Constrúctio, onis, f. gen. Verbale. Plin. iunior. Building: framing: making: ioyning togither.Constructio hominis, Ci.The sraming and forming of a man.Constructio verborum.Cic.The order, construction, or placing of wordes.Apta & quasi rotunda verborum constructio.Cic.Magna & ornata constructio verborÛ. Author ad Heren.
Lewis and Short: Latin dictionary
constructĭo, ōnis, f. [construo], a putting or placing together, a joining together (in good prose; most freq. in Cic.; not in Quint.). I.Lit. (rare): lapidum, Sen. Cons. Polyb. 18 (37), 2.—II.Transf., an erecting, building, construction: hominis, Cic. Ac. 2, 27, 86: ejus (gymnasii), Traj. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 2.—In plur., Pall. Nov. 22, 1. —III.Trop.A. Of discourse, a fit connection: verborum constructio et numerus, Cic. Or. 12, 37: oratio conformanda non solum electione, sed constructione verborum, id. de Or. 1, 5, 17; id. Brut. 78, 272; and absol.: nolo tam minuta haec constructio appareat, id. Or. 44, 150; Plin. Ep. 1, 16, 2.—B. In gram., grammatical connection, construction ( = conformatio verborum, Cic. de Or. 1, 33, 151), Prisc. p. 1061 sq. P. et saep.