Abstrudo, abstrûdis, pen. prod. abstrúsi, abstrûsum, penultima etiam prod. abstrúdere. To hide: to thrust out.Abstrudere penitus in profundo.Cic.Foris abstrudere.Plaut.Se in syluam abstrudere.Cic.To hide ones selfe.Tristitiam abstrudere.Tacit.To put awaye heauinesse and sadnesse.
Lewis and Short: Latin dictionary
abs-trūdo, ūsi, ūsum, 3, v. a., to push or thrust away, and hence to conceal (cf. abdo). I.Lit.: aurum, Plaut. Aul. 4, 6, 13; so ib. 4, 5, 3: id. Curc. 5, 2, 8: in cerebro colaphos,
to thrust into the brain itself
, id. Rud. 4, 3, 68 (cf. a similar passage from Verg. under abdo): mane me in silvam abstrusi densam, Cic. Att. 12, 15: tectum inter et laquearia, Tac. A. 4, 69.—II.Trop.: in profundo veritatem, Cic. Ac. 2, 10: tristitiam, Tac. A. 3, 6: metum, id. ib. 15, 5 al.—Hence, abstrūsus, a, um, P. a., hidden, concealed.A.Lit.: corpus abstrusum in flumine, Att. ap. Non. 308, 8 (Trag. Rel. p. 195 Rib.): insidias, Cic. Leg. Agr. 2, 49: terra, Ov. H. 7, 147: incendium, Vell. 2, 130, 4.—With dat.: serpens abstrusa terrae, Vell. 2, 129, 4.—2. In neutr. absol.: in abstruso esse,
to be in concealment
, Plaut. Poen. 1, 2, 129; to be unknown, Amm. 17, 7.—B.Trop.: dolor reconditus et penitus abstrusus, a concealed and inwardly repressed sorrow, Auct. Or pro Dom. 10: disputatio paulo abstrusior,
requiring a somewhat deeper investigation
, Cic. Ac. 2, 10, 30: homo abstrusus,
reserved
, Tac. A. 1, 24.—Sup. not used.— Adv. comp.: abstrūsĭus, Amm. 28, 1, 49: semet amandarunt, more closely.