Consolor, pen. prod. consolâris, consolâtus sum, consoláti. Cic.To comfort: to giue comfort.Amore fido alícuius sese consolari. Catul. Conscientia optimæ montis in malo se consolari.Cic.Seipsum consolari solatio aliquo.Cic.To ease himselfe with some comfort.Malo solatio consolari.Cic.To vse an ill kinde of comfore.Bona spe posteritatis consolan aliquem.Cic.Inani & tenui spe consolari.Cicer.To comfort with a vaine and small hope. Per literas se consolati. Cic.Verbis alterius consolari aliquem.Cic.De morte alicuius aliquem consolari.Cic.To comforte one for the veath of a friend.Consolatur me hæc res.Plaut.This comforteth me.Spes animos consolatur.Cic.Desyderium alicuius spe commodorum consolari. Ci. With the hope of commoditie to comfort the want and lacke of a friend.Gratulari magis virtuti debeo, qum consolari dolorem meum.Cic. Luctum consolari. Cic.Humilitatem consolari.Cic.To comfort ones lowe estate.Incommodum consolantur quotidianæ damnationes inimicorum.Cic.Consólor passiuum.To be comforted.Consolari miseriam & calamitatem. Seneca. To comfort one in misevie and trouble.Consolemur otium nostrum. Quint.
Lewis and Short: Latin dictionary
con-sōlo, āvi, ātum, 1, v. a. [collat. form of consolor], to cheer, comfort, console. I.Act. (ante - class. and very rare): per idem tempus Oedipus Athenas exul venire dicebatur, qui consolaret, Varr. ap. Non. p. 473, 30; cf. Prisc. p. 797 P.—II.Pass. in a reflex. signif., to console or comfort one's self, find comfort in: cum animum vestrum erga me video, vehementer consolor, Q. Metell. ap. Gell. 15, 13, 6; cf. Gell. 15, 13, 6, 1; Asin. ap. Prisc. p. 792 P.—And in a pass. signif.: sic consolatis militibus, etc., Just. 22, 6, 4: a quibus viatores consolari solent, Aug. Conf. 6, 1.
con-sōlor, ātus, 1, v. dep.I. Of personal objects, to console, encourage, animate, cheer, comfort (freq. and class.; most freq. in Cic.). (a). With acc.: istam, quod potes, Fac consolere, Ter. Ad. 3, 5, 2; id. Hec. 3, 1, 13; Ov. M. 1, 578 al.: aliquem de miseriis communibus, Cic. Fam. 6, 4, 2: Telamonem de Aiacis morte, id. Tusc. 3, 29, 71: aliquem in miseriis, id. Cat. 4, 4, 8: in hoc communi malo consoletur se conscientiā optimae mentis, id. Brut. 71, 250: se aliquā re, id. Prov. Cons. 7, 16; id. Rosc. Com. 14, 43: tu velim Piliam meis verbis consolere,
in my name
, id. Att. 5, 11, 7: se per litteras, id. ib. 12, 14, 3: egomet, qui te consolari cupio, consolandus ipse eum, id. Fam. 5, 18, 1: his me consolor victurum suavius, ac si, etc., Hor. S. 1, 6, 130: se, quod, etc., Cic. Sull. 10, 29: vosmet ipsos, id. Agr. 2, 28, 77; cf. memet, Cat. 64, 182: me ipse consolor maxime illo solacio, quod, etc., Cic. Lael. 3, 10; cf. id. Sull. 10, 29: neque monere te audeo ... nec confirmare ... consolari vero nullo modo, id. Fam. 4, 8, 1.—(b).Absol.: aut consolando aut consilio aut re juvero, Ter. Heaut. 1, 1, 34: haec igitur officia sunt consolantium, tollere aegritudinem, etc., Cic. Tusc. 3, 31, 75: librum mittere consolandi causa ad captivos, id. ib. 3, 22, 54: dolorem tuum consolando levare, id. Fam. 6, 4, 2; Quint. 11, 3, 64: quo consolante doleres?Ov. M. 1, 360: consolantia verba, id. ib. 15, 491: Caesar ejus dextram prendit, consolatus rogat, etc.,
encouraging him
, Caes. B. G. 1, 20; 5, 4; id. B. C. 3, 98; Liv. 26, 35, 7; Nep. Eum. 11, 2; Varr. R. R. 1, 17, 7; Suet. Aug. 53 al.—II. Of things, to mitigate, alleviate, lighten, relieve, soothe (most freq. in Cic.): ut doloris magnitudinem celeritas, diuturnitatem adlevatio consoletur, Cic. Fin. 1, 12, 40; so, dolorem, id. Fam. 4, 8, 1: consolatur honestas egestatem, id. Quint. 15, 49: incommodum, id. Q. Fr. 2, 4, 6: desiderium tui, id. Fam. 7, 11, 2: doloris magnitudinem brevitate, id. Tusc. 5, 31, 88: brevitatem vitae, id. Mil. 35, 97: dicendi laborem delectatione oratoriā consolor, id. Att. 4, 18, 2 (16, 10): hanc cladem domūs meae, Liv. 45, 41, 12: otium nostrum, Quint. 2, 12, 12: ut crudelitatem fati consolaretur aequalitas, Sen. Cons. Polyb. 1 (20), 3.