Conformatio, imago, & figura. Cic. Conformatio quædam & figura totius oris & corporis. Ci. The feature and fashion, or the proportion and figure of the whole body.Compositio membrorÛ & cõformatio lineamÊtorum. Ci. Animantis figura, conformatióque membrorum.Cic.Animi conformatio.Cic.Conformatio & moderatio continentiæ & tÊperantiæ. Ci. Ornamenta & conformationes sententiarum.Cic.Figures and erornation of sentences.Verborum & sententiarum conformatio.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
conformātĭo, ōnis, f. [id.], a symmetrical forming or fashioning, conformation, shape, form (freq. in the philos. and rhet. writings of Cic.; elsewhere rare). I. Prop.: lineamentorum, Cic. N. D. 1, 18, 47: qualis sit (animus) in ipso corpore, quae conformatio, quae magnitudo, qui locus, id. Tusc. 1, 22, 50: membrorum, id. N. D. 2, 33, 85: quaedam et figura totius oris et corporis, id. de Or. 1, 25, 114: theatri, Vitr. 5, 6.—II.Trop.A. In gen.: vocis,
expression of voice
, Cic. de Or. 1, 5, 18: verborum,
arrangement
, id. ib. 1, 33, 151: verborum et sententiarum, id. ib. 3, 52, 201: conformatio et moderatio continentiae et temperantiae,
conformation
, id. Off. 3, 25, 96: animi, i. q. notio,
an idea, notion, conception
, id. N. D. 1, 38, 105.—Also without animi, Cic. de Or. 2, 87, 357; id. Top. 5, 27.—B. Esp., in rhet., a figure of speech, Cic. Brut. 37, 140; Quint. 9, 1, 4; 9, 2, 1.—2. In later rhett. esp., a prosopopœia, Auct. Her. 4, 53, 66; Prisc. p. 1340 P.