Adipiscor, adipisceris. penscorr. adeptus sum adipísci, Ex ad & verbo antiquo apiscor: vt Adipisci diuias, gloriam, laudem, sapientiam, Plaut.To get: to obteyne: to oertake.Adipisci honores Cic.To get honour.Adipisci palmam.To obtayne the price or victorie.Adipisci senectutem.Cic.To come to age.Adipisci ordinem senatorium.Cic.To come vnto the state of a Senatour. Adipisci iudicium. Ter. To obtaine iudgement.De eadem causa bis iudicium adipiscier.Terent.To haue double iudgement.Ius nostrum adipisci Liu.To haue our right.Adipisci nuptias. Ter. To obtaine the matiage of one. Adipisci quempiam, pro Assequil de itinere dictum. Plt. Cic.To ouertake. Adipiscor, in passiuo significatu.Plaut.Adipiscendus.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
ăd-ĭpiscor, eptus, 3, v. dep. [apiscor], to arrive at, to reach.I.Lit.: occepi sequi; vix adipiscendi potestas fuit, Plaut. Ep. 1, 1, 13.—Hence also with acc., to reach, to overtake: fugientes Gallos Macedones adepti ceciderunt, Liv. 44, 28; cf. Drak. ad Liv. 2, 30, 14.—Far oftener, II. Fig., to attain to by effort, to get, obtain, acquire, to get possession of (by overcoming natural obstacles; diff. from impetrare, to reach or obtain by victory over another's will; and nancisci, by accident, Doed. Syn. III. pp. 145, 146; IV. p. 369): nuptias effugere ego istas malo quam tu adipiscier, Ter. And. 2, 1, 32: senectutem ut adipiscantur, omnes optant; eandem accusant adepti, Cic. de Sen. 2, 4: summos honores a populo Romano, id. Clu. 43: amplissimos dignitatis gradus, id. Fam. 10, 6: gloriam, Vulg. Eccli. 44, 7; 46, 3: quanta instrumenta (homo) habeat ad obtinendam adipiscendamque sapientiam, id. Leg. 1, 22, 59 al.; so Caes. B. G. 5, 39; Nep. Them. 9; id. Chabr. 2; Sall. C. 11, 7; Liv. 1, 32; Vell. 2, 116; Tac. A. 11, 22; Suet. Aug. 16; Vulg. Heb. 6, 15.— With ex: adeptum esse omnia e natura et animo et corpore et vitā, Cic. Ac. 1, 5, 19; cf. id. Leg. 1, 13, 35; 2, 23, 59.—With ut. adepti sunt, ut dies festos agitare possent, Cic. Verr. 2, 2, 21.—Absol.: non potestis adipisci, Vulg. Jac. 4, 2.!*? a. iis adipiscendi magistratus, they should strive for public honors (the consequens for the antecedens), Cic. Off. 1, 21, 72.—b. Nero in adipiscenda morte (Epaphroditi) manu adjutus existimabatur, i. e. consciscenda, in committing suicide, Suet. Dom. 14 Oud.; cf. Ov. Tr. 2, 92; Front. 4, 4, 15; and: invenire mortem, Verg. A. 2, 645. —c.Pass.: non aetate, verum ingenio, adipiscitur sapientia, Plaut. Trin. 2, 2, 88: haec adipiscuntur, C. Fannius ap. Prisc. p. 791 P.: amitti magis quam adipisci, Fab. Maximus, ib.; so esp. adeptus, Cic. de Sen. 2, 4; Sall. C. 7; id. J. 101; Tac. A. 1, 7, 9; Suet. Tib. 38; cf. Gell. 15, 13; Prisc. 790 sq.; Rudd. I. p. 288; Kritz ad Sall. C. 7, 3.—d. With gen.: arma, quīs Galba rerum adeptus est, Tac. A. 3, 55; ib. 6, 45 (here Halm reads apisceretur); Rudd. II. p. 120; Zumpt, 466.