Conâmen, pen. prod. liuius conáminis, n. g. pen. cor. Ouid. IdÊ. Exiguo funem conamine traxit. Ouid.He drue softly.Alarum conamen perditur. Lucret. His sleeyng is lost.Conamen sumere ab aliquo.Ouid.Magno conamine aliquid agere.Ouid.To do diligently and with earnest endeuour.Primæ pugnæ conanime contuso, fractísque cœptis. Sil. Mobile conamen. Lucan. Nimble indeuouring.Validum conamen. Sil. Ital. Great labour or endeuour.
Lewis and Short: Latin dictionary
cōnāmen, ĭnis, n. [id.], an effort, exertion, struggle (poet.): alarum, Lucr. 6, 836: eundi, id. 6, 326: magno conamine, Ov. M. 3, 60; cf. id. ib. 8, 366; id. F. 4, 325; Luc. 4, 287.—In plur.: conamina mortis, Ov. M. 10, 390; Lucr. 6, 1040.—II. Concr., a support, prop: constitit (infans), adjutis aliquo conamine nervis, Ov. M. 15, 224.