corpŏro, āvi, ātum, 1, v. a. [corpus], to make or fashion into a body, to furnish with a body.I. Prop.: semen tempore ipso animatur corporaturque, Plin. 7, 15, 13, 66; cf. id. 10, 53, 74, 148.—In part. perf.: corporatus Christus et veste carnis indutus, Lact. 4, 26; Tert. Pall. 2: undique mundus, Cic. Univ. 2 B. and K.—II.Transf.A. Of a picture: quae (pictura) prius quam coloribus corporatur, umbra tingitur, Non. p. 37, 13.—B.To make a body or corpse, i. e. to kill: corporare est interficere et quasi corpus solum sine animā relinquere, Enn. and Att. ap. Non. p. 20, 21 sq. (Enn. Trag. Rel. v. 101; Att. Trag. Rel. v. 604 Rib.).—C.P. a. as subst. (acc. to corpus, II.): corpŏrātus, i, m., a member of a corporation, Inscr. Grut. 45, 8; 496, 5 al.