Bruma, brumæ. Plin. The stay of the sunne in winter: the shortest time of the yeare: winter.Brumæ canæ frigora. Sen. Bruma cano horrida gelu. Virg.Bruma intractabilis.Virg. Brumæ bybernæ tÊpora. Prop. Iners bruma. Horat. That maketh men slothfull.Innozia bruma. Claud. Mitior bruma. Claud. Amilde winter.Nimbosa bruma.Stat. Perenni bruma fœdare. Claud. Riphæa bruma.Val. Flac. Sæua bruma. Seneca. Spirans bruma.Iuuen.Whishing with winde.Brumæ in plurali.Cic.Brumæ terdenæ. Martial. Thirtle yeare.
Lewis and Short: Latin dictionary
brūma, ae, f. [for brevima, breuma = brevissima: dicta bruma quod brevissimus tunc dies est, Varr. L. L. 6, 8 Müll.: bruma a brevitate dierum dicta, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.; cf. Isid. Orig. 5, 35, 6; Gesn. Claud. Rapt. Pros. 2, 106; Ruhnk. ad Ter. Phorm. 4, 4, 28]. I.Lit., the shortest day in the year, the winter solstice, Lucr. 5, 746; Varr. L. L. l. l.; Ter. Phorm. 4, 4, 28: circa brumam serendum non esse, Plin. 18, 24, 56, 204 al.—Plur.: solis accessus discessusque solstitiis brumisque cognosci, Cic. N. D. 2, 7, 19; 2, 19, 50; Ov. F. 1, 163.— II.Transf.A. In gen., the winter time, winter (mostly poet.): musculorum jecuscula brumā dicuntur augeri, Cic. Div. 2, 14, 33: novissimus dies brumae, Plin. 16, 39, 74, 191: ver proterit aestas, Interitura, simul Pomifer auctumnus fruges effuderit, et mox Bruma recurrit iners, Hor. C. 4, 7, 12; Phaedr. 4, 23, 19: serite hordea campis Usque sub extremum brumae intractabilis imbrem,
even to the last rain of rough winter
, Verg. G. 1, 211; 3, 321.—So, horrida cano gelu, Verg. G. 3, 443: frigida, id. A. 2, 472: hiberna, Tib. 1, 4, 5; Ov. Ib. 37; Prop. 1, 8, 9: tepidae, Hor. C. 2, 6, 18: nives illinet agris, id. Ep. 1, 7, 10: per brumam, id. ib. 1, 11, 19: brumae tempore, Juv. 3, 102; Val. Fl. 5, 602; Stat. S. 1, 3, 89 al.—B. In the most gen. sense (pars pro toto), poet., a year; plur., Manil. 3, 607; Mart. 4, 40, 5; 10, 104, 9.