Concinno, concinnas, concinnâre. Plaut.To make apt, proper, or feate: to forge with fained wordes.Aream concinnare.Plaut.To dresse or make fitte his plat.Lutum concinnare.Plaut.To make mortar: to temper.Concinnare struices patinarias.Plaut.To make sundry banketting dishes.Vestem concinnare.Plaut.To make fitte a garment.Viam concinnare.Plaut.To make roome to passe by.Vinum concinnare. Plin. To temper with spices.Concinnare etiam pelles dixit Plinius.To dresse felles. Concinnare, facere.To make.Plaut. Me insanum verbis concinnat suis. He maketh me out of my witte with his wordes.Concinnare se leuem suis. Plau. To put his friendes to smal costes.Concinnare vxorem lachrymantem. Plau. To make his wife to weepe.Munusculum alicui concinnare. Trebonius ad Ciceronem. To prouide a present for one.
Concinnus, Adiectiuum, Ex Con & Cinnus compositum, quod est genus potionis ex multis liquoribus cõfectū. Pla. Proper: feate: wel fashioned: minion: handsom: wel cõpact.Amicis concinnus. Horat. Curteous and gentle to, &c.Concinne acutæque sententiæ. Ci. Prety and witty sentences.Aptus & concinnus ad rem reditus. Ci. Fitte and handsom.Concinnus & elegans.Cic.Handsome and fine.Concinna & lepida. Author ad Heren. Trimme & pleasant.Concinnæ & venustæ sententiæ.Cic.Feate and pleasant.Helluo concinnus.Cic.A fine and piked glutton.
Lewis and Short: Latin dictionary
concinno, āvi, ātum, v. a. [id.], to join fitly together, to order, arrange appropriately, to set right, adjust: concinnare est apte componere, Paul. ex Fest. p. 38, 1 Müll. (cf. compono, II. B.; mostly anteclass. and post-Aug.; most. freq. in Plaut.; not in Ter., Cic., or Quint.; in Cic. Oecon. Fragm. 7, p. 474 Orell., the words prob. belong to Col.; v. Col. 12, 2, 6). I. Prop.: vinum, Cato, R. R. 114; 115: et commodare trapetum, id. ib. 135fin.: pallam, Plaut. Men. 5, 1, 33; cf.: cetera, quae refectionem desiderant, Col. 12, 3, 9: tantas struices patinarias, Plaut. Men. 1, 1, 26: auceps aream, id. As. 1, 3, 64: vultum,
to adorn
, Petr. 113, 5: cadaver. App. M. 7, p. 199.—B.Trop.: ingenium,
to form. cultivate
, Sen. Ep. 7, 6.— II.Meton., in gen., to prepare, cause, occasion, produce: livorem scapulis tuis, Plaut. Truc. 4, 3, 19: lutum, id. Rud. 1, 2, 8: venti Vis fervorem mirum in undis, Lucr. 6, 437; cf.: vis (venti) hiatum, id. 6, 584: munusculum tibi, Trebon. ap. Cic. Fam. 12, 16, 3: consuetudo amorem, Lucr. 4, 1279: aliquid controversiae, Afran. ap. Non. p. 433, 31: quantum mali, Phaedr. 2, 4, 25: multum mihi negotii concinnabis, Sen. Ep. 117, 1.—B. With a qualifying adj. in Plaut., and once in Naev., = reddere, to make, render, cause to be something: qui me insanum verbis concinnat suis, Plaut. Capt. 3, 4, 69: lacrumantem ex abitu concinnas tuam uxorem, id. Am. 1, 3, 31: homines delirantes, id. ib. 2, 2, 96: liberis orbas oves, id. Capt. 4, 2, 38: tranquillam viam, id. Stich. 2, 1, 13: annonam caram e vili, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 66: numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem, id. Trin. 3, 2, 58: vastam rem hostium, Naev. ap. Non. p. 90, 30 dub. (al. vastat).
con-cinnus, a, um, adj. [etym. dub.; acc. to Non. p. 43, 21, and p. 59, 30, from cinnus], fitly, skilfully put together or joined, well adjusted, beautiful (class.; esp. freq. in Cic. of discourse). I. Object. A. Prop.: sat edepol concinna est (virgo) facie, Plaut. Pers. 4, 3, 77: Samos ( = venusta, elegans),
pretty
, Hor. Ep. 1, 11, 2: tectorium, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, 1: helicis folia angulosa et concinniora (for eu)ruqmo/tera, in Theophr. H. P. 3, 18), Plin. 16, 34, 62, 148: heluo,
elegant
, Cic. Pis. 10, 22.—B.Trop., of discourse, beautiful, elegant, polishcd, neat, striking, etc.: (oratio) concinna, distincta, ornata, festiva, etc., Cic. de Or. 3, 25, 100: sententiae non tam graves et severae quam concinnae et venustae, id. Brut. 95, 325; cf.: concinnae sententiae (opp. probabiles), id. Or. 19, 65; and: concinnae acutaeque sententiae, id. Brut. 78, 272: versus, Hor. Ep. 2, 1, 74: sermo, id. S. 1, 10, 23: reditus ad rem aptus et concinnus, Cic. de Or. 3, 53, 203: transgressio verborum, id est hyperbaton, Quint. 9, 3, 91.—2.Transf. to the person: alii in eādem jejunitate concinniores, id est, faceti, florentes etiam et leviter ornati, Cic. Or. 6, 20; Nep. Epam. 5, 1: concinnus et elegans Aristo, Cic. Fin. 5, 5, 13; cf. also of the painter Nicophanes: elegans et concinnus (pictor), Plin. 35, 10, 36, 111. —II. Subject. ( = commodus, II.): concinnus alicui, suited to, fit, appropriate for; of persons, suiting one's self to, courteous, pleasing, etc. (rare): viris Venus ut concinnior esset, Lucr. 4, 1276: concinnus amicis, Hor. S. 1, 3, 50.—B. Concinnum est = commodum est: age, age, ut tibi maxime concinnum est,
it is pleasing, agreeable
, Plaut. Mil. 4, 2, 33.—Adv.1. In the form concinnē, fitly, beautifully: concinne et lepide vestita, Plaut. Ep. 2, 2, 38. —Of discourse, elegantly, neatly, etc., Cic. de Or. 2, 19, 81; id. N. D. 2, 27, 69; id. Rosc. Com. 16, 49.—Comp.: eloqui, Aus. Grat. Act. ad Gratian. 8: saliunt aquae, Fronto de Orat. 1, p. 242 Mai.—Sup. of the adj. and adv. apparently not in use.—2. In the form concinnĭter, Gell. 18, 2.