Consummo, consummas, primæ cõiug, & gemino mm scriptum, signifieat Perficere. To make vp or make persice: to finish or perforine: to snmme vp in a reckening.Consummare opera vt inchoata sunt.Plin. iun.To finishe workes as they were begun.Munus consummare. Seneca. To fulfill or accomplish his charge.Sacrum consummare Sen.To finish and make perfite.
Lewis and Short: Latin dictionary
con-summo, āvi, ātum, 1, v. a. [summa] (not in use before the Aug. per.; most freq. in Quint.). I.To cast or sum up.A. Prop.: sumptus aedificiorum per arithmeticen, Vitr. 1, 1: numerum, Col. 5, 3, 4: pretium in assem, id. 3, 3, 8; 5, 2, 10.—2.Transf., of number, to make up, amount to: is numerus consummat ... milia tria et ducenta, Col. 3, 5, 4; 3, 3, 10.—B.Trop., to bring together, unite: consummatam ejus (sc. Scipionis) belli gloriam, spectare,
the gathered glory
, Liv. 28, 17, 3 Weissenb. ad loc.—II.To bring about, accomplish, complete, finish, perfect, consummate. A. Prop. 1. In gen.: quae consummatur partibus una dies, i. e.
an intercalary day
, Ov. F. 3, 166: rem, Liv. 29, 23, 4; cf. id. 28, 17, 3 supra: opera, Col. 9, 13, 11: operam, Quint. 2, 6, 6: omnia (ars), id. 2, 17, 9: facultatem orandi, id. 3, 5, 1: partum, Col. 8, 5, 5: sacrum, Sen. Herc. Fur. 1039: parricidium, Curt. 6, 10, 14: annum, Dig. 2, 15, 8 al.: nihil felicitate consummari (potest), quod non Augustus repraesentaverit, Vell. 2, 89, 2. —2.Absol., to complete a time of service (sc. stipendia), Suet. Calig. 44.—III.Trop., to make perfect, to complete, perfect, bring to the highest perfection. A. Of inanimate things: nec denique ars ulla consummatur ibi, unde oriendum est, Quint. 3, 9, 9: vitam ante mortem, Sen. Ep. 32, 3; Quint. 12, 1, 31 (v. the passage in connection): ruris exercendi scientiam, Col. 8, 1, 1.—B.Transf., of persons: Severum consummari mors immatura non passa est,
to attain to the highest grade
, Quint. 10, 1, 89; 10, 2, 28: cum est consummatus,
when his education is complete
, id. 10, 5, 14; cf.: unā re consummatur animus, scientiā bonorum ac malorum inmutabili, Sen. Ep. 88, 28.— Hence, consummātus, a, um, P. a., brought to the highest degree, perfect, complete, consummate. A. Of inanimate things: eloquentia, Quint. 1, prooem. 20: scientia, id. 2, 21, 24: ars, Plin. 14, 4, 5, 48: robur virium, id. 10, 63, 83, 177: sapientia, Col. 11, 1, 11; cf. Sen. Ep. 72, 6.—B. Of persons: ne se perfectos protinus atque consummatos putent, Quint. 5, 10, 119; 10, 5, 14: orator, id. 2, 19, 1 sq.; 10, 1, 122: professores, id. 1, 9, 3.—Sup., Plin. Ep. 2, 7, 6.—Comp. and adv. not in use.