The hart: the minde: courage or stomacke. Curæ cordis. Lucret. Globus cordis. Lucret. Stupor cordis. Cic. Dulnesse and heauinesse of spirite. Acria corda. Luc. Stomackes quickly augrie: hastie. Acri corde tumere. Val. Flac. To be very angrie. Ægrum cor. Val. Flac. A sadde and heauie hart. Æquo corde aliquid ferre. Stat. id est, æquo animo. Aliena corda. Stat. Mindes that fauour vs not. Alto de corde gemitus perere. Ouid. To sigh or grone from the bottome of his hart. Alto corde vri. Stat. To be greened in the bottome of his hart, or from his hart roote. Anhela corda. Senec. Anxia corda. Lucret. Aspera corda. Virg. Atronito gemitus corde trahuntur. Ouid. Capax cor multorum scelerum. Senec. Cupidum cor. Lucret. Discordantia corda. Sil. Effera. Val. Flac. Exatiata cruore. Sil. Fallacia. Sil. Ferrea. Claud. Hard haries. Ferum cor fatiare. Ouid. A cruell hart. Flammatum cor. Stat. An hart inflamed with anger. Fortissima corda. Virg. Hebes cor. Lucret. Importuna corda luxu. Sil. Inertia. Virg. Languida. Sil. Leuisomna corda canum. Lucret. Watchfull. Libero corde fabulari. Plaut. Maculosa bidentum corda. Stat. Noxia corda Ouid. Patrio corde dolorem ferre. Oui. With a fatherly affection. Perfida corda. Ouid. Purum cor vitio. Horat. Without vice. Rustica corda. Propert. Sagax cor. Sil. Sedatum. Virg. Triste. Virg. Tumefactum. Senec. Tumidum. Horat. Acuere curis corda mortalia. Virg. To trouble or practise mens mindes with care. In imo corde pudor æstuat. Virg. Concipere metus corde. Stat. Cor cumulatur ira. Cic. Domare dura corda. Ouid. Cordi esse. Horat. To haue care of a thing. Cordi est mihi. Cic. It liketh or pleaseth me. Forma cordi est virginibus. Ouid. Maydens esteeme fauor. Si cordi est. Sil. If it please you. Exultantia corda. Virg. Longo sudore corda fatiscunt. Stat. I haue labored so much that I am wearie. Æquo corde ferre aliquid Stat. To take paciently. Non habere cor. Cic. Pacem indignantia corda. Stat. Mindes that cannot abyde peace. In corde instituere aliquid. Plaut. Labant corda. Val. Flac. Their hartes fayle them. Paruo cor vulnere læsum. Ouid. Nescia precibus mansuescere corda. Virg. Micat cor timore. Ouid. His hart panteth for feare. Oblita corda laborum. Virg. Permulcere corda. Sil. To asswage mens stomackes. Corde & animo atque viribus aliquid persequi. Plaut. Pauor corda raptat. Val. Flac. Doth vere or trouble. Riguerunt corda. Lucan. Their hartes be colde. Cor sapit. Cic. Sepulta corda multo mero. Ouid. Metum corde foluere. Virg. Stupefacta corda. Virg. Trepidare corde. Cic. Bello trepidātia corda. Virg. Rabie fera corda tument. Virg. Cordis copia, & cor sapientiæ. Plaut.

You haue no cause why you should desire, &c. Erant causæ cur hoc tempore istic esse nollem. Ci. Non fuit causa cur canrÛ laborem caperes, & ad me venires. Cic. There was no cause why.

I. Lit., the heart, as the chief source of the circulation of the blood, and so of life, Cels. 4, 1; cf. Plin. 11, 37, 69. 181 and 182: cor tineosum, opinor, habeo, Plaut. Cas. 2, 6, 62: num igitur censes, ullum animal, quod sanguinem habeat, sine corde esse posse? Cic. Div. 1, 52, 119: cordis globus aut oculi, Lucr. 4, 119 et saep.— Also for the Greek kardi/a, the cardiac extremity of the stomach, Lucr. 6, 1150; Hor. S. 2, 3, 28; cf. id. ib. 2, 3, 161.—

B. Meton. (pars pro toto; cf. caput, II.), a person: lecti juvenes, fortissima corda, Verg. A. 5, 729: aspera, id. ib. 10, 87.—Of animals: canum, Lucr. 5, 864.—A term of endearment, Plaut. Poen. 1, 2, 154 (cf. corculum).—

