Corrigo, córrigis, pen. cor. correxi, correctum, corrígere, Ex con & rego compositum. Plinius. To streigthen: to make right: to correct or amend: to redresse.Digitum alicui corrigere. Plin. Miloni malum tenenti, nemo digitum corrigebat. No man could temoue or plucks streight his singer. Corrigere, per translationem.Cic.To amend: to correct.Corrigere & coercere. Plancus Clceroni. Corrigere & Deprauare opponit Cicero.Corrigi nõ posse neque doceri ab aliquo. C. To be amÊded.Corrigere aliquem.Terent.Corrigere aliquem ad frugem.Plaut.To amende him and make him honest.Aliquem corrigere potius, qum leuiter inslectere.Cic.Mendum.Cic.To correct a fault.Mores ciuitatis.Cic.Nosmetipsos quasi reprehendentes corrigere.Cic.Orationem aliquam.Cic.To amend or correct.Peccatum alicuius.Ouid. Sententiam alicuius. Cic.Se ipse correxit Isocrates.Cic.Tarditatem cursu corrigere.Cic.Vina. Plin. To make better.Vitium legis.Cic. Vota fua. Ouid.Ambitiosè corrigere aliquid.Cic.Facillimè corriguntur in discendo.Cic.Corrigere atque emendare.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
correctus (conr-), a, um, Part. and P. a., from corrigo.
cor-rĭgo (conr-), rexi, rectum, 3, v. a. [rego], to make straight, set right, bring into order.I.Lit. (rare): catenas, Cato, R. R. 18 fin.: alicui digitum, Plin. 7, 20, 19, 83: verbaque correctis incidere talia ceris,
smoothed out, erased
, Ov. M. 9, 529: corpus informe gibbo, Aug. ap. Macr. S. 2, 4: vulvas conversas, Plin. 24, 5, 13, 22; cf.: malas labentes, Suet. Aug. 99: cursum (navis), Liv. 29, 27, 14; cf.: se flexus (fluminum), Plin. 3, 1, 3, 16.—B. Prov.: curva,
to attempt to make crooked straight
, Plin. Ep. 5, 21, 6; Sen. Lud. Mort. Claud. 8, 3.—Far more freq. and class., II.Trop., to improve, amend, correct, make better, reform, restore, make good, compensate for, etc. A. In gen. (a). With acc.: aliquem corruptum ad frugem corrigere, Plaut. Trin. 1, 2, 81: gnatum mi, Ter. And. 3, 4, 17: ita mutat, ut ea, quae corrigere volt, mihi quidem depravare videatur, Cic. Fin. 1, 6, 17: praeterita magis reprehendi possunt quam corrigi, Liv. 30, 30, 7: tarditatem cursu, Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2: errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24; Ter. Hec. 2, 2, 12; cf. mendum, Cic. Att. 2, 7, 5: delicta, Sall. J. 3, 2: mores (opp. corrumpere), Cic. Leg. 3, 14, 32; and, mores (with vitia emendare), Quint. 12, 7, 2: acceptam in Illyrico ignominiam, Liv. 43, 21, 4: quicquid corrigere est nefas, Hor. C. 1, 24, 20: dum resque sinit, tua corrigo vota, Ov. M. 2, 89: moram celeri cessataque tempora cursu, id. ib. 10, 670: ancipitis fortuna temporis maturā virtute correcta, Vell. 2, 79, 5: ut tibi sit qui te conrigere possis, Plaut. Trin. 3, 2, 27: paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis, Sall. C. 52, 35: tu ut umquam te corrigas?Cic. Cat. 1, 9, 22: tota civitas corrigi solet continentiā, id. Leg. 3, 13, 30: aliā ratione malevolus, aliā amator corrigendus, id. Tusc. 4, 31, 65; id. Mur. 29, 60: conscius mihi sum ... corrigi me posse, Liv. 42, 42, 8.—Esp. freq. of improving, correcting an (oral or written) discourse, Varr. L. L. 9, 9 Müll.; Cic. Att. 15, 1, B, 2; Quint. 1, 5, 34; Hor. A. P. 438 al.; and of the orator who employs the figure correctio (v. s. v. II.): cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes, Cic. Or. 39, 135. —(b).Absol.: se fateri admissum flagitium: sed eosdem correcturos esse, Liv. 5, 28, 8; cf. Suet. Caes. 56.—B. In medic. lang., to heal, cure: lentigines, Plin. 22, 25, 74, 156: maciem corporis, id. 31, 6, 33, 66: cutem in facie, id. 23, 8, 75, 144.—Hence, cor-rectus (conr-), a, um, P. a., improved, amended, correct (very rare): ut is qui fortuito deliquit, attentior fiat correctiorque, Gell. 6, 14, 2.—Hence, subst.: correctus, i, m., one who is reformed: nihil officiunt peccata vetera correcti, Lact. 6, 24, 5.