Conscius, Adiectiuum. That is of counsaile: that knoweth with other: priuy to a thing: giltie: culpable.Amor conscius.Ouid.Sydera conscia.Virg. Virtus conscia. Virg.Occultè sine teste, fine vllo conscio fallere.Cic.Hauing none priuy to it.Testem & conscium esse rei alicuius. Author ad Heren. Meorum omnium consiliorum conscius.Cic.Priuy to, or that knoweth all my secretes.Futuri conscius. Luc. That knoweth what wil come to passe.Signa conscia alicuius rei.Ouid.Multarum retum conscij serui.Cic.Priuy to many, &c.Homo omnium meorum studiorum maximè conscius. Ci. Numina conscia veri.Virg.That knowe the truth.Mens sibi conscia recti.Virg.A conscience bearing witnesse to one of his good behaniour.Mihi conscius sum, nunquam me nimis cupidum fuisse vitæ.Cic.My conscience beareth me witnesse.Ego conscia mihisum, me culpam esse hanc procul. Ter. Temeritati & mendacio alicuius conscium esse.Cic.To be priuy to.Mens bene conscia. Horat. A conscience knowing he hath vone no euill.Conscium facere aliquem.Plaut.To make one priuy to.Consciam facere rem aliquam.Plaut.To make men priuy to a thing. Conscius. Tac. Culpable: guiltie.Animus conscius.Plaut.A minde knowing it selfe guiltie.Animus conscius remorder. Lucret. Mentis consciæ pauor, animusque culpa plenus & semel timens. Sen. The feare of a conscience guilty or culpable.Vultus conscius. Sen. That sheweth it selse guilty.Commissi alicuius conscius.Ouid.Guilty of the fanlt.Conscius sibi culpæ, maleficij, aut noxæ.Cic.Knowing him selfe culpable.Mens alicui facinori conscia.Cic.Audacis facti conscius.Virg.Manus conscia facti.Ouid. Peccati conscius. Ouid.Pectus conscium scelerum omnium.Senec.Conscius alicui in priuatis rebus.Cic.That knoweth ones priuate asfayres.
Lewis and Short: Latin dictionary
con-scĭus, a, um, adj. [scio], that knows something in company with others or by himself, knowing with others or self-knowing (freq. in all periods and species of composition). I.Knowing or conscious of something with another, privy to; and subst., a (male or female) participant in a thing, an accessory, accomplice, confidant, etc.; constr. with the gen., dat., in, and de aliquā re, an obj.- or rel.-clause, or absol. (cf. Rudd. II. p. 71). (a). With gen. with or without dat. pers. (cf. b infra): qui tam audacis facinoris mi conscius, Ter. Phorm. 1, 3, 4; cf.: alius alii tanti facinoris conscii, Sall. C. 22, 2: si conscius Dymno tanti sceleris fuissem, Curt. 6, 10, 20; and: nondum tot flagitiorum exercitui meo conscius, Tac. A. 1, 43: T. Pomponius, homo omnium meorum in te studiorum et officiorum maxime conscius, Cic. Fam. 5, 5, 1; so, maleficii, id. Clu. 22, 59: conjurationis, Sall. C. 37, 1: ante actae vitae, Liv. 9, 26, 14: infirmitatis nostrae, Quint. 10, 3, 19: interficiendi Postumi Agrippae, Tac. A. 3, 30; cf.: Caesarianae necis, Suet. Ner. 3; and necis (opp. auctor), id. ib. 33: peccati erilis, Hor. S. 2, 7, 60: adjutores quosdam, conscios sui ( = sui consilii) nactus, Caes. B. C. 3, 108, 2.— Poet.: arva versi regis, Ov. M. 7, 385; cf.: quorum nox conscia sola est, id. ib. 13, 15: fati sidera, Verg. A. 4, 519: mentis, Ov. H. 17, 265 al.