Assumo, assûmis, pen. prod. assúmpsi, assúmptÛ, assúmere. To take: to receyue to: to take to much on one.Artes propter se assumendas putamus.Cic.Assumere sibi artem.Cic.Assumere copiam dicendi cum iure cíuili.Cic.To mire eloguence with the ciuile law.Generum assumere. Plin. To take a sonne in lawe.Genus orationis assomere ad causam aliquam.Cic.To vse kinde of stile in pleading a cause.Foris vel Extrinsecus assumere.Cic.Inuidiam assumere.Cic.Noctis assumere aliquantum.Cic.Nonnibil sibi nitoris asiumere. Quint. To adde some trimming or beautie.Robur assumere.Ouid.To take strength.Sacra Cereris quum essent de Græcia assumpta.Cic.Taken of the Grecians. Spem assumere. Tac. Voluptatem.Cic.To take or vse pleasure.Vxorem. Pliniun. Vires Ouid. Assumere aliquem. Horat. To associate to himselfe as his companion.Assumere aliquem in consilium.Plin. iun.To consulte or take counsaile with one: to take as counlailour.Assumere in societarem.Liu.To associate or make aliannce with.Assumere aliquem in nomen.Plin. iun.To choose one to beare his name, or be of his stocke.In exemplÛ operis aliquem sibi assumere. Quint. To choose or take one, whom he will imitate in his worke. Assumere oratores dicuntur, quum quid afferunt quod faciat ad ostendendam propositionem.Cic.And therefore the minor in a sillogiune is called Assomptio. Non authoritati assumo, sed pudori meo.Cic. Assumere sibí.Cic.To take much vpon him: to attribute much to himselfe.Assumere suæ laudi.Cic.To adde to his prayse.Assumere sibi, & Detrahere alteri contraria.Cic.Laudem sibi assumere.Cic.To atteibute.Assumere aliquid authoritatis.Cic.To take vpon him. Assumere, pro Esitare & cibum sumere. Cels. To eate.Assumere semel die epulas. Cels. To make one meale a day.Assumere cibum & potionem. Corn. Celsus. To eate, to drinke.
Lewis and Short: Latin dictionary
as-sūmo (ads-, Lachm., Halm, B. and K., Weissenb., K. and H.; ass-, Merk.), mpsi, mptum, 3, v. a., to take to or with one's self, to take up, receive, adopt, accept, take.I. In gen. A.Lit.: Plura sibi adsumunt quam de se corpora mittunt, Lucr. 2, 1124: cibus atque umor membris adsumitur intus, id. 4, 1091; so of nourishment, Cels. 1, 3; 5, 27, n. 17; Scrib. Comp. 200: numquam committet, ut id, quod alteri detraxerit, sibi adsumat, Cic. Off. 3, 5, 23: sacra Cereris adsumpta de Graeciā, id. Balb. 24, 55: socius et administer omnium consiliorum adsumitur Scaurus, Sall. J. 29, 2: eos in societatem consilii avunculi adsumunt, Liv. 2, 4, 2: adulescentes conscii adsumpti, id. ib.: in societatem armorum, id. 2, 22; so, in consilium, Plin. Ep. 3, 19; id. Pan. 8: in consortium, id. Ep. 7, 3: nec decet aliter filium adsumi, si adsumatur a principe, i. e.
is adopted
, id. ib. 7, 4; 8, 3: uxorem, id. ib. 83, 4: si rursum (uxor) adsumeretur, Tac. A. 12, 2: adsumptis duobus filiis ire perrexit, Vulg. Gen. 48, 1; ib. 2 Par. 23, 20: Tunc adsumpsit eum Diabolus, ib. Matt. 4, 5: adsumit Jesus Petrum, ib. Marc. 9, 1: quem (arietem) adsumens obtulit holocaustum pro filio, ib. Gen. 22, 13; ib. Lev. 14, 10 et saep.: in familiam nomenque, Tac. A. 1, 8 et saepe: cautum dignos adsumere, to take or choose as friends only those worthy of you, Hor. S. 1, 6, 51: adsumpsit Jesus duodecim, i. e. as his disciples, Vulg. Luc. 18, 31. —So of the assumption of our Lord to heaven: Dominus Jesus adsumptus est in caelum, Vulg. Marc. 16, 9; ib. Act. 1, 2.—B.Trop.: libero tempore, omnis voluptas adsumenda est, omnis dolor repellendus, Cic. Fin. 1, 10, 33: laudem sibi ex aliquā re, id. Mur. 14, 31: ut acer equus pugnae adsumit amorem, Ov. M. 3, 705: omne quod sumatur in oratione, aut ex suā sumi vi atque naturā aut adsumi foris, Cic. de Or. 2, 39, 163: alii (loci) adsumuntur extrinsecus, id. Top. 2, 8; id. Planc. 23, 56 Wund.: orator tractationem orationis sibi adsumet, id. de Or. 1, 12, 54.—Also, like arrogare, to usurp, to claim, assume, arrogate: neque mihi quicquam assumpsi neque hodie adsumo, Cic. Fam. 1, 9, 17; Auct. ad Her. 1, 1: cogam Assumptumque patrem commentaque sacra fateri, Ov. M. 3, 558.—Of discourse, to take up, begin (eccl. Lat., after the Hebrew): At ille adsumptā parabolā suā ait, Vulg. Num. 23, 18; 23, 7; ib. Job, 27, 1; 29, 1.—II. Esp., A. Sometimes, like accipio, without the idea of action, to receive, obtain: fetus Melliferarum apium sine membris corpora nasci, Et serosque pedes serasque assumere pennas, Ov. M. 15, 384: Qui sperant in Domino, adsument pennas sicut aquilae, Vulg. Isa. 40, 31: a ventis alimenta adsumere, Ov. M. 7, 79: illas assumere robora gentes, id. ib. 15, 421.—B.To take in addition to, to add to: si quis aliam quoque artem sibi adsumpserit, Cic. de Or. 1, 50, 217; 1, 37, 170: aliquantum jam etiam noctis adsumo, id. Fam. 7, 23 fin.: ne qui postea adsumerentur, Liv. 21, 19: Butram tibi Septiciumque et Sabinum adsumam, Hor. Ep. 1, 5, 28.—C. In logic, t. t., to add or join to a syllogism the minor proposition: Ea (propositio vera ac perspicua) est hujus modi: Si quo die Romae ista caedes facta est, ego Athenis eo die fui, in caede interesse non potui. Hoc quia perspicue verum est, nihil attinet approbari; quā re adsumi statim oportet hoc modo: fui autem Athenis eo die, Cic. Inv. 1, 36, 63; id. Div. 2, 51, 106; 2, 53, 108.—D. In gram.: adsumpta verba. a.Epithets, e)pi/qeta, Cic. Part. Or. 7. —b.Figurative expressions, tropes, Quint. 10, 1, 121.