A reason to proode: an argument: a matter to speake or write of, or the sunune of a matter written. Argumentis & rationibus docere. Cic. Argumenta criminis alicuius. Quint. The reasons to proue. Affers omnia argumenta, cur dij fint. Cic. Agere argumentis. Cic. To dispute with reasons. Astringere breuiter argumenta. Cic. Argumenta sparsa colligere. Quint. Argumentis colligere. Quint. Argumenta commemorare. Lucret. Argumenta vtriusque partis inter se comparare. Quint. Aduersarij argumenta cum nostris componere. Quint. Argumentum confirmat ratio. Cic. Argumento confirmare. Cic. Argumenta congerere. Quint. Argumentis causam viriliter defendere. Quint. Argumenta dicere. Quint. Dilatare argumentum. Cic. Docere multis argumentis Deum vnum esse. Cic. Argumentum ducere re aliqua Quint. Ducere argumenta ex re aliqua. Cic. In argumentÛ ducere rem aliquã. Quint. To bring for profe. Excogitare argumenta. Cic. Argumentis piti Quint. In argumentum obijcere. Quint. To obiect as a proofe. Argumentis onerare iudicem. Quint. Inter argumenta ponere. Quint. Refellere argumentis. Cic. Argumentis resistere. Quint. Argumentum soluere. Quint. Argumenta tractare. Quint. Argumenta ex causa trahere. Quint. Vti argumentis. Cic. Argumenta distincta ac perspioua. Quint. Argumentum frigidum. Quint A simple argument. Argumentum graue. Quint. A weightie argument. Grauissimum & firmissimum argumentum. Cic. Argumenta horrida & confragosa. Quint. Argumenta parua. Quint. Argumenta persuasibilia. Quint. Argumentum simplex & breue. Quint. Argumentum vanum. Quint. Of no force. Sine argumento maledicere alicui. Cic. Without cause or iust occasion. Indicarem antea istud plurimis argumentis. Cic. By many coniectures or tokens. Quid habuit argumenti aut rationis res, quamobrem, &c. What cause or reason was there? Argumenta at que indicia. Cic. Coniectures and tokens. Quæ res pertenui nobis argumento indicióque patefacta est. Cic. By very small coniecture and suspicion. Argumentis & oculis deprehendere. Quint. Argumento oculorum atque coniectura animi scrutari amplitudinem. solis. Plin. By sight and coniectnce of, &c. Accipere argumentÛ certissimum. Cic. To take a sure tokÊ. Argumento graui aliquid comporire. Cic. Argumenta alicui rei dicere. Plaut. Argumentis rem aliquam exquirere. Plaut. Satis est argumenti, nihil esse debitum Næuio, quòd. &c. Ci. It is sufficient proofe, or a sufficient presumption. Satis magno argumento esse debet, quod, &c. Cic. It should be a sufficient proose. Cui argumento adest oppidum. Plin. To consirme. which thing the towne, &c. Hoc mihi maximo argumento ad huius innocentiam poteraresse. Cic. A great proofe of. Magno argumento sit. Cic. Argumenta instituere, Plaut. Argumenta lo qui, Plaut. Argumentum morum. Quint. Argumento patet Quint. Pro argumento illa procursatio Numidarum, Annibalem excrcitúmque castris non mouisse. Liu. That out ridyng was a proofe or presumption that. Scire cupio, quid habeat argumenti ista manumissio. Cic. What cause or reason there was. Argumento. Ablatiuus elegans. Plin. Mares negantur anno diutius viuere: argumento, quia nulla, &c. The coniecture or presumption whereof is, that, &c. Argumentum scripturæ. Quint. The argument or matter that one writeth of. Tabulæ verò nouæ quid habent argumenti, nisi. &c. Cicer. What else do they conteyne: what other thing is the matter and effect of? Argumentum & sententia alicuius concionis. Cic. Absque argumento & sententia epistola. Cic. Explicare argumentum. Cic. In vno argumento versari. Cic. Componere argumentum. Cic. Argumentum epistolæ. Cic. The matter or effect of. Argumentum ad scribendum deest. Cic. I knowe not what to write of. Ad scribendum aliquid argumenti dare. Cic. Dare argumentum epistolæ. Cic. Egere argumento epistolarum. Cic. Habere scribendi argumentum. Cic. Argumenta picturæ. Cic. The deuise of a thing portrayed. ArgumÊtum operis cælati, vel textilis picturæ, & peripetasmatum. Bud. The historie wrought in plate or arris. Argumentum ingens. Bud. ex Virg. A large matter. Argumentum esse alicui erroris. Ouid. Cause: occasion. Nummorum argumenta. Cic.

