Syllaba, syllabæ, pen. cor. A syllable.Claræ syllabæ. Quint. Cadunt verba in syllabas. Vide CADO. Leguleius auceps syllabarum.Cic.A smatterer in the lawe wayting to take vantage at euerie syllable.Cocuntes inter se syllabæ. Quint. Syllables soyning.Peccare in syllaba.Cic.Clausulam longa terminare syllaba.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
syllăba (sul-), ae, f., = sullabh/,a syllable.I.Lit., Plaut. Bacch. 3, 3, 29: syllaba brevior aut longior, Cic. Par. 3, 2, 26: syllabarum numerus, id. de Or. 3, 47, 183: syllaba longa brevi subjecta, Hor. A. P. 251: syllaba prima brevis, Ov. P. 4, 12, 12; Quint. 1, 5, 62; 7, 9, 13; Sen. Ep. 117, 5; 88, 42 et saep.: jurisconsultus, auceps syllabarum,
a word-catcher
,
captious critic
,
caviller
, Cic. de Or. 1, 55, 236.— II.Transf., in plur., verses, poems: Verona docti syllabas amat vatis (i. e. Catulli), Mart. 1, 62, 1.