Conqueror, pen. prod. conquéreris, conquestus sum, cónqueri. To cumplaine: to make moue.Deplorare & conqueri de re aliqua.Cic.Conqueri fortunam aduersam.Cic.To complaine of aduersitie: to lament.Ne quicquam conqueri. Catul. To lament in vaine.Conqueritur tibi. Sil. He maketh mone to you.Conqueri aliquid.Liu.To complaine of, or mone for.
Conquestus, huius conquestus, m. g. Verbale. Liu.A complaining, lamenting, or mone making.
Lewis and Short: Latin dictionary
con-quĕror, questus, 3, v. dep. a. and n., to complain of a thing, or to bewail, lament passionately or much (class. in prose and poetry). (a). With acc.: conqueri fortunam adversam non lamentari decet, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50: res suas adversum illum (mulier), Titin. ap. Non. p. 232, 22; cf.: fortunas suas mecum (mulier), Plaut. Mil. 2, 1, 47: decumarum imperia, bonorum direptiones, iniqua judicia, etc., Cic. Verr. 2, 4, 50, 111; cf.: vim atque injuriam dictatoris apud patres, Liv. 8, 33, 4; 1, 53, 5; 40, 24, 6 al.; Auct. Her. 2, 31, 50; Quint. 6, 1, 18; Tac. H. 1, 54bis;Suet. Aug. 66; Tib. 1, 10, 54; Ov. M. 14, 243 al.: aliquid pro re publicā, Cic. Sest. 2, 3.—(b). With acc. and inf.: se dissolvi, Lucr. 3, 612; so Suet. Tib. 10; 34; id. Claud. 2.—(g). With de or cur: de alicujus improbitate deplorare et conqueri, Cic. Verr. 2, 3, 18, 45: de alicujus injuriā, id. Fam. 5, 2, 6: uti conquereretur, cur Pisonem aditu arceret, Tac. A. 15, 60: quod, id. ib. 15, 61: Tiberio de eādem re ... apud se per epistulam conquerenti ita rescripsit, Suet. Aug. 51 fin.: eos apud se de collegarum judicio fuisse conquestos, Aug. Ep. 53, 5.—(d).Absol.: aliā voce ac res monebat, Ter. Hec. 3, 3, 15: conquerar an sileam?Ov. M. 9, 147: quid ego ignaris nequiquam conqueror auris, Cat. 64, 164: alicui, Sil. 8, 94.—Impers.: postero die in senatu conquestum, Suet. Caes. 20.