—(b). With dat.: huic facinori tanto tua mens liberalis conscia esse non debuit, Cic. Cael. 21, 52: temeritati et mendacio meo, id. Verr. 2, 4, 56, 124 (quoted in Arus. Mess. p. 220 Lind.): Fabricium quem ... conscium illi facinori fuisse arbitrabatur, Cic. Clu. 20, 56 al.: verbis, Tib. 1, 9, 41: coeptis, Ov. M. 7, 194.— Poet.: sacris nox, Ov. M. 6, 588 Heins.: deliciis meis antra, id. H. 15, 138: conubiis aether, Verg. A. 4, 168 Wagn. N. cr.: gens nascenti conscia Nilo, Luc. 1, 20.—(g). With in: mihi in privatis omnibus conscius, Cic. Att. 1, 18, 1; so, conscius vestris in lacrimis adfueram, Prop. 1, 10, 2.— (d). With de: addit ad extremum, se audisse a Curione his de rebus conscium esse Pisonem, Cic. Att. 2, 24, 3; cf. conscientia, II. A. b.— (e) With rel.-clause: multis consciis quae gereretur, Nep. Dion, 8, 4.—(z) Absol.: nec mihi conscius est ullus homo, Plaut. Rud. 4, 2, 21; id. Truc. 1, 1, 40; cf.: fac me consciam, id. Cist. 2, 3, 46; Ter. Heaut. 1, 1, 69; Cic. Att. 2, 24, 1; cf. Nep. Milt. 3, 6; Quint. 5, 7, 37; Tac. A. 1, 5; Hor. C. 3, 6, 29.—Poet.: cetera nox et nos et turris conscia novit, Ov. H. 18, 105: silva, id. M. 2, 438: rubor, Cat. 65, 24 al.—Hence, subst.: conscĭus, i, m., of those who are participants in a crime, conspiracy, etc., a partaker, jointconspirator, accessory, accomplice, confidant, etc., Nep. Dion, 9, 1; Quint. 4, 2, 48; 9, 2, 81 sq.; Suet. Dom. 10: consciorum nomina exponere, Curt. 8, 6, 24: Othonis, Tac. H. 1, 39 al.: se (sacerdotes Germanorum) ministros deorum, illos (equos) conscios putant (sc. deorum), id. G. 10.—II. With sibi, knowing something in one's self, conscious of. A. In gen., in a good and bad sense. (a). With gen.: qui (sc. populus Romanus) si alicujus injuriae sibi conscius fuisset, etc., Caes. B. G. 1, 14; so, sibi nullius culpae, Cic. Off. 3, 18, 73: mihi dissimulati in ullā parte judicii, Quint. 3, 6, 64: sibi irae et iracundiae, Suet. Claud. 38: sermonis adversus majestatem tuam habiti nullius conscii sumus nobis, Curt. 7, 1, 21: mens sibi recti, Verg. A. 1, 604; cf. without sibi, Ov. F. 4, 311: admissae nequitiae, Prop. 1, 15, 38: audacis facti (lupus), Verg. A. 11, 812.—(b). With dat.: sibi factis mens, Lucr. 3, 1018.—(g). With in: nuila sibi turpi in re, Lucr. 6, 393.—(d). With acc. and inf. as object, Ter. Ad. 3, 2, 50: etsi mihi sum conscius, numquam me nimis cupidum fuisse vitae, Cic. Tusc. 2, 4, 10; Quint. 12, 11, 8.—(e) With rel.- or subj.-clause: cum sibi conscius esset, quam inimicum deberet Caesarem habere, Hirt. B. G. 8, 44 fin.—With adv.: mulieres male sibi consciae, Just. 2, 5, 7.— Absol.: ego pol, quae mihi sum conscia, hoc certo scio, etc., Ter. Eun. 1, 2, 119: conscia mens ut cuique sua est, etc., Ov. F. 1, 485.—Poet.: virtus, Verg. A. 12, 668.— Constrr. analogous to the Greek: conscius sum mihi benefacienti and benefaciens (su/noida e)mautw=| pepoihko/ti or poiw=n), are mentioned by Prisc. p. 1205 P., as much used earlier, but without exs. in proof.— B. In partic., conscious to one's self of wrong (rare, and mostly poet.): nihil est miserius quam animus hominis conscius, Plaut. Most. 3, 1, 13: animus, Lucr. 4, 1131; Sall. C. 14, 3; Sen. Hippol. 496.—Poet.: vultus, Sen. Herc. Fur. 692.