Condemno, condemnas, condemnâre. To condemne, or cause to be condemned. Nunc genitiuo, nunc ablatiuo sine præpositione, nunc cum præpositione iungitur: aliquando etram sine ijs ponitur. Quando genitiuo, ferè subauditur ablatiuus, Cnmine, Scelere, & fimilia. Deprecoi ne meum hoc ossicium artogantiæ condemnes.Cælius ad Ciceronem.Sceleris condemnat generum suum.Cic.Meipsum inertiæ nequitiæque; condemno. Cic.IniuriarÛ condÊnatus. Ci. Cõdemned in an actiõ of trespas.Sponsionis condemnari.Cic.To be cast in the wayer.Condemnabo eodem ego te crimine.Cic.Licinium Lenticulam de alea condemnatum.Cic.Cuius etiam familiares de vt condemnati sunt.Cic.Condemnare omnes de consilij sententia.Cic.To condemne by the aduice and sentence of the counsayle.Condemnare ex reliqua pecunia, Id est, in reliquam pecumam. Paulus. Alij locum Pauli aliter legunt. To condÊne in the residue of the money. Condemnare dicitur accuiator reum. Suet. To make him to be condemned: to cast him in rudgement.Sibi condemnare aliquem.Cic.To cast or condemne to his owne profite.Condemnari alicui. Vlp. To be cast in snte against one.Arbitrium pro socio condemnari.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
con-demno, āvi, ātum, 1, v. a. [damno]. I.To sentence, condemn, convict (in good prose; rare in the poets). A. In judicial proceedings (opp. absolvo); constr. aliquem, with gen., abl., de aliquā re, later with ad or in aliquid, or with ut.(a).Aliquem: hunc per judicem condemnabis, cujus de eā re nullum est arbitrium?Cic. Rosc. Com. 9, 25; 9, 26: Scamandrum, Fabricium, id. Clu. 22, 59 sq.: qui cum judex esset, pecuniam acciperet ab accusatore ut reum condemnaret, id. Verr. 1, 13, 39: omnis de consilii sententiā, id. ib. 2, 5, 44, 114: aliquem judicio turpissimo, id. Rosc. Am. 39, 113: ceteros causā incognitā, id. N. D. 2, 29, 73: L. Murenam, Quint. 5, 10, 99: super quadraginta reos ex diversis criminibus una sententia, Suet. Calig. 38: aliauem multā inrogatā, id. Tib. 3 et saep.: hunc hominem Veneri absolvat, sibi condemnat,
for his own benefit
, Cic. Verr. 2, 2, 8, 22; cf.: illum libertum illi patrono HS. X. milia condemnare, i. e. to pay him, Gai Inst. 4, 46.—Pass. with kindr. acc.: quasi ei, qui magnā fide societatem gererent, arbitrium pro socio condemnari solerent,
in an arbitration on the partnership
, Cic. Quint. 3, 13: quidquid hereditario nomine condemnatus esset, Gai Inst. 2, 252.—And in jurid. formulae, also in act. with acc. of that to or in which one is condemned or mulcted: judex, si condemnat, certam pecuniam condemnare debet, Gai Inst. 4, 52; 4, 48: usuras usurarum, Dig. 42, 1, 27.—(b). With acc. and gen.: aliquem ambitūs, Cic. Clu. 36, 98; Suet. Caes. 9: aliquem capitis,
capitally
, Cic. de Or. 1, 54, 233; Suet. Dom. 11: injuriarum, Cic. Verr. 2, 2, 8, 22: pecuniae publicae, id. Fl. 18, 43: rerum capitalium, Sall. C. 36, 2: sponsionis, Cic. Caecin. 31, 91: voti, obliged to fulfil his vow (because his wish was granted), Titin. ap. Non. p. 277, 6 (Com. Rel. v. 153 Rib.); Turp. ib. (Com. Rel. v. 128 ib.); cf.: damnare voti, Liv. 10, 37, 16.—(g). With acc. and abl.: aliquem eodem crimine, Cic. Fam. 2, 1, 1: actionibus famosis, Dig. 3, 2, 6, 1 sq.: capitali poenā, Suet. Dom. 14: certā pecuniā,
to a certain sum
, Dig. 10, 1, 3; cf.: minori pecuniā, ib. 27, 3, 20.—(d).Acc. and de aliquā re: aliquem de aleā, Cic. Phil. 2, 23, 56: de ambitu, Suet. Caes. 41.—(e) Acc. and ad aliquid: aliquem ad metalla, et munitiones viarum aut bestias, Suet. Calig. 27; cf.: ad bestias, id. Claud. 14 fin.: ad mortem, Tac. A. 16, 21; Lact. 6, 23, 20: ad pecuniam, Dig. 26, 9, 5.—(z) Acc. and in aliquid: in antliam, Suet. Tib. 51: in solidum, Dig. 27, 3, 21: in certam quantitatem, ib. 46, 1, 45.— (h) Acc. and ut: condemnatus, ut pecuniam solvat, Dig. 42, 1, 4.—B.Transf., in gen., to condemn, to accuse of, charge with; to blame, disapprove: vestra amatis; ceteros causā incognitā condemnatis, Cic. N. D. 2, 29, 73: factum judicio amicorum, id. Pis. 17, 39; id. Prov. Cons. 10, 25: sceleris generum suum, id. Fam. 14, 14, 2: aliquem inertiae, id. de Or. 1, 38, 172: aliquem summae iniquitatis, Caes. B. G. 7, 19; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1: Gabinii litteras quādam notā atque ignominiā condemnastis, Cic. Prov. Cons. 10, 25.—II.To urge the condemnation of a person, to effect it, to prosecute (rare): ego hoc uno crimine illum condemnem necesse est, Cic. Div. in Caecil. 10, 30; id. Verr. 2, 5, 69, 177; id. Rosc. Com. 9, 25 al.: tanto apud judicem hunc argenti condemnabo facilius, Plaut. Most. 5, 1, 50: Fannium Caepionem ... reum majestatis apud judices fecit et condemnavit, Suet. Tib. 8; id. Vit. 2; Dig. 23, 3, 33; cf. damno.