Affinitas, penultirna corr. Denominatiuum. Cicer.Affinitie: aliaunce.Affinitatis coniunctio.Cic.Affinitas perpetua. Vide PERPETVVS. Affinitate sese deuincire cum aliquo.Cic.To ioyne himselfe to one by affinitie or aliaunce.Affinitates iungere.Liu.To make aliaunce by mariage.Affinitatem dirimere. Tac. To breake aliaunce.
Lewis and Short: Latin dictionary
affīnĭtas (adf-), ātis, f. [affinis] (gen. plur. adfinitatium, Just. 17, 3), the state or condition of adfinis. I.Relationship or alliance by marriage, esp. between a father and son-in-law, Ter. And. 1, 5, 12 Ruhnk. (cf. affinis): adstringere inter aliquos, Plaut. Trin. 3, 2, 73: effugere, Ter. And. 1, 5, 12; so id. Hec. 4, 4, 101: caritas generis humani serpit sensim foras, cognationibus primum, tum adfinitatibus, deinde amicitiis, post vicinitatibus, Cic. Fin. 5, 23, 68: adfinitate se devincire cum aliquo, id. Brut. 26: cum aliquo adfinitate conjungi, Nep. Paus. 2, 3: in adfinitatem alicujus pervenire, id. Att. 19, 1: contrahere, Vell. 2, 44: facere inter aliquos, id. 2, 65: jungere cum aliquo, Liv. 1, 1: adfinitate conjunctus,
allied by marriage
, Suet. Ner. 35: in adfinitatis jura succedit, Just. 7, 3.—Meton., the persons so related, like kindred in Engl.: patriam deseras, cognatos, adfinitatem, amicos, Plaut. Trin. 3, 2, 75.—II. Fig., relationship, affinity, union, connection (rare), Varr. R. R. 1, 16: litterarum, Quint. 1, 6, 24: per adfinitatem litterarum, qui fw/r Graece, Latine fur est, Gell. 1, 18, 5: tanta est adfinitas corporibus hominum mentibusque, id. 4, 13, 4.