II. Trop.

A. The heart, as the seat of feeling, emotion, etc., heart, soul, feeling (poet.): videas corde amare inter se, from the heart, cordially, Plaut. Capt. 2, 3, 60: aliquem amare corde atque animo suo, id. Truc. 1, 2, 75: facinus magnum timido cordi credere, id. Ps. 2, 1, 3: neque meo Cordi quomquam esse cariorem hoc Phaedriā, Ter. Eun. 1, 2, 121: corde tremit, Hor. C. 1, 23, 8: cura ex corde excessit, Ter. Hec. 3, 2, 12: cor meum spes laudis percussit, Lucr. 1, 922: spectantis tangere querelā, Hor. A. P. 98: nequeunt expleri corda tuendo Terribilis oculos, Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 9, 55: curis acuere mortalia corda, id. G. 1, 123; 1, 330; id. A. 1, 302.—

b. Cordi est alicui, it lies at one's heart, it pleases, is pleasing, agreeable, or dear: quod tibi magnopere cordi est, mihi vehementer displicet, Lucil. ap. Non. p. 88, 32; 89, 1: utut erga me est meritus, mihi cordi est tamen, Plaut. Cist. 1, 1, 110; Ter. And. 2, 1, 28: uterque utriquest cordi, id. Phorm. 5, 3, 17: idque eo mihi magis est cordi, quod, etc., Cic. Lael. 4, 15; id. Quint. 30, 93; id. Or. 16, 53; Liv. 1, 39, 4; 8, 7, 6; Hor. C. 1, 17, 14 al.; Cato ap. Macr. S. 3, 5 fin.—With inf.: facere aliquid, Plaut. Most. 1, 4, 10: exstinguere vestigia urbis, etc., Liv. 28, 20, 7: subigi nos, id. 9, 1, 4 al.—

c. Cordi habere aliquid, to have at heart, to lay great stress upon, to value (post-class.), Gell. 2, 29, 20; 17, 19, 6; 18, 7, 3.—

B. Acc. to the ancients (cf. Cic. Tusc. 1, 9, 18) as the seat of wisdom, understanding, heart, mind, judgment, etc. (most freq. in ante-class. poets): quem (Hannibalem) esse meum cor Suasorem summum et studiosum robore belli, Enn. ap. Gell. 7, 2, 9 (Ann. 374 Vahl.): Ego atque in meo corde, si est quod mihi cor, Eam rem volutavi, Plaut. Most. 1, 2, 3 dub. (bracketed by Ritschl): quantum ego nunc corde conspicio meo, id. Ps. 3, 1, 3: quicquam sapere corde, id. Mil. 2, 3, 65; Ter. Phorm. 2, 2, 7; Lucr. 1, 737; 5, 1107: nec enim sequitur, ut cui cor sapiat, ei non sapiat palatus, Cic. Fin. 2, 8, 24 Madv.; cf. id. ib. 2, 28, 91: stupor cordis, id. Phil. 3, 6, 16: cor Zenodoti, Fur. Bib. ap. Suet. Gram. 11; cf.: cor Enni, Pers. 6, 10; cf., in a play on the meaning, I. A.: si pecudi cor defuisset, Caes. ap. Suet. Caes. 77 fin.

I. Rel.: duae causae sunt, cur tu frequentior in isto officio esse debeas quam nos, Cic. Fam. 15, 20, 2; so, causae, cur, Quint. 11, 3, 16; and: ea causa, cur, id. 2, 3, 11: non fuit causa, cur, Cic. Rosc. Com. 16, 49; cf. id. Clu. 61, 169; so, causa non esset, cur, id. N. D. 3, 4, 9: causa nulla est, cur, id. Rosc. Am. 50, 146; id. de Or. 2, 45, 189: nihil est causae, cur, Quint. 11, 3, 59: quae causa est, cur? etc., Cic. Lael. 13, 48: quid est causae, cur, etc., id. Fl. 2, 5; id. de Or. 3, 48, 185; id. Fam. 2, 13, 2: negare et adferre rationem cur negarent, id. ib. 6, 8, 1: id satis magnum esse argumentum dixisti, cur esse deos confiteremur, id. N. D. 1, 23, 62; so after argumenta, id. ib. 3, 4, 10; id. Div. 1, 3, 5: est vero cur quis Junonem laedere nolit, Ov. M. 2, 518; and with a negative: neque est, cur, etc., Plaut. Stich. 1, 1, 51: non tamen est, cur, Ov. H. 10, 144.- -And in dependent questions: quid est, cur tu in isto loco sedeas? Cic. Clu. 53, 147; id. Fin. 1, 10, 34; Liv. 21, 43, 12 et saep.: ne cui sit vestrum mirum, cur, etc., Ter. Heaut. prol. 1 al.: miror, cur me accusas, Cic. Fam. 7, 27, 1; 5, 12, 30; id. Phil. 2, 20, 49 (v. miror, admiror, etc.): quā in re primum illud reprehendo et accuso, cur, etc., Cic. Verr. 2, 3, 7, 16: quod me saepe accusas, cur hunc meum casum tam graviter feram, id. Att. 3, 13, 2; 3, 12, 1; id. Sest. 37, 80; Hor. C. 1, 33, 3: consules invasit, cur silerent, Tac. A. 6, 4.—

