Coorior, coorîris, pen. prod. vel coóreris. pen. co. coortus sum, coorîri. To arise out of snndrie places or coastes togither:to assayle or set vpon.Bellum coortum Liu. Febris coorta est. Lucret. Fulgore coorio fulserunt flammæ. Lucret. Procella cooritur. Plin. A storme riseth.Mare coortum sæuit. Lucret. The sea wareth boysterous and troublous.Coorta pestilentia Liu.A plague begunne.Seditio coorta est in populo.Virg. Cooriri. Plin. To assayle enimies.Tempestas coorta est.Virg.Ventis coortis.Ouid.The windes beyng risen.Coorti ad bellum.Liu.Coorti in pugnam.Liu.Assailing one another in battayse.
Lewis and Short: Latin dictionary
cŏ-ŏrĭor, ortus, 4, v. dep., to come forth, stand up, arise, appear, rise, break forth (class. in prose and poetry; most freq. in Lucr. and the hist., esp. Liv.; in Cic. rare, perh. only once). I. In gen.: ubi materiaï Ex infinito sunt corpora plura coorta, Lucr. 5, 408; cf. id. 5, 367; 5, 414; 5, 838 al.: ignes pluribus simul locis, Liv. 26, 27, 5 et saep.: bellum, Caes. B. G. 3, 7: de integro coörtum est bellum, Liv. 21, 8, 2; cf.: foedum certamen, id. 1, 6, 4: seditio intestina coörta, id. 5, 12, 7: risus omnium cum hilaritate, Nep. Epam. 8, 5: dolores, Plaut. Pers. 2, 5, 12; Liv. 40, 24, 6; cf. Lucr. 6, 1091: accipere febrim calido fervore coortam, id. 6, 656.—II. In partic. A. Of natural phenomena, storms, etc., to arise, break out, begin, etc.: saeva tempestas, Lucr. 6, 458; so, tempestas, Cic. Verr. 2, 1, 18, 46; Caes. B. G. 4, 28; 5, 10; id. B. C. 1, 48; Liv. 1, 16, 1 et saep.: ventus, Caes. B. G. 5, 43; Sall. J. 79, 6; Ov. M. 11, 512; Plin. 2, 36, 36, 100 al.: taetra nimborum nox, Lucr. 4, 170; 6, 253.—Poet., of events, to happen: quasi naufragiis magnis multisque coörtis, Lucr. 2, 552.—B. Of a hostile rising, to stand up, rise, to break forth, etc. (a).Absol.: Romani velut tum primum signo dato coorti pugnam integram ediderunt, Liv. 8, 9, 13; cf. id. 6, 18, 3; 9, 37, 11; Tac. A. 2, 11; id. H. 2, 70; 4, 60 al.: insidiae, id. ib. 2, 24; Liv. 3, 41, 1; cf. id. 2, 35, 3: tum libero conquestu coortae voces sunt, id. 8, 7, 22: magno in populo, cum seditio coorta est, Verg. A. 1, 148.—(b). With prep.: coorti in pugnam, Liv. 21, 32, 8: in nos Sarmatarum ac Suevorum gentes, Tac. H. 1, 2; Liv. 7, 3, 9: in has rogationes nostras, id. 4, 3, 2: ad bellum, id. 4, 56,: adversus quos infestior coorta optimatium acies, id. 4, 9, 8.