Anxius, Adiectiuum, ab Ango angis. Cic.Carefull: heany.Anxiæ ægritudines & acerbæ.Cic.Painesull and grieuous.Anxio animo esse.Cic.To haue a heany and carefull minde.Anxia cura. Plin. Heauy care.Anxia oratio. Gell. Made with to much diligence.Anxij senes.Cic.Carefull old men. Anxius, cum genitiuo. vt Anxius securitatis nepotum. Pli. Carefull for the securitie of his nephewes.Anxius mentis.Ouid.In anguish and care of minde.Anxius gloriæ alterius. Liuius. In anguish and griefe for the honour of an other.Anxia sunt viræ pectora nostra tuæ.Ouid. Id est, De tua vita solicitus est meus animus. Cum accusatiuo, vt Anxius vicem suam.Liu.In anguish and care for the danger that he is in. Cum ablatiuo, vt His anxij curis homines.Liu.Anxium habere aliquem dicitur res. Hirtius. To vere and grieue.
Lewis and Short: Latin dictionary
anxĭus, a, um, adj. [v. ango], distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind). I.Lit.: neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur, Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.: anxietas and angor.—But frequently momentary' anxiae aegritudines et acerbae, Cic. Tusc. 4, 15, 34: anxio animo aut sollicito esse, id. Fin. 2, 17, 55: spiritus anxius, Vulg. Bar. 3, 1: senes morosi et anxii, Cic. Sen. 18, 65: Oratio pauperis, cum anxius fuerit, Vulg. Psa. 101, 1: anxius curis, Ov. M. 9, 275: mentes, Hor. C. 3, 21, 17: anxius angor, Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.—With gen. animi or mentis: animi anxius, Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether: anxius mentis, Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).—The object on account of which one is anxious or solicitous is put, (a). In abl.: gloriā ejus, Liv. 25, 40: omine adverso, Suet. Vit. 8: venturis, Luc. 7, 20.—(b). In gen. (diff. from the preced. gen. animi and mentis): inopiae, Liv. 21, 48: furti (i. e. ne furtum fiat), Ov. M. 1, 623: vitae, id. H. 20, 198: securitatis, Plin. 15, 18, 20, 74: potentiae, Tac. A. 4, 12: sui, id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.—(g). With de: de famā ingenii, Quint. 11, 1, 50: de successore, Suet. Calig. 19: de instantibus curis, Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.—(d). With ad: ad eventum alicujus rei, Luc. 8, 592.—(e) With in and abl.: noli anxius esse in divitiis, Vulg. Eccli. 5, 10.—(z) With ne and an: anxius, ne bellum oriatur, Sall. J. 6, 6: anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret, Tac. A. 14, 13.—II.Transf.A. In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome: curae, Liv. 1, 56 (cf.: anxius curis, Ov. M. 9, 275): timor, Verg. A. 9, 89: accessu propter aculeos anxio, Plin. 12, 8, 18, 33.—B.Prepared with anxious care: elegantia orationis neque morosa neque anxia, Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.—Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.): aliquid ferre, Sall. J. 82, 3: auguria quaerere, Plin. 11, 52, 114, 273: certare, Suet. Ner. 23: aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui, Gell. 20, 1: anxie doctus, Macr. S. 5, 18; 7, 7.—Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai; and formed by magis: magis anxie, Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin.