Arteria, arteriæ, f. gen. Plin. An arterie or vaine, wherein vitall spirite mixed with bloud doth runne in the body.Ateriæ micant.Cic.The pulses beate or goe.Aspera arteria.Cic.The winepipe. Genere neutro Lucretius vsus est.
Lewis and Short: Latin dictionary
artērĭa, ae, f. (artērĭum, i, n., v. infra), = a)rthri/a. I.The windpipe: arteria ad pulmonem atque cor pertinens, Plin. 11, 37, 66, 175; 20, 6, 22, 49; so id. 22, 25, 66, 136; Gell. 17, 11, 2 al.—From its internal roughness, also called arteria aspera (Gr. traxei=a a)rthri/a): cum aspera arteria (sic enim a medicis appellatur) ostium habeat adjunctum linguae radicibus, Cic. N. D. 2, 54, 136; Cels. 4, 1.—And since it consists of two parts, also in the plur.: laeduntur arteriae, Auct. ad Her. 3, 12: arteriae reticendo acquiescunt, id. ib. 3, 12; Plin. 22, 23, 48, 100; Suet. Ner. 25; id. Vit. 2; Gell. 10, 26, 9.—Once in the neutr. plur.: artērĭa, ōrum, Lucr. 4, 529.— II.An artery: sanguis per venas in omne corpus diffunditur et spiritus per arterias, Cic. N. D. 2, 55, 138; cf. id. ib.fin.; Sen. Q. N. 3, 15; arteriarum pulsus citatus aut tardus, etc., Plin. 11, 37, 88, 219: arteria incisa non coit neque sanescit, Cels. 2, 10.—Sometimes it interchanges with vena; cf. Gell. 18, 10, 4 sq.