Concinno, concinnas, concinnâre. Plaut.To make apt, proper, or feate: to forge with fained wordes.Aream concinnare.Plaut.To dresse or make fitte his plat.Lutum concinnare.Plaut.To make mortar: to temper.Concinnare struices patinarias.Plaut.To make sundry banketting dishes.Vestem concinnare.Plaut.To make fitte a garment.Viam concinnare.Plaut.To make roome to passe by.Vinum concinnare. Plin. To temper with spices.Concinnare etiam pelles dixit Plinius.To dresse felles. Concinnare, facere.To make.Plaut. Me insanum verbis concinnat suis. He maketh me out of my witte with his wordes.Concinnare se leuem suis. Plau. To put his friendes to smal costes.Concinnare vxorem lachrymantem. Plau. To make his wife to weepe.Munusculum alicui concinnare. Trebonius ad Ciceronem. To prouide a present for one.
Lewis and Short: Latin dictionary
concinno, āvi, ātum, v. a. [id.], to join fitly together, to order, arrange appropriately, to set right, adjust: concinnare est apte componere, Paul. ex Fest. p. 38, 1 Müll. (cf. compono, II. B.; mostly anteclass. and post-Aug.; most. freq. in Plaut.; not in Ter., Cic., or Quint.; in Cic. Oecon. Fragm. 7, p. 474 Orell., the words prob. belong to Col.; v. Col. 12, 2, 6). I. Prop.: vinum, Cato, R. R. 114; 115: et commodare trapetum, id. ib. 135fin.: pallam, Plaut. Men. 5, 1, 33; cf.: cetera, quae refectionem desiderant, Col. 12, 3, 9: tantas struices patinarias, Plaut. Men. 1, 1, 26: auceps aream, id. As. 1, 3, 64: vultum,
to adorn
, Petr. 113, 5: cadaver. App. M. 7, p. 199.—B.Trop.: ingenium,
to form. cultivate
, Sen. Ep. 7, 6.— II.Meton., in gen., to prepare, cause, occasion, produce: livorem scapulis tuis, Plaut. Truc. 4, 3, 19: lutum, id. Rud. 1, 2, 8: venti Vis fervorem mirum in undis, Lucr. 6, 437; cf.: vis (venti) hiatum, id. 6, 584: munusculum tibi, Trebon. ap. Cic. Fam. 12, 16, 3: consuetudo amorem, Lucr. 4, 1279: aliquid controversiae, Afran. ap. Non. p. 433, 31: quantum mali, Phaedr. 2, 4, 25: multum mihi negotii concinnabis, Sen. Ep. 117, 1.—B. With a qualifying adj. in Plaut., and once in Naev., = reddere, to make, render, cause to be something: qui me insanum verbis concinnat suis, Plaut. Capt. 3, 4, 69: lacrumantem ex abitu concinnas tuam uxorem, id. Am. 1, 3, 31: homines delirantes, id. ib. 2, 2, 96: liberis orbas oves, id. Capt. 4, 2, 38: tranquillam viam, id. Stich. 2, 1, 13: annonam caram e vili, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 66: numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem, id. Trin. 3, 2, 58: vastam rem hostium, Naev. ap. Non. p. 90, 30 dub. (al. vastat).