Affinis, pen. longa. Adiectiuum ex Ad & Finis compositum. Affines. Festus. In sieldes adioyning: next vnto.Affines. Modestinus. In men, of aliaunce by mariage. Affinis, per traoslationem dicitur alicuius rei particeps, & quasi coniunctus ei. Iungitur autem genitiuo vel datiuo. Pertaker: priuie vnto: accesiarie.Affinis alicuius culpæ, & alicui culpæ.Cic.Accessarie: culpable: pertaker of the faulte.Affinis facinori.Cic.Negotijs publicis affinis.Plaut.That is occupied in the cõmon affayres.Noxæ affiuis.Liu. Rei capitalis affinis. Cic.Affinis rerum quas fert adolescentia. Ter. Pertaker of the plcasures of youth: or that youth deliteth.Sceleri, vel sceleris affinis.Cic.Giltie.Suspicionis affinis.Cic.That may instly be suspected.Turpitudini affinis.Cic. Affinia vincula, Hoc est, vincula affinitatis.Ouid.
Affinitas, penultirna corr. Denominatiuum. Cicer.Affinitie: aliaunce.Affinitatis coniunctio.Cic.Affinitas perpetua. Vide PERPETVVS. Affinitate sese deuincire cum aliquo.Cic.To ioyne himselfe to one by affinitie or aliaunce.Affinitates iungere.Liu.To make aliaunce by mariage.Affinitatem dirimere. Tac. To breake aliaunce.
Lewis and Short: Latin dictionary
af-fīnis (better adf-), e, adj. (abl. adfini, Cic. de Or. 1, 15, 66; once adfine, Ter. Hec. 5, 3, 9; cf. Schneid. Gram. II. 222). I.Lit., that is neighboring or a neighbor to one (ADFINES: in agris vicini, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.), bordering on, adjacent, contiguous: gens adfinis Mauris, = confinis, Liv. 28, 17: saevisque adfinis Sarmata Moschis, Luc. 1, 430; also, near by family relationship, allied or related to by marriage, khdestei=s; and subst., a relation by marriage (opp. consanguinei, suggenei=s), as explained by Modestin. Dig. 38, 10, 4: adfines dicuntur viri et uxoris cognati. Adfinium autem nomina sunt socer, socrus, gener, nurus, noverca, vitricus, privignus, privigna, glos, levir, etc.: ego ut essem adfinis tibi, tuam petii gnatam, Att. ap. Paul. ex Fest. s. v. numero, p. 170 Müll. (Trag. Rel. p. 201 Rib.): Megadorus meus adfinis,
my son-in-law
, Plaut. Aul. 3, 4, 14; Ter. Heaut. 5, 1, 63: tu me, adfinem tuum, repulisti, Cic. Red. in Sen. 7: ex tam multis cognatis et adfinibus, id. Clu. 14; id. ad Quir. 5: Caesarem ejus adfinem esse audiebant, Auct. B. Afr. 32: quanto plus propinquorum, quo major adfinium numerus, Tac. G. 20, 9: per propinquos et adfines suos, Suet. Caes. 1: adfinia vincula, Ov. P. 4, 8, 9.—II. Fig., partaking, taking part in, privy to, sharing, associated with; constr. with dat. or gen.; in Pac. with ad: qui sese adfines esse ad causandum volunt, Pac.ap.Non. 89, 11 (Trag. Rel. p. 80 Rib.): publicis negotiis adfinis, i. e. implicitus, particeps,
affīnĭtas (adf-), ātis, f. [affinis] (gen. plur. adfinitatium, Just. 17, 3), the state or condition of adfinis. I.Relationship or alliance by marriage, esp. between a father and son-in-law, Ter. And. 1, 5, 12 Ruhnk. (cf. affinis): adstringere inter aliquos, Plaut. Trin. 3, 2, 73: effugere, Ter. And. 1, 5, 12; so id. Hec. 4, 4, 101: caritas generis humani serpit sensim foras, cognationibus primum, tum adfinitatibus, deinde amicitiis, post vicinitatibus, Cic. Fin. 5, 23, 68: adfinitate se devincire cum aliquo, id. Brut. 26: cum aliquo adfinitate conjungi, Nep. Paus. 2, 3: in adfinitatem alicujus pervenire, id. Att. 19, 1: contrahere, Vell. 2, 44: facere inter aliquos, id. 2, 65: jungere cum aliquo, Liv. 1, 1: adfinitate conjunctus,
allied by marriage
, Suet. Ner. 35: in adfinitatis jura succedit, Just. 7, 3.—Meton., the persons so related, like kindred in Engl.: patriam deseras, cognatos, adfinitatem, amicos, Plaut. Trin. 3, 2, 75.—II. Fig., relationship, affinity, union, connection (rare), Varr. R. R. 1, 16: litterarum, Quint. 1, 6, 24: per adfinitatem litterarum, qui fw/r Graece, Latine fur est, Gell. 1, 18, 5: tanta est adfinitas corporibus hominum mentibusque, id. 4, 13, 4.