Commendátio, Verb. Cic.Commendation: praysing: a setting out or habling: auauncing of the worthinesse of a thing.Caput commendationis alicuius.Cic.Ad cæteros coutempti hominis cõmendatio non defuit. Ci. Exequi ambitione quadam commendationes alicuius.Cic.Intelligere commendationem maximo vsui esse sibi.Cicer.To vnderstand that ones commendation doth much further him. Commendatio.Cic.Praise.Commendatio ac indicium.Cic.Honoris petitio & commendatio.Cic.Ingenij commendationem euertere.Cicer.To marre the praise and commendation of.Liberalitatis commendatio.Cic.A praise for liberalicie.Oculorum commendatione aliquid animis tradi.Cic. Accurata commendatio.Cic.Breuis commendatio. Plin. Vulgaris commendatio. Cic.In vulgus commendatio.Cic.Reputation or estimation among the people.Oratio probitatis commendatione, boni viri speciem debet tueri.Cic.Homo per se cognitus nulla commendatione maiorum. Ci. Without any auncestours to set him forth.Ad gloriam commendatio prima est adolescenti.Cic.The first setting forth of a young man to glory, is, &c.Prima commendatio proficiscitur modestia. Ci. The first commendation proceedeth of.In prima commendatione dicere aliquid, vel ponere.Cicer.To commend or praise, that especially.Commendatio accersita. Plin. A commendation or setting forth not of nature.Commendationem ineuntis ætatis ab impietate & scelere ducere.Cicer.To make his youth first of all famous and notable by some impious and wicked acte.Obrepere ad honores errore hominum, commendatione fumosarum imaginum.Cic.By the setting forth or furtherance of smokie images.
Lewis and Short: Latin dictionary
commendātĭo, ōnis, f. [commendo], a commendation, recommending (in good prose, and very freq.). I. In abstr., as an act: amicorum, Cic. Fam. 1, 3, 1; 12, 26ter;id. Fin. 5, 15, 41; Sall. C. 35, 1; Quint. 9, 2, 59; cf. id. 5, 10, 41; 4, 3, 17; Suet. Caes. 75; id. Aug. 46 al.—In plur., Cic. Fam. 13, 32, 1.—With gen. obj.: ad ceteros contempti hominis, Cic. Att. 8, 4, 1: sui, id. Or. 36, 124 (opp. offensio adversarii); Dig. 1, 16, 4, 3: commendationes morientium, Cic. Fin. 3, 20, 65; cf. commendo, I. B. 2.—B.Trop., by the eyes: oculorum, Cic. de Or. 2, 87, 357: naturae, id. Planc. 13, 31.—II. In concr., that which recommends, the excellence of a thing, worth, praise, a recommendation: ingenii, Cic. Brut. 67, 238: liberalitatis, id. Fam. 1, 7, 9: majorum, id. Cat. 1, 11, 28: probitatis, id. de Or. 2, 52, 211: fumosarum imaginum (i. e. nobilitatis), id. Pis. 1, 1: tanta (erat) oris atque orationis, Nep. Alcib. 1, 2: formae atque aetatis, Auct. B. Alex. 41: animi, Quint. 4, 2, 113: morum, id. 11, 3, 154: prima commendatio proficiscitur a modestiā, Cic. Off. 2, 13, 46; cf. id. ib. 45; id. Deiot. 1, 2: Epicurus, cum in primā commendatione voluptatem dixisset, id. Fin. 2, 12, 35; cf. id. ib. 5, 14, 40.