I. A.. The means by which an assertion or assumption may be made clear, proved, an argument, evidence, proof (and in particular, that which rests upon facts, while ratio is that which depends upon reasoning): argumentum est ratio, quae rei dubiae facit fidem, Cic. Top. 2, 7: quid est argumentum? Probabile inventum ad faciendam fidem, id. Part. Or. 2: argumentum est ratio probationem praestans, quā colligitur aliquid per aliud, et quae, quod est dubium, per id quod dubium non est, confirmat, Quint. 5, 10, 11: de eā re signa atque argumenta paucis verbis eloquar, Plaut. Am. 5, 1, 35; 1, 1, 267; id. Rud. 4, 3, 84; id. Truc. 2, 6, 26 al.: commemorando Argumenta fidem dictis conradere, Lucr. 1, 401; so id. 1, 417: argumenta multa et firma ad probandum, Cic. Brut. 78, 272: aliquid exemplis magis quam argumentis refellere, id. de Or. 1, 19, 88: argumento esse, Liv. 5, 44; 39, 51: litterae ad senatum missae argumentum fuere, etc., id. 8, 30: In argumentum fidei retentum pallium ostendit marito, Vulg. Gen. 39, 16; ib. Act. 1, 3: inopia fecerat eam (rem parvam) argumentum ingens caritatis, Liv. 5, 47: libertatis argumentum, Tac. G. 25: Est fides argumentum non apparentium, Vulg. Heb. 11, 22: addit pro argumento, Suet. Calig. 8: velut argumentum rursus conditae urbis, id. ib. 16: levibus utrimque argumentis, id. Galb. 7 et saep.—

B. A sign by which any thing is known, a mark, token, evidence: animi laeti Argumenta, signs, indications, Ov. M. 4, 762: voti potentis, id. ib. 8, 745: unguentarii myrrham digerunt haud difficulter odoris atque pinguetudinis argumentis, according to the indications of smell, etc., Plin. 12, 15, 35, 68: caelum quidem haud dubie caelati argumenti dicimus, id. 2, 4, 3, 8: amoris hoc est argumentum, non malignitatis, Petr. 137, 8: argumenta viri, i. e. indicia, Juv. 9, 85 al.—

II. The matter which lies at the basis of any written or artistic representation, contents, subject, theme, argument, u(po/qesis: Argumentum plura significat. Nam et fabulae ad actum scaenicarum compositae argumenta dicuntur: et orationum Ciceronis velut thema ipse exponens Pedianus, argumentum, inquit, tale est: quo apparet omnem ad scribendum destinatam materiam ita appellari, Quint. 5, 10, 9 and 10.

A. Of every kind of representation in writing.

1. Lit.: argumentum est ficta res, quae tamen fieri potuit, Cic. Inv. 1, 19; id. Att. 15, 4, 3: tabulae novae, quid habent argumenti, nisi ut, etc., what is their drift? what do they mean? id. Off. 2, 23, 84: epistulae, id. Att. 10, 13; 9, 10; 1, 19.

a. But esp. freq., the subject-matter of a poem or fictitious writing, the subject, contents: post argumentum hujus eloquar tragoediae, Plaut. Am. prol. 51; cf. id. ib. 96; so id. Trin. 3, 2, 81: argumentum narrare, Ter. And. prol. 6: fabulae, id. Ad. prol. 22: Livius Andronicus ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere, i. e. a scenic representation of a subject in its connection, Liv. 7, 2: spectaculum, quo argumenta inferorum explicarentur, Suet. Calig. 57.—Hence,

b. Meton. (part for the whole), a poem in gen.: explicare argumenti exitum, Cic. N. D. 1, 20, 53: hoc argumento se describi sentiat, Phaedr. 4, 8; so id. 4, 16; 5, 3; cf. Enn. ap. Gell. 2, 29 fin.: sumque argumenti conditor ipse mei, I am myself the subject of my poem, Ov. Tr. 5, 1, 10.—

2. Trop., intrinsic worth, reality, truth: haec tota fabella ... quam est sine argumento, without value, reality, Cic. Cael. 27: non sine argumento maledicere, not without some reason, id. ib. 3 fin.—

B. The subject of artistic representations (sculpture, painting, embroidery. etc.): ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis, Cic. Verr. 2, 4, 56: (cratera) fabricaverat Alcon Hyleus, et longo caelaverat argumento, Ov. M. 13, 684; cf. id. ib. 2, 5 sq.: vetus in telā deducitur argumentum, id. ib. 6, 69; Verg. A. 7, 791: Parrhasii tabulae, Suet. Tib. 44.— In philos. lang., a conclusion, a syllogism: Nam concludi non potest nisi iis, quae ad concludendum sumpta erunt, ita probatis ut falsa ejusdem modi nulla possint esse, Cic. Ac. 2, 14, 44 al.