Concilium, concílij, pen. cor. A councell or assembly of councellours: a company or mulcitude.Concilium deorum, Concilium dueum.Cic. Plin. Cœtus & concilium.Cic.Concilia & conuenticula.Cic.Companies and assemblies.Animatum concilia.Stat.HorrendÛ CyclopÛ concilium. Vir. The terrible multitude.Ferarum concilium.Ouid.A company of beastes.Iouis concilium, Id est deorum qui circa Iouem sunt. Hor. Nobile concilium Musarum.Stat.The worthy company.Sanctum concilium patrum. Horat. Amœna piorum concilia.Virg.Infaustum concilium.Stat. Inuiolabile concilium. Claud. Coire in concilium. Lucr. To assemble in a councell.Coactum concilium. Quint. A councell gathered.Conuocare concilium. Cæsar. To call a councell.Concilia vel instituta dimittere, vel habita rescindere. Cice. To dimisse councels begun.Indicere concilium.Liu.To summon or appoint.Habere concilium.Cic.To holde a councell.Habere deorum concilia.Virg.Peragere concilium. Cæsar. Idem. In diuinum animorum concilium cœtumque proficisci. Cic Vocare concilium.Ouid.To call a councell.In concilium deorum vocari.Cic. Concilium, pro coagmento. Lucret. Concilium genitale. Lucret. Concilium herba. Plin. A certaine hearbe.
Lewis and Short: Latin dictionary
concĭlĭum, ii, n. [con- and root cal- of calo; Gr. kale/w; cf. clamo], a collection of people, an association, gathering, union, meeting, assembly, = coetus (class.). I. In gen.: videre ambas in uno concilio, Plaut. Mil. 2, 2, 96; id. Clst. 4, 2, 33: Camenarum cum Egeria, Liv. 1, 21, 3: ab sede piorum, coetu concilioque abigi, id. 2, 38, 4: pastorum, Cic. Off. 3, 9, 38: deorum, id. Tusc. 1, 30, 72; id. Div. 1, 24, 49; cf. caelestium, id. Off. 3, 5, 25: divinum animorum, id. Sen. 23, 84: concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur, id. Rep. 6, 13, 13: (Cyclopum) Concilium horrendum, Verg. A. 3, 679: amoena piorum Concilia, id. ib. 5, 735: Musarum, Stat. Th. 6, 355: mulierum, id. ib. 3, 178.—Poet. of animals: inque ferarum Concilio medius sedebat, Ov. M. 10, 144; and trop.: tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere, id. Fin. 2, 4, 12.—II. Esp. A.An assembly for consultation, a council (in concreto; on the contrary consilium signifies the counsel in abstracto that is taken in such an assembly. The meanings, however, often pass over to each other; hence in MSS. and edd. a freq. confusion of the two words; cf. consilium), Caes. B. G. 1, 30 fin.; cf. id. ib. 7, 1: (opiniones), quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque proferendae sunt, Cic. Fin. 2, 24, 77: inire, Plaut. Capt. 3, 1, 33: habere, id. Mil. 3, 1, 3: convocare, Caes. B. G. 1, 40; 2, 10; 3, 3: vocare, Verg. A. 10, 2: cogere, id. ib. 11, 304: dimittere, Caes. B. G. 1, 18; 1, 33 al.; Cic. Leg. 2, 12, 31 al.: transferre Lutetiam, Caes. B. G. 6, 3: in posterum diem differre, Curt. 6, 11, 9: dare legatis, Liv. 43, 17, 7: indicere, id. 1, 50, 4: constituere diem concilio, Caes. B. G. 1, 30: Messene ab Achaeis, quod concilii eorum recusaret esse, oppugnari coepta est, i. e.
a member of the Achaian league
, Liv. 36, 31, 1: concilio excesserunt, id. 32, 22, 12: sanctum Patrum, Hor. C. 4, 5, 4 et saep.—B.A close conjunction, i. e. union, connection (esp. freq. in Lucr.): coetu concilioque Nil facient (primordia rerum), etc., Lucr. 2, 920: materiaï concilium, id. 1, 518: in concilium coire, id. 2, 564 sq.; cf. id. 1, 772; 1, 1081; 2, 565.—Transf., a bond of union, tie: hoc mihi tecum concilium manebit, Ov. M. 1, 710.—2.A sexual union, coition: corporalia, Arn. 2, 54; cf.: primordia quae genitali Concilio possent arceri, Lucr. 1, 183. —(b). (As an incentive to this.) The blossom of the plant iasione, Plin. 22, 22, 39, 82.