Adimpleo, adímples, adimpléui, adimplêtum, penult. prod. adimplere. Plin. To supplie.Cochleis oculorum vicem cornicula bina prætentatu adimplent. Plin. Supplie the office of: or be in steede of, &c.
Lewis and Short: Latin dictionary
ăd-implĕo, ēvi, ētum, 2, v. a., to fill up, to fill full (in the class. per., e. g. in Liv. 38, 7, 13, and Plin. 11, 37, 52, 140, dub.). I.Lit.: Gangem decem fluminibus adimpleri, Aethic. Cosmogr. p. 709 ed. Gron.: quasi mare adimpleti sunt, Vulg. Eccli. 50, 3.— B.Trop.: adimpleti tibiarum cantu vocant deam suam, Jul. Firm. de Err. p. 10 (cf. adimpletor): adimplebis me laetitiā, Vulg. Psa. 15, 10.—II. Metaph., to fulfil (as a promise, prediction, duty), to perform, = absolvere, satisfacere, praestare: aliquid, Dig. 26, 7, 43: quod dictum est, Vulg. Matt. 1, 22: ut adimpleatur scriptura, ib. Joan. 13, 18: legem Christi, ib. Gal. 6, 2: Gratia vobis et pax adimpleatur,