Conflicto, conflictas, conflictâre, & Conflictor, conflictâris, conflictári, Commune Frequentatiuum. Terent.To fight, vere, trouble, or grieue.Conflictari cÛ malo aliquo. Ter. To contend or striue with.Rempub. conflictare. Tacit.To vexe or trouble the common weale.Conflictari & demicare cum aliquo.Cic.To sight with one body to body.Homines magnis & multis incommodis conslictantur. Author ad Hereunium. Are vered or troubled with many and great discommodities.Conflictari honestiore iudicio.Cic.To contend in an honester iudgement.Conflictari turpibus iudicijs.Cic.Conflictari superstitione.Cic.Conflictari iniquissimis verbis.Cic. Qui cum ingenijs conflictatur eiusmodi. Ter. He that keepeth company, or hath to doe with men of such natures.Conflictari iniqua valetudine.Plin. iun.To be troubled or sore vexed with sicknesse: to be sore sicke.Nouissima valetudine conflicta. Plin. iun.To lye sore sicke in his death bed.Doloribus conflictari. Cels. To be tormented with paines.Molestijs diuturnioribus conflicta. Cic.To be troubled.Conflictari morbo. Plin. To be very sicke.Conflictari graui annona. Cæsar. To be sore griened with scarsitie and dearth of victuall.Siti conflictaii. Cels. To be sore a thirst.
Lewis and Short: Latin dictionary
conflicto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.]. I. In gen., to strike together violently; hence, trop., mid., to fight with, contend or struggle with (rare): qui cum ingeniis conflictatur ejusmodi, Ter. And. 1, 1, 66; so, cum adversā fortunā, Nep. Pelop. 5, 1; Cic. Har. Resp. 19, 41: odio inter sese gravi conflictati sunt, Gell. 12, 8, 5: cornibus,
with the wings of the army
, Front. Strat. 2, 3, 5. —Once also act.: ut conflictares malo, Ter. Phorm. 3, 2, 20.—II. Esp., to strike forcibly to the earth, to ruin; so very rare in act.: qui plura per scelera rem publicam conflictavisset, Tac. A. 6, 48: fera sese conflictans maerore, Plin. 8, 17, 21, 59; but very freq. and in good prose (most freq. in Tac., never in Quint.) in pass.: conflictari aliquā re, to be severely tormented, vexed, harassed, afflicted; to be brought to ruin: nos duriore (fortunā) conflictati videmur, Cic. Att. 10, 4, 4: judiciis turpibus, id. Fam. 9, 25, 3: honestiore judicio, id. Quint. 13, 44: superstitione, id. Leg. 1, 11, 32: iniquissimis verbis, id. Verr. 2, 3, 28, 69: a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum, id. Fam. 6, 13, 3: magnis et multis incommodis, Auct. Her. 2, 24, 37: magna inopia necessariarum rerum (opp. abundare), Caes. B. C. 1, 52: gravi pestilentiā, id. ib. 2, 22: gravi morbo, Nep. Dion, 2, 4; Plin. 23, 1, 27, 58; Suet. Claud. 2: iniquā valetudine, Plin. Ep. 1, 12, 4: multis difficultatibus, Liv. 40, 22, 8: saevis tempestatibus, Tac. Agr. 22; cf. Suet. Aug. 17; Tac. A. 1, 58 fin.: multis aemulis, id. ib. 6, 51: pervicaci accusatione, id. ib. 13, 33; 14, 50; 15, 50 al.: foedā hieme, id. H. 3, 59: saevissimā hieme, Plin. 18, 25, 57, 209.—(b). Without abl.: ii (sc. milites) tantum conflictati sunt qui, etc., Tac. H. 3, 82: filia Appii Caeci ap. Gell. 10, 6, 2.