Artus, ártuum, ártubus, pen. cor. m. g. pluralis tantum numeri. Members or limmes of the bodye betwene the ioyntes, taking bones, flesh, and sinewes.Artuum dolor.Cic.The ioyut sickenesse.Adulti artus.Stat.Collapsi.Ouid. Exanimes. Ouid.Extinctos ferrum demittere in artus.Ouid.Gelidi.Ouid. Graciles. Ouid.Infirmi. Lucret. Putres. Stat.Semianimes.Ouid. Semineces. Ouid.Spirantes. Lucan. Tumidi. Lucret. Sitis miseros adduxerat artus. Virgil. Had shrunke theis ioyntes. Ardent artus. Cic.Sopor fessos complectitur artus.Virg.Contremiscere omnibus artubus Cicer.To tremble all the ioyntes of his body.Sanguine defecti artus.Ouid. Denudare artus. Senec.Miseros depascitur artus.Virg.Dilacerare artus suos.Senec.Elapsi artus in prauum.Tacit.Out of ioynt.Eneruare artus.Ouid. Mortales exuit artus. Ouid.Fraudare artus anima.Ouid.Sopor irrigat artus.Virg. Lassare artus. Ouid.Nudare artus Sil. Macies obduxit artus. Ouid.Tremor occupat artus.Ouid.He trembled.Anbelitus quatit artus.Virg.He panted with breathing.In artus redire natando dicuntur corpora luxata Pli.When a limme out of ioyut commeth into his place againe.Spiritus regit artus.Virg.Remlttere artus Senec. Remollire artus. Ouid, Nexos attus resoluere.Virg.Seducere artus ab anima Virg.Suffulcire artus. Lucret. Titubantes sustinere artus.Ouid.Faint or ferble.Torrentur febribus artus.Ouid.Tremit artus, pro Artubus tremit.Virg.
Lewis and Short: Latin dictionary
arto (not arcto), āvi, ātum, 1, v. a. [1. artus], to draw or press close together, to compress, contract (not found in Cic.). I. A..Lit.: omnia conciliatu artari possunt, Lucr. 1, 576: libros, Mart. 1, 3, 3; Col. 12, 44, 2: vitis contineri debet vimine, non artari, Plin. 17, 23, 35, 209: angustias eas artantibus insulis parvis, quae etc., id. 3, 6, 13, 83.—B.Trop., to contract, straiten, limit, curtail: fortuna humana fingit artatque ut lubet, i. e. in angustias redigit, Plaut. Capt. 2, 2, 54 Lind.; Liv. 45, 56: tempus,
to limit
,
circumscribe
, Dig. 42, 1, 2; 38, 9, 1: se,
to limit one's self
,
to retrench
, ib. 1, 11, 2 al. —II. In gen., to finish, conclude, Petr. 85, 4.—Hence, artātus, a, um, P. a., contracted into a small compass; hence, narrow, close; and of time, short: pontus, Luc. 5, 234: tempus, Vell. 1, 16.