibul. Euersor decoris. Sen. Incomptus decor. Seneca. Natiue beautie withoute trimming.Tener nitidi corporis cecidit decor. Sene. Decor virgineus. Sen. Inest proprius quibusdam decor in habitu atq, vultu. Quint. A peculiar comelinesse and grace.Officere decori alicuius.Liu.To hurt ones beautie.Spoliare virtutem decore. Ci. To take from vertue hir comelinesse and grace.
Décoro, as, pen. cor. âre. Cicer.To beautifie or make faire to the eie or eare: to do honour to: to make more honourable: to set forth or commende.Bene nummatum decorat suadela. Hora. It is an ornament to a rich man to be eloquent: or eloquence doth adourne commende or set foorth a rich man.Sertis decorare comas. Tibul. To adourne or trimme wyth garlandes.Hæc ommnia vitæ decorabat grauitas & integritas. Ci. Did beantisle and set foorth.Decorare aliquem honoribus. Cice. To aduaunce to greate honours and promotions.Amplissimís honoribus & præmijs decorari.Cic.Aeterna triumphi laude imperatores decorare. Cicero. To make honourable with the perpetual praise of a triumph.Omni laude. prædicatione, literis, monimentísque decoráda virtus aliqua. Ci. Worthie to be set forth and commended with, &c.Sciprones patriam spolijs triumphísque decorarunt.Cicer.The Scipions did adourne or make honourable theyr countrey with, &c.Aliquem titulis decorare. Sil. To giue honourable ritles to one.Oppida publico sumptu decorare. Hora. To adourne, &c.Decorare atque augere Rempub.Cic.Mores decorant virum. Claud. Maners commend and sette foorth a man.Quæ populari glotia decorari in Lucullo debuerunt, ea feré sunt & Græcis literis celebrata & Latinis. Cicero. Those things which by the iudgement of the people were to bee praised in Lucullus, &c.
Lewis and Short: Latin dictionary
dĕcor, ōris, m. [deceo], what is seemly, becoming; comeliness, elegance, grace, beauty, ornament (poet. word; in prose perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; v. decus). I. In gen.: Mobilibusque decor naturis dandus et annis, Hor. A. P. 157; cf.: suus cuique decor est, Quint. 10, 2, 22; cf. also decor quoque a gestu atque a motu venit, id. 11, 3, 67; and est et in incessu pars non temnenda decoris, etc., Ov. A. A. 3, 299: divini signa decoris, Verg. A. 5, 647: ovibus sua lana decori est, Ov. M. 13, 849; cf. Prop. 4 (5), 11, 29.—In rhetor. lang.: non decorem compositionis quaerimus, sed facilitatem, Quint. 9, 4, 145; cf. id. 9, 4, 44: quantum fuerit illis viris decoris in rebus atque personis, id. 10, 2, 27 et saep.—In architecture: decor est emendatus operis aspectus probatis rebus compositi cum auctoritate, etc., Vitr. 1, 2.—In plur.: varii scenai, Lucr. 4, 984.—II. In partic., of personal comeliness, charms, beauty (cf.: decens, no. 2): fugit retro Levis Juventa et Decor, Hor. Od. 2, 11, 6; Tib. 4, 2, 8; Ov. M. 1, 488; Curt. 8, 4, 23; Tac. H. 2, 1 al.; cf. Vulg. Isa. 33, 17; id. Thren. 1, 6.!*? dĕcor, adj., v. decoris.
dĕcŏris, e, or dĕcŏr, adj. [decus], ornamented, adorned, elegant, beautiful (only in the follg. passages; hence nom. dub.; cf.: dedecor and indecoris): magnam domum decoremque Ditem vexarant, Naev. ap. Prisc. p. 699 P.: equis et armis decoribus cultus, Sall. H. Fragm. ib. (Hist. 3, 14).—Adv.: dĕcŏrĭter, elegantly, beautifully: impeditos crinium globos, App. M. 5, p. 168, 23; 11, p. 185, 19 al.