B. Pregn., = cujus causā, propter quod, on account of which, by reason of which: quid ergo accidit, cur consilium mutarem? Cic. Fam. 2, 16, 10: quid obstat, cur non verae fiant, Ter. And. 1, 1, 76: fecerit aliquid Philippus, cur adversus eum ... hoc decerneremus: quid Perseus meruit... cur soli omnium hostes ei simus? Liv. 41, 24, 11 Weissenb. ad loc.: Caedicius negare, se commissurum, cur sibi ... quisquam imperium finiret, id. 5, 46, 6; 10, 18, 14; Suet. Calig. 15; Ov. Am. 1, 3, 2: quid Aristides commisisset, cur tantā poenā dignus duceretur, Nep. Arist. 1, 3: multa quidem dixi, cur excusatus abirem, Hor. Ep. 1, 9, 7.—

II. Interrog.: Ag. Quor mi haec irata est? Mi. Quor haec irata est tibi? Quor ego id curem? Plaut. Poen. 1, 2, 143 sq.: quor perdis adulescentem nobis? quor amat? Quor potat? Ter. Ad. 1, 1, 36 sq.; cf.: quid agis? quor te is perditum? id. And. 1, 1, 107: quor non introëo in nostram domum? Plaut. Am. 1, 1, 253; Cic. Fam. 2, 18, 3: quorsum tan dem, aut cur ista quaeris? id. Leg. 1, 1, 4: Er. Jube tibi agnum huc adferri propere pinguem. He. Quor? Er. Ut sacrufices, Plaut. Capt. 4, 2, 82: Me. Non possum. Ch. Quor non? Ter. Heaut. 1, 1, 111: cur ego plebeios magistratus ... video, etc., Liv. 2, 34, 9; 6, 15, 12.—In the poets sometimes placed after one or more words of a clause: stratege noster, quor hic cessat cantharus? Plaut. Stich. 5, 4, 28: obsequium ventris mihi perniciosius est cur? Hor. S. 2, 7, 104; 2, 3, 187.—

B. Esp.

1. Pregn.

a. Implying censure, indignation, remonstrance, etc.: quor id aussu's facere? Plaut. Ps. 1, 3, 114: cur es ausus subigitare, etc., id. Mil. 5, 9; id. Men. 3, 2, 28: sed quid ego? quor me excrucio? quor me macero? Ter. And. 5, 3, 15: cur imperium illi, aut cur illo modo prorogatum est, Cic. Att. 7, 3, 4; id. Div. 2, 30, 65: cur me querelis exanimas tuis? Hor. C. 2, 17, 1.—

b. Implying grief, sorrow, and, with negatives, desire, etc.: eheu me miserum, quor non aut istaec mihi Aetas et formast, etc., Ter. Hec. 1, 1, 17: heu me miserum, cur senatum cogor reprehendere? Cic. Phil. 7, 4, 14; id. Fam. 2, 7, 5; id. Att. 2, 19, 1: cur ego tecum non sum? id. ib. 16, 6, 2.—

c. With potential subj., in excusing, deprecating censure, etc.: quor ego apud te mentiar? Plaut. Poen. 1, 1, 24; id. Most. 2, 2, 24: cur hunc tam temere quisquam ab officio discessurum judicaret? Caes. B. G. 1, 40: pro urbis salute, cur non omnibus facultatibus, quas habemus, utamur, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 15; Cic. Cael. 29, 68 al.—

2. Emphatic after si, cum, etc., implying a logical conclusion: tum id si falsum fuerat, filius quor non refellit? Ter. Phorm. 2, 3, 53: nam, si res publica defenditur, cur ea consule isto ipso defensa non est? Cic. Att. 7, 3, 4; cf.: fac esse distentam ... cur tam multos deos nihil agere patitur? id. N. D. 3, 39, 93: cur autem quidquam ignoraret animus hominis, si esset deus? id. ib. 1, 11, 28; Nep. Eum. 11, 4; Ov. F. 1, 257.—

3. Strengthened by particles of inference: nam, enim, igitur, etc.: Am. Pestis te tenet. So. Nam quor istuc Dicis? Plaut. Am. 2, 1, 31: nam cur me miseram verberas? id. Aul. 1, 1, 3: quor simulas igitur? Ter. And. 1, 1, 21: cur enim, inquies, etc., Cic. Ac. 2, 17, 55; Suet. Calig. 34; id. Claud. 4; v. Hand, Turs. II. pp. 175183.