Corruptio, onis, f. g. Verbale. Cic.A corruption or deprauing: a falsifying.Corruptêla corruptélæ, f. g. pen. pro. Ci. Corruptiõ: disteining.Dulcedine corruptelá que deprauari.Cic.Moliri corruptelam iudicij.Cic.Malæ consuetudinis corruptela.Cic.Corruptelæ mulierum.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
corruptĭo (conr-), ōnis, f [corrumpo]. I.Act., a corrupting, spoiling, seducing: militum,
bribery
, Tac. A. 11, 2: judicii, Ascon. ad Cic. Verr. 1, 6, 15, p. 131 Bait. —Absol.: eo usque corruptionis provectus est, ut, etc., Tac. A. 2, 55.—II.Pass., a corrupt condition, corruption (very rare): totius corporis, Cic. Tusc. 4, 13, 29.—B.Trop.: opinionum, Cic. Tusc. 4, 13, 29.