Contagio, contagiónis, f. g. Plaut. Idem quod contagium. Somno seuocatus animus societate & contagione corporis. Cicero. Contagio cum corporibus. Cic. Contagio aspectus. Cic.Infection by sight.Contagio belli.Liu.Contagious infection of warre spreading it selfe from one place to another.Contagio conscientiæ, Cic. Sed etiam illos, ad quos conscientiæ contagio pertinebit. But them also that be assenting and agreeing to the same lewdenesse.Malorum contagiones.Cic.Naturæ contagio.Cic.Sceleris contagio.Cic. Terrena contagio. Cic.Turpitudinis contagio.Cic.Contaminare se contagione alicuius rei.Cic.Importare conragionem. Plin. To infect.
Contagium, contagij, n. g. Plin. iun.A contagion: an infectuous sickenesse: an infection: a touching.Morbi contagia penetrant in aliquem. Lucr. The infection pearceth him.Dira contagia fœdi morbi manant in omnes populos. Sil. Lucri contagia. Horat. The infection of couetousnesse.Scelerum contagia. Lucan. Ignaua contagia. Claud. Mala contagia. Virg.Fugere contagia.Ouid. Vitare contagia. Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
contāgĭo, ōnis, f., contāgĭum, ii, n., and contāmen, ĭnis, n. (contagium only in poets—and in plur.—and in postAug. prose writers; cf. Paul. ex Fest. p. 59, 12; Non. p. 199, 2; Marc. Vict. 1, p. 2469 P.; cf. also colluvio: contamen only in late Lat.) [id.], a touching, contact, touch, in a good or bad sense. I. In gen. (a). Contagio, Cato, R. R. 132 fin.: anima calescit ... contagione pulmonum, Cic. N. D. 2, 55, 138: corporis, id. Div. 1, 30, 63; 2, 43, 92; id. Fat. 3, 5: ab omni mentione et contagione Romanorum abstinere, Liv. 40, 20, 6.— (b). Contagium, Lucr. 3, 346; 3, 740; Plin. 2, 20, 18, 82; Mart. 11, 47.—B. Pregn., a union, connection: contagio naturae valet, Cic. Fat. 3, 5.—II. Freq., in a bad sense, a contacl with something physically or morally unclean, a contagion, infection. A.Lit.(a). Contagio: nolite ad me adire, ne contagio mea bonis obsit, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26 (Trag. Rel. v. 405 Vahl.); cf. Cic. de Or. 3, 41, 164: velut contagione quādam pestiferā insanire, Liv. 28, 34, 4: tum praecipue oves contagione vexentur, Col. 7, 5, 6; so id. 7, 5, 16: lichenis, Plin. 26, 1, 3, 3: vini, id. 14, 21, 27, 134 al.—(b). Contagium: morbi, Lucr. 3, 472; 6, 1235; Curt. 9, 10, 1; cf. pestilentiae, Plin. 23, 8, 80, 157: vicini pecoris, Verg. E. 1, 51.—Absol.: agunt contagia late, Ov. M. 7, 551; Hor. Epod. 16, 61 al.—B.Trop., an infection, pollution, vicious companionship or intercourse, participation, contamination, etc. (a). Contagio: contagione mei patris metuo malum, Plaut. Am. prol. 31; so with the gen.: illius sceleris, Cic. Mur. 37, 78; id. Sull. 2, 6: criminis, Liv. 9, 34, 14: turpitudinis, Cic. Att. 1, 16, 3: conscientiae, id. Verr. 2, 5, 71, 183: furoris, Liv. 28, 24, 10: cujus facti dictive, id. 2, 37, 7: noxae, id. 9, 1, 6: imitandi belli, Cic. Verr. 2, 5, 3, 6; cf. belli, Flor. 2, 13, 1: bellorum, id. 2, 2, 4: aspectus, Cic. Clu. 68, 193.—Plur.: contagiones malorum, quae a Lacedaemoniis profectae manaverunt latius, Cic. Off. 2, 23, 80.— Absol.: haec (vitia) primo paulatim crescere; post, ubi contagio quasi pestilentia invasit, civitas immutata, etc., Sall. C. 10 fin.; Liv. 5, 6, 11; 5, 12, 7; 10, 18, 2 al.; Flor. 1, 9, 8.—(b). Contagium: aegrae mentis, Ov. Tr. 3, 8, 25: scelerum, Luc. 3, 322: lucri (connected with scabies), Hor. Ep. 1, 12, 14: belli, Flor. 1, 15, 1: deditionis, id. 3, 14, 2: terrae, Ov. M. 15, 195.—(g). Contamen, Tert. Carm. adv. Marc. 1, 1; 4, 4; Mart. Cap. 1, 10 Kopp.