Assuefacio, assuéfacis, pen. cor. assueféci. pen. prod. assuefactum, assuefácere. Liu.To accustome: to inure: by vse and continuaunce to bring to a thing.Impeno Pop. Romani parêre assuefecit. Cic.He accustomed them to obey, or be subiect to.Pullus mature sermoni assuefactus. Plin. Assuefacere se alicui rei.Cic.To accustome himselfe to.Assuefacere aliquÊ alicui rei.Cic.By long vling to bring to.Assuefacere aliquem ad supplicia.Liu.
Lewis and Short: Latin dictionary
assŭē-făcĭo (ads-, B. and K., Halm., Weissenb., Dinter), fēci, factum, 3, v. a. [assuetus], to use or accustom to something, to habituate, inure; constr., in Cicero's time, with abl.; later, with dat. or ad, with in with abl., and with inf. (cf. assuesco). a. With abl.: aliquem puro sermone adsuefacere, Cic. Brut. 59, 213; so id. de Or. 3, 10, 39: alicujus rei exercitatione adsuefactus, id. Cat. 2, 5: armis, id. Brut. 2, 7; id. Fam. 4, 13, 3: nullo officio aut disciplinā adsuefactus, Caes. B. G. 4, 1: quodam genere pugnae adsuefacti, id. B. C. 1, 44: eruditus et adsuefactus alienis experimentis, Tac. Or. 34.—b. With dat.: operi, Liv. 24, 48: corvus adsuefactus sermoni, Plin. 10, 43, 60, 121; so Val. Max. 8, 7, ext. 15: parvulos probitati, modestiae, Tac. Or. 29: non luxui aut voluptatibus, id. A. 12, 5: quorum moribus, id. ib. 12, 10: aliquem lanificio, Suet. Aug. 64.—c. With ad: ad supplicia patrum plebem adsuefacere, Liv. 3, 52 fin.—d. With in with abl. (eccl. Lat.): homo adsuetus in verbis, Vulg. Eccli. 23, 20; ib. Jer. 2, 24.—e. With inf.: Caesar (ceteras nationes) domuit, imperio populi Romani parere adsuefecit, Cic. Prov. Cons. 13 fin.: equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt, Caes. B. G. 4, 2: parva momenta levium certaminum adsuefaciebant militem paenitere, etc., Liv. 22